- «Ο κάθε χωρισμός είναι και μια πικρή αλήθεια»
Έτσι ξεκίναγε συνήθως η συζήτηση μου με την Μαρία, η οποία προσπαθούσε να μου περιγράψει τον τελευταίο της χωρισμό. Η Μαρία είχε πολλούς ερωτικούς συντρόφους στην ζωή της. Εγώ πάλι τίποτα. Αν ισχύει αυτό που λένε ότι γίνεσαι ποιο σοφός ακούγοντας τα προβλήματα των άλλων, τότε πρέπει να είμαι πολύ σοφός. Την ζήλευα – με την καλή έννοια – γιατί εγώ ποτέ μου δεν έζησα τέτοιες καταστάσεις, ενώ η Μαρία ….
Η Μαρία ήταν καλή μου φίλη, εγώ όμως δεν την ήθελα για φίλη. Καμιά φορά εάν δεν έχεις περιθώρια επιλογών, απολαμβάνεις ότι περισσεύει.
Και αυτό που περίσσευε στην Μαρία ήταν η ανάγκη της για φίλους και όχι για ερωτικούς συντρόφους.
Άκουγα πάντα με προσοχή αυτά που μου έλεγε και προσπαθούσα να την βοηθήσω με τα πενιχρά μου επιχειρήματα. Μάταια όμως, γιατί αυτή μίλαγε για ερωτικές ιστορίες, ενώ εγώ τις απάνταγα με λογικά επιχειρήματα. Δεν είναι δίκαιος αυτός ο διάλογος.
Τα χρόνια περάσανε η Μαρία παντρεύτηκε και έκανε και ένα παιδί τον Αλέξανδρο. Εγώ δεν ευτύχησα σε αυτόν το τομέα! Ίσως η επιβλητική παρουσία της Μαρίας δεν με άφησε να δω.. μα τι λέω! ποτέ δεν έτυχε πραγματικά, εκτός από εκείνο το βράδυ σε μια εκδρομή με τους συναδέλφους από την δουλειά.. Μάλλον τα σκάτωσα και τότε..
Ακόμα και όταν η Μαρία ξεκίνησε το διαζύγιο με τον άντρα της, εγώ ήμουνα εκεί να την στηρίζω. Και όταν ο Αλέξανδρος έμπλεξε με κάτι αλήτες στο σχολείο, και τον έστειλαν στο νοσοκομείο, πάλι εγώ κάθισα στο πλάι του όλη νύχτα, για να μπορέσει να πάει να κοιμηθεί η Μαρία – Την άλλη μέρα είχε δικαστήριο και δεν έπρεπε να το χάσει.
Πάντα εκεί ήμουνα! Ο Ψυχίατρος μου – που επισκεπτόμουν τακτικά – μου έχει προτείνει να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου, γιατί αλλιώς θα σκάσω.
Ας έσκαγα! αυτό δεν το ριψοκινδύνευα! Και αν η Μαρία έφευγε?…
Έφτασα πενήντα χρονών! Και τι κατάφερα? Από δουλειά δε λέω καλά τα κατάφερα.. αλλά μόνος. Μόνη συντροφιά κάποιες φωτογραφίες και το απογευματινό τηλέφωνο στην Μαρία.
Πριν δύο μήνες βρήκανε στην Μαρία, αυτήν την σπάνια ασθένεια στην καρδιά. Τσόνταρα και εγώ ότι είχα και δεν είχα να πάει στην Αγγλία να το ψάξει. Αγγλία σου λένε ! μεγάλοι γιατροί και επιβλητικά νοσοκομεία! Τρίχες . Μόνη γιατρειά ήταν η μεταμόσχευση, αλλά οι γιατροί μας το ξέκοψαν, έξι με επτά μήνες αναμονή αν είμαστε τυχεροί.
Καταλαβαίνεις τώρα λοιπόν μάνα ότι η καρδιά της και η καρδιά μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες? Από ιατρικής απόψεως είμαι συμβατός δότης, και χωρίς την Μαρία τι να την κάνω την καρδιά μου?.
Θα την σταματήσω τώρα μάνα και θα την δώσω εκεί που είναι ταγμένη. Έτσι θα ζήσω μέσα στην Μαρία και θα μάθει όλα τα μυστικά που δεν τις είπα τόσα χρόνια…
Σου στέλνω μαζί με αυτό το γράμμα, τα τελευταία ψήγματα αγάπης που μπορεί να παράγει η καρδιά μου. Ξέρω ότι θα στεναχωρηθείς, αλλά μην το κάνεις. Για πρώτη φορά μάνα νιώθω τι σημαίνει ευτυχία!
Άκουγα πάντα με προσοχή αυτά που μου έλεγε και προσπαθούσα να την βοηθήσω με τα πενιχρά μου επιχειρήματα. Μάταια όμως, γιατί αυτή μίλαγε για ερωτικές ιστορίες, ενώ εγώ τις απάνταγα με λογικά επιχειρήματα. Δεν είναι δίκαιος αυτός ο διάλογος.
Τα χρόνια περάσανε η Μαρία παντρεύτηκε και έκανε και ένα παιδί τον Αλέξανδρο. Εγώ δεν ευτύχησα σε αυτόν το τομέα! Ίσως η επιβλητική παρουσία της Μαρίας δεν με άφησε να δω.. μα τι λέω! ποτέ δεν έτυχε πραγματικά, εκτός από εκείνο το βράδυ σε μια εκδρομή με τους συναδέλφους από την δουλειά.. Μάλλον τα σκάτωσα και τότε..
Ακόμα και όταν η Μαρία ξεκίνησε το διαζύγιο με τον άντρα της, εγώ ήμουνα εκεί να την στηρίζω. Και όταν ο Αλέξανδρος έμπλεξε με κάτι αλήτες στο σχολείο, και τον έστειλαν στο νοσοκομείο, πάλι εγώ κάθισα στο πλάι του όλη νύχτα, για να μπορέσει να πάει να κοιμηθεί η Μαρία – Την άλλη μέρα είχε δικαστήριο και δεν έπρεπε να το χάσει.
Πάντα εκεί ήμουνα! Ο Ψυχίατρος μου – που επισκεπτόμουν τακτικά – μου έχει προτείνει να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου, γιατί αλλιώς θα σκάσω.
Ας έσκαγα! αυτό δεν το ριψοκινδύνευα! Και αν η Μαρία έφευγε?…
Έφτασα πενήντα χρονών! Και τι κατάφερα? Από δουλειά δε λέω καλά τα κατάφερα.. αλλά μόνος. Μόνη συντροφιά κάποιες φωτογραφίες και το απογευματινό τηλέφωνο στην Μαρία.
Πριν δύο μήνες βρήκανε στην Μαρία, αυτήν την σπάνια ασθένεια στην καρδιά. Τσόνταρα και εγώ ότι είχα και δεν είχα να πάει στην Αγγλία να το ψάξει. Αγγλία σου λένε ! μεγάλοι γιατροί και επιβλητικά νοσοκομεία! Τρίχες . Μόνη γιατρειά ήταν η μεταμόσχευση, αλλά οι γιατροί μας το ξέκοψαν, έξι με επτά μήνες αναμονή αν είμαστε τυχεροί.
Καταλαβαίνεις τώρα λοιπόν μάνα ότι η καρδιά της και η καρδιά μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες? Από ιατρικής απόψεως είμαι συμβατός δότης, και χωρίς την Μαρία τι να την κάνω την καρδιά μου?.
Θα την σταματήσω τώρα μάνα και θα την δώσω εκεί που είναι ταγμένη. Έτσι θα ζήσω μέσα στην Μαρία και θα μάθει όλα τα μυστικά που δεν τις είπα τόσα χρόνια…
Σου στέλνω μαζί με αυτό το γράμμα, τα τελευταία ψήγματα αγάπης που μπορεί να παράγει η καρδιά μου. Ξέρω ότι θα στεναχωρηθείς, αλλά μην το κάνεις. Για πρώτη φορά μάνα νιώθω τι σημαίνει ευτυχία!
Σε αγαπώ πολύ και να ξέρεις, έκανα αυτό που αγαπούσα πάντα!...
Ο Γιός σου…
ΥΣ.
«Κάθε χωρισμός είναι και μία πικρή αλήθεια»
Σχόλια
Τέτοιες αγάπες συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια, και ναι , αυτά τα παραμύθια καμιά φορά τα διαβάζουμε σε μικρές λεζάντες στις εφημερίδες..
1 σχόλιο:
Ναι αυτό δεν το ειχα διαβάσει!
Εδωσες ρεστα δικέ μου!
Δεν μου φτάσαν τα χαρτομάντηλα , γιατι και γώ μανα ήμουνα και δεν θα το άντεχα ούτε την Μαρία να χάσω αλλα ούτε και σένα. Γιατί το κάνεις αυτό;;; Η Μαρία μια ζωή σε έφτυνε σαν άντρα , τι της χρώσταγες; Ας έπαιρνες την καρδιά κάποιου άλλου και έτσι και την Μαρία και εσύ χαρούμενος.....
Αχ, εσεις οι νέοι........
Δημοσίευση σχολίου