Break On Through

Έβαλα δύναμη, έτρεξα όσο άντεχα, μια αναπνοή σφιγμένη έφυγε από τους πνεύμονες μου, ανέβηκε στον φάρυγγα, ξεφύσησα δυνατά.

Ούρλιαξα και έπεσα πάνω στον τοίχο, που με το βάρος του σώματος μου άνοιξε στα δύο, κομμάτια τσιμέντου, σκόνης, τούβλου θρυμματισμένου εκσφενδονίστηκαν στον αέρα. Ένας θόρυβος εκκωφαντικός μοίρασε στον αέρα τρόμο και το σώμα μου πέρασε μέσα από το ανίκητο, το αδιάφθορο, το αδύνατο και νίκησε, βγάζοντας πρώτα τα χέρια, μετά το σώμα και τέλος το κεφάλι.

Τα πάντα καταλαγιάσανε, η σκόνη έπεσε στο πάτωμα, τα τσιμέντα σταμάτησαν να γυρνάνε ανεξέλεγκτα στον σύμπαν, σταθήκανε στο πάτωμα ακίνητα, ο θόρυβος κόπασε.

Τα μάτια μου ήταν θολωμένα, δεν μπορούσα να δω καλά ακόμα, μα μια ζέστη, αυτή της ανακάλυψης, του νέου, της αλλαγής με κυρίευσε και ένα χαμόγελο πότισε το πρόσωπο μου. Τα έτριψα να δω καλύτερα.
.
.

Ήμουνα σε ένα άλλο δωμάτιο, μα ήταν σαν το δικό μου, ολόιδιο. Κοίταξα το σώμα μου, ήμουνα ο ίδιος. Προσπάθησα να αγαπήσω το άλλο μέρος, την νέα μου ανακάλυψη, αλλά κοίτα να δεις τι ξέχασα να περάσω από τον τοίχο!.

Την καρδιά μου..

Ένιωσα άβολα. Το ίδιο βράδυ, ξαναγύρισα.., ξαναέχτισα τον τοίχο,.

Έχω και πόρτα, γιατί δεν το σκέφτηκα από την αρχή ;