Σελίδες

1/3/08

Το τσιγάρο & Εγώ!



Χρόνια τώρα έχω ένα σύντροφο, κρυφό μα πάντα στο πλευρό μου. Κάθε λύπη ή χαρά αυτός ασταμάτητα εκεί ξαγρυπνάει μαζί μου. Και τώρα που ακούω David Bowie προσπαθώ να μετριάσω την φιλία μου μαζί του.
Δεν είναι θλιβερό τα βλαβερά πράγματα να είναι όμορφα ?
Ξέρω δεν διαφέρω από τους ναρκομανείς και δεν είμαι καλύτερος από τους εξαρτημένους και εθισμένους σε ουσίες αλλά μου αρέσει ..

Πρώτη προσπάθεια να μην το ανάψω μέχρι να τελειώσει το τραγούδι… και το επόμενο τραγούδι ακούγεται ωραία .. α’ ρε David …

Τα χέρια μου τρέμουνε λίγο, τα πόδια νευρικά κουνιούνται κάτω από το τραπέζι.. αν το ανάψεις θα πεθάνεις … πάτα τα πλήκτρα του πληκτρολογίου να ξεχαστείς , μπες στον ρυθμό των drums .. (ένα τσιγάρο τώρα…) , μην σταματάς να γράφεις δεν πρέπει να σταματήσεις να γράφεις .. φτου και αυτό το τραγούδι είναι ωραίο … είναι πρωί αν αντέξω μέχρι το μεσημέρι όλα θα έχουν ξεχαστεί. Μετράω τον χρόνο .. πάει αργά..


Φεύγω από το κομπιούτερ .. αυτό φταίει που καπνίζω . δεν πάει να γαμηθεί !!!
«Σημάδια της στέρησης στην νικοτίνη είναι έντονα νεύρα..» καλά τα λέει στο ιατρονετ …


Κλείνω μην το σπάσω…

Δεν υπάρχουν σχόλια: