Σελίδες

3/2/08

Σκόρπιες σκέψεις


Δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που περισσότερο από όλα με ενδιαφέρει. Να αναλώνω την ψυχή μου σε καταστάσεις που καλά δεν γνωρίζω ή να τρίβομαι πάνω στα ευδιάκριτα ίχνη της καθημερινότητας μου. Μέσα από το κορμί και το μυαλό ένα τεράστιο στόμα ξεστομίζει την λέξη «ΕΓΩ» και παρασύρει σάρκες και οστά σε ένα παιχνίδι συναισθημάτων με βασικό στόχο την αποκάλυψη του πιο όμορφου συναισθήματος της αυτό-ικανοποίησης.

Μετράω τα κουκιά που έχω στην τσέπη και πάντα μου λείπουνε κάποια. Ένα κενό στο μέτρημα με σταματάει και χάνω τον λογαριασμό. Αν πρόσθετα και αυτά που δεν είχα? Αν σπαταλούσα τις δυνάμεις μου κυνηγώντας τα χρυσά κουκιά που ακόμα δεν μου ανήκουν?

Σταγονίδια αέρα και μερίδιο νερού ύφαναν μια σειρά από κύτταρα και έφτιαξαν το αντίθετο από εμένα. Εικάζετε ότι πήραν από τα πλευρά μου κομμάτι αλλά η αλήθεια είναι ότι το κομμάτι αυτό δωρίστηκε ευχάριστα. Και όταν αυτή η μάζα απέκτησε καμπύλες και χρυσό πέπλο στο κεφάλι, τότε όλος ο κόσμος και το σύμπαν ολοκληρώθηκε. Την Έβδομη ημέρα έγιναν τα σημαντικά, αλλά την όγδοη ο κόσμος χαμογέλασε. Το ότι δεν ήμασταν μόνοι μας δεν ήταν και λίγο πράγμα. Σαν κομμάτι από πάζλ ο άνδρας βρήκε την γυναίκα. Και από τότε και σε όλους τους αιώνες που περάσανε η εποχή του κυνηγιού δεν έχει σταματήσει. Τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή ήρθαν από τις γυναίκες και έγιναν για τις γυναίκες.

Κοιτάω γύρω μου και όλα είναι σε τάξη. Τίποτα παράξενο και τίποτα δεν λείπει. Ανοίγω το παράθυρο και κάνω να πετάξω. Και αν είχα φτερά στην πλάτη, μάλλον δυο βήματα θα έκανα έτσι ώστε να χω να λέω ότι και εγώ μπόρεσα να αιωρηθώ. Μα σαν πιάσει μπόρα πίσω γρήγορα θα γυρίσω.. Αλλά η γοητεία του παράθυρου πάντα θα μου τρώει τα σωθικά και σαν κορδόνι νοητό μέσα από το μυαλό μου θα με σέρνει.


1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Πολύ αυθόρμητο και πολύ ειληκρινες.
Μ'αρέσει πολύ καλύτερα απο τα άλλα γιατί ειναι δικό σου και το/σε καταλαβαίνω.
ετσι πρέπει να γραφεις, συνέχισε θα βρείς την ακρη.