Και αν είναι πέτρα τηνε σπω..

Σε αυτήν την τσέπη μέσα, μια πέτρα κατοικεί. Την έχω χρόνια, ούτε που φέρω στην θύμηση τον χρόνο που την έβαλα, ποια δικαιολογία σκέφτηκα εκείνη τη φαιδρή μέρα. Κάθε που μου συμβαίνει ανάποδο, το χέρι βάζω μέσα, την χαϊδεύω, την σφίγγω, την στύβω και προσπαθώ να μην την βγάλω στο κόσμο να την δει. Είναι το μυστικό μου το άνομο, δεν τολμώ να το μοιραστώ δεν θέλω να το ξέρουν.

Μα από όλα αυτό που με τρομάζει είναι η μέρα που ο άλλος μου εαυτός, την πιάσει και την ρίξει.

Είναι φανερό ότι στόχος του θα είμαι εγώ, αργά η γρήγορα πάνω μου θα σκάσει..