Μου λές ! ...

Μου λες για αυτή την γειτονιά! Χα !

Εδώ γεννήθηκε μια νύχτα με φεγγάρι η χαρά, εδώ ακούμπησε για πρώτη φορά το ματωμένο της κεφάλι η θλίψη. Αδέλφια από τον ίδιο πατέρα ήταν, το θυμάμαι καλά, σαν τώρα.
Μέσα στην σκόνη, γεννήθηκαν τα όνειρα, μέσα στο άνεμο οι σκέψεις και ο στόχος της ζωής έμοιαζε σαν πεταλούδα άπιαστη, πολύχρωμη. Προσπάθησα και εγώ να την αρπάξω, δεν το κρύβω, αλλά δεν ξέρω, κάτι μαγικό γινόταν κάθε φορά που την πλησίαζα. Άλλαζε χρώμα, κορμί, ταυτότητα την μπέρδευα με άλλες και την έχανα. Σαν το καταλάβαινα, πάλι από την αρχή ξεκίναγα, από τον πάτο.

Μου λες για αυτό το σπίτι! Χα!

Χαγιάτι ήτανε, σουλτάνα μεγάλωνε τα παιδιά της, βρώμικα τα πόδια της, κρεμμύδι μύριζε η αγκαλιά της. Μα σαν το χαμόγελο της έσκαγε, ο ουρανός ατσάλωνε, τα βουνά θέριευαν. Την έφτυνα στα πόδια, δεν στο κρύβω, όπως όλοι… Έπρεπε να χάσω τον ουρανό για να νοσταλγήσω την βροχή ..

Μου λες για το κρεβάτι αυτό το παιδικό ; χα !

Οι μόνες ελπίδες που γίνανε καπνός ήταν αυτές. Ποτέ δεν θα ξεχάσω…

**

Μπορεί η αγάπη, να μας σώσει, δεν το ξέρω, τα άλλα ήταν υφαντά και τα πουλήσαμε φθηνά στην πρώτη ευκαιρία. Για τούτα τα νομίσματα, ο διάβολος πήρε θέση και μας στρογγυλοκάθισε πασάς μες το μυαλό μας, ξερίζωσε την καρδιά μας, την έλιωσε, σπίτια και αυτοκίνητα έφτιαξε..

Θέλω να πιστέψω ότι η γη γυρίζει επειδή εμείς βαδίζουμε, καμία βαρύτητα δεν την ελέγχει !

Θέλω να πιστέψω ότι αυτήν την γειτονιά, αυτό το σπίτι, αυτό το κρεβάτι, το είδα μόνο εγώ σε ένα ονειρο τρελό και ξύπνησα ιδρωμένος. Δεν έγινε, δεν συμβαίνει, δεν θα συμβεί ..

Play it again Sam …