Ο Κουφός & ο Τυφλός

Ένας πλήρης οργασμός εργασιών επικρατούσε στην κυρία αίθουσα καθώς η προσμονή αυτών που θα τιμούσαν με την παρουσία τους την παράσταση απόψε το βράδυ, έκανε τους πάντες νευρικούς και αγχώδεις. Ο Δήμαρχος, δημοσιογράφοι και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι είχανε κλείσει εισιτήρια για να δούνε από κοντά την ορχήστρα των χρωμάτων, μήνες πριν την επίσημη ημέρα έναρξης.

Η ορχήστρα σε μια γωνιά ζέσταινε τα όργανα αφήνοντας νότες και ήχους χωρίς ρυθμό και μουσικό ύφος, να πλανιούνται στον χώρο. Θα αναλογιζόταν κανείς ότι πώς ήταν δυνατόν τόσα διαφορετικά είδη οργάνων, που αν ακουστούν όλα μαζί ταυτόχρονα, η κακοφωνία τους αναιρεί κάτι τόσο γλυκό όσο την συμφωνία του Αυγούστου που θα εκτελούσαν απόψε το βράδυ.

Ο Μαέστρος σε μια καρέκλα διάβαζε τις παρτιτούρες του ξανά και ξανά φανερά ενοχλημένος από τις καθαρίστριες του θεάτρου που μάζευαν τα τελευταία σκουπίδια ανάμεσα από τις καρέκλες. Ο Ταμίας στην είσοδο ταξινομούσε τα εισιτήρια μέσα στο συρτάρι του, ανά πτέρυγα και κόστος. Ο υπάλληλος στο κιλικίο έβαζε τα τσιπς και τα γαριδάκια στο μπροστινό μέρος και ονειρευόταν τις σημερινές εισπράξεις καθότι πίστευε ότι σήμερα ο πολύς κόσμος θα του άφηνε ένα καλό μεροκάματο.

Η ώρα 6.00 το απόγευμα και όλα ήταν στην εντέλεια! Τα πατώματα αστράφτανε, η είσοδος ήταν τακτοποιημένη και όλοι οι υπάλληλοι του θεάτρου φοράγανε αυτήν την ομοιόμορφη στολή μπλε παντελόνι με μωβ γιλέκο.

Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στην είσοδο και μετά από λίγο μπήκε στην κεντρική σάλα αφού πλήρωσε το αντίτιμο. Ο Δήμαρχος ήταν εκεί και ο γιός του βουλευτή που πολλά έχουν γραφτεί για την κοσμική του ζωή. Μπροστά μπροστά ένας ξανθός και δίπλα του ένας μελαχρινός κοντός με μεγάλα αυτιά που με τα απλά ρούχα που φορούσε ξεχώριζε ανάμεσα στα σμόκιν και τις γραβάτες των περισσότερων.

Σαν τα φώτα χαμήλωσαν, ο μαέστρος εμφανίστηκε σε ένα βάθρο σαν άλλος Ιησούς στο Όρος των Ελαιών. Σιγά αλλά σταθερά η ησυχία κυριάρχησε στις θέσεις των επισκεπτών και τα φώτα χαμήλωσαν και άλλο.

Μουσική απαλή σαν το νερό και δυνατή σαν τον άνεμο μάγεψε τα αυτιά των θεατών. Ο Μαέστρος ίδρωνε και έδινε οδηγίες, πότε στο κόντρα μπάσο πότε στα βιολιά. Ησυχία πάλι και ο ήχος από το πιάνο έκανε όλους να κοιτάξουν τον πιανίστα με θαυμασμό. Οι νότες χοροπήδαγαν από την ουρά του πιάνου και ο απαλός ήχος από το βιολί συντρόφευε την αρμονία του πιάνου. Ξανά βιολιά πιο δυνατά έσκισαν την αίθουσα στα δυο και συνεπήραν μαζί τους σκέψεις και επιθυμίες.

Όλοι κοίταζαν και κανείς δεν μίλαγε ακόμα και όταν επικράτησε σιωπή στην ορχήστρα. Τα τύμπανα βάρεσαν δυνατά και από το τσέλο ένας τσιριχτός γλυκός ήχος έκανε τους πάντες να ανατριχιάσουν. Η μουσική δάμαζε την σκοτεινιά και η σκοτεινιά κοίταζε στα μάτια τους τρομπετίστες έτοιμη να καταπιεί αδίστακτα και τις δικές τους νότες.

Ξανά σιωπή ,μια μικρή παύση, τα φώτα άναψαν και ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος χειροκροτώντας δυνατά. Τα χέρια τους κοκκίνισαν από την δύναμη που χτύπαγαν τις παλάμες και ο μαέστρος έσκυψε το κεφάλι μα από μέσα του ο παράδεισος ζωγραφιζόταν ζωντανά μιας και τα αυτιά του ακούγανε τα ζήτω και τα μπράβο.
Σιγά σιγά αποχώρησαν με τάξη και με ήθος, σαν όλοι να αλλάξανε μυαλά για λίγο εκεί μέσα.

Στη έξοδο ο Διευθυντής χαιρέταγε τους πάντες, μα ιδιαίτερη υπόκλιση στον Δήμαρχο και στους γνωστούς δεν ξέχναγε να κάνει. Ξάφνου από μπροστά του πέρασε και ο μελαχρινός ο κοντός με τα μεγάλα αυτιά. Του έπιασε τα χέρια σφιχτά με καλοσύνη και με χαμόγελο πλατύ τον συγχάρηκε. Ευχαριστώ του είπε ο Διευθυντής αλλά ο κοντός με τα μεγάλα αυτιά δεν άκουσε και ζήτησε να το επαναλάβει. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ είπε πάλι ο Διευθυντής και ο κοντός πάλι δεν άκουσε τίποτα. Συγνώμη ζήτησε ταπεινά λίγο πιο δυνατά γιατί είμαι κούφος …

Το βράδυ καθόταν ο διευθυντής με τον μαέστρο και πίνανε ένα ρακί εις μνήμη τις σημερινής νύχτας που τους χάρισε δόξα και εισπράξεις. Περίεργο λέει ο Διευθυντής ήταν και ένας κουφός που πολύ του άρεσε η παράσταση; Αστείο δεν είναι ;

Αστείο είναι απάντησε ο μαέστρος ότι αυτοί που ακούγανε ελάχιστα βλέπανε..