Σελίδες

30/9/08

Ένας καφές..





Είναι γνωστό, ότι αρέσκομαι να πληκτρολογώ. Όχι έτσι αφηρημένα να πληκτρολογώ αλλά να γράφω κείμενα, διηγήματα κ.α. Είναι δε ιδιαίτερη μου χαρά να το κάνω αυτό με το λαπιτοπ μου στις καφετέριες αφού πρώτα συμβουλευθώ το nokia 95 μου ότι υπάρχει ασύρματο δίκτυο στην γειτονιά. Ιδιαίτερη προτίμηση έχω στην On telecoms που είναι όλα ξεκλείδωτα (ας μείνει έτσι αυτό).

Ενίοτε λοιπόν, σαν οι υποχρεώσεις τις προσωπικής μου ζωής ή της επαγγελματικής με ξεχάσουν, εγώ κατρακυλάω με χαρά στις καφετέριες, παραγγέλνω ένα κατακαιφε, βγάζω το ασπρο μακ βιβλίο (πως λένε μακ ντακ, μακ ντοναλτς κ.τ.λ) και δουλεύω.

Σε αυτές τις ώρες, προσέχω έτσι ώστε να είμαι μόνος μου, χωρίς να ενοχλούμε από θορύβους διπλανών μου και γενικά οποιουδήποτε ήχου ή εικόνας που μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή. Η συγγραφή θέλει ησυχία, όπως και το νοσοκομείο. Για αυτό ίσως και να αντιμετωπίζεται ως αρρώστια από ορισμένους.

Έτσι λοιπόν σήμερα το πρωί, είχα τρείς ώρες ελεύθερες και τις εκμεταλλεύτηκα σε ένα καφέ μπαρ, αναψυκτήριο, ουζερί, ταβέρνα, στριπ show, καλοκαιρινό σινεμά κ.α.

Ήμουνα μόνος μου, εγώ ένας γαλλικός και το λαπιτοπ μου. Ξεκινώ να γράψω …
«Κοίταξε γύρω του. Σαν να γεννήθηκε εκείνη δα την στιγμή όλα του φαίνονταν απίθανα και καινούργια..»

Εμφανίζεται ένας νεαρός από το πουθενά και κάθεται ακριβώς πίσω μου. Αδιαφορώ, συνεχίζω να γράφω : «Ένα άπλετο φως τον έλουσε…» Από πίσω ακούγεται μια φωνή να μιλάει στο κινητό.

- Έλα μάνα, καλά είσαι .. ναι μωρέ .. όχι δεν άργησα χθες το βράδυ … έτσι πήρα…

Εκνευρίζομαι για λίγο, περιμένω να κλείσει το τηλέφωνο και συνεχίζω.. «..και προσγειώθηκε σε ένα άγνωστο μέρος..» ξανά στο κινητό ο τύπος.

- Θα έρθεις ρε μ… θα σου παραγγείλω καφέ .. άντε έλα..

Σύντομη η συνομιλία, συνεχίζω προσπαθώντας να συγκεντρωθώ.. «..Απο το..» πάλι η φωνή του

- Ναι για σας τηλεφωνώ για την Lotus που έχετε έξω .. 62,000 ευρώ.. με τριανταπέντε τι έχετε ; καλά θα περάσω από εκεί, έχετε δίκιο ..

Τρελαίνομαι. Σκέφτομαι να σηκωθώ να πάω να κάτσω αλλού. Κοιτάω το λαπιτοπ, τον καπνό μου, τον γαλλικό , το νερό την τσάντα μου .. βαριόμουνα και μόνο να το σκεφτώ … ξέχνα το λέω από μέσα μου, δεν μπορεί ΤΟΥΣ ΠΗΡΕ ΟΛΟΥΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ… αλλά αυτός με διέψευσε οικτρά.

- Έλα μωρό μου, ναι το βράδυ.. όχι αργά, έχω να πάω σε κάτι εγκαίνια.. , το κλείνει, βαθιά ανάσα εγώ..
-Ελα ρε φίλε! Πάρε με εσύ από το σταθερό άντε ..

Χτυπάει το τηλέφωνο, δεκαπέντε λεπτά συνομιλία με θέμα γιατί πέρασε ο τάδε και ο τάδε στο μάθημα της Ανατομίας ..(αμ γιατρός θα γίνει αυτός, σκέφτομαι από μέσα μου, καρκίνο θα έχει από τα πολλά τηλέφωνα..)

Κλείνω το λαπιτοπ, δεν κατεβαίνει μπουκιά σκέψης. Μόλις τελειώνει η μακρόσυρτη συνομιλία του με θέμα την σχολή, γυρνάω το κεφάλι μου να τον παρακαλέσω να πάει να κάτσει αλλού .. δεν προλαβαίνω ..
- Έλα ρε π.. σαν π.. έχει γίνει ο καφές .. , σε πέντε λεπτά σηκώνομαι και φεύγω ακούς ..

Δεήσεις εγώ στον Αγιο Ονούφριο να μην έρθει ο φίλος του και αναγκαστεί και φύγει .. Αλλά δεν με άκουσε ..

Είχα πάθει νευροκορδονίαση .. Έβαλα το λαπιτοπ στην τσάντα και κάπνιζα σαν φουγάρο. Πλέον ήταν αδύνατον να γράψω γραμμή. Ακόμα και όταν δεν μίλαγε ένιωθα μια ταραχή ότι θα αρχίσει να μιλάει από στιγμή σε στιγμή..

Έφυγα…

Ηθικό δίδαγμα :
Υπάρχουν άνθρωποι που ούτε ένα καφέ με τον εαυτό τους δεν μπορούν να αντέξουν …

8 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

το σκέφτηκα πολύ,
φύσει και θέσει αμετανόητη θα σας γράψω και δεν θα το πάρω πίσω ότι με διασκέδασε η γραφή σας,
αυτά για την ώρα,
θα επανέλθω
καλό βράδυ και καλώς σας συναντώ

nkarakasis είπε...

Αναλώνω ήδη την σκέψη μου στην επόμενη επίσκεψη σας..

καλό σας βράδυ

Φαίδρα Φις είπε...

"όσα τ'ανακατέματα του τουρκικού καφέ..."
ένα κι ένα για την νευροκορδονίαση!

καλημέρα

nkarakasis είπε...

Δυστυχώς η νευροκορδονίαση είναι μια ανίατη ασθένεια και γιατρειά δεν υπάρχει. Συναντάτε σε πολυπληθής περιοχές και έχει να κάνει με την ανιαρή επαφή με ανθρώπους. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διασκεδάζουμε την ασθένεια..

(ο καφές ποτέ δεν βλάπτει,ανεξαρτήτου ποικιλίας, χρώματος,αρώματος)

καλημέρα.

Rodia είπε...

Παλιά, συνήθιζα να γράφω (σε μικρά τετράγωνα χαρτάκια) ό,τι άκουγα στα ταβερνάκια και στα καφέ που καθόμουν. Απίστευτοι διάλογοι!
..κάπου έχω καταχωνιασμένα αυτά τα μικρά χαρτάκια..

nkarakasis είπε...

Μην ψάχνεις.. δεν τα έχεις πια..
Θα τα δείς σιγά, σιγά να εμφανίζονται σε αυτο τo blog και θα απορείς ..

χα χα!

pinelopi είπε...

Μήπως είναι προτιμότερο να γράφεις στο σπίτι σου και όχι στα καφέ ? Είναι καλύτερα να σε διακόπτει η φασαρία του σπιτιού από την φασαρία του καφέ ή του δρόμου (ή μήπως όχι).

nkarakasis είπε...

@pinelopi

για τα παιδιά μου ρε γμτ... αναγκάζομαι ..