Σελίδες

6/1/09

One Man´s Dream..



Σαν η θάλασσα άφριζε από κάτω, το κουπί την χτύπαγε με δύναμη, δείχνοντας στον Ποσειδώνα, την δύναμη της ψυχής μου να σκίσει τις δυνάμεις του, την απόφαση να επιβληθώ στο κύμα της αγανάκτησης του ανέμου.

Η πρύμνη χωνόταν χορευτικά μέσα στο μπλε της θάλασσας και η πλώρη σηκωνόταν στον ουρανό σαν ανοιγμένα χέρια παράκλησης στον ουράνιο θεό και εγώ στη μέση να τραμπαλίζομαι ανάμεσα στην άβυσσο και στα σύννεφα. Το φορτίο μου πολύτιμο, η αποστολή ιερή το πείσμα έσκιζε τα χείλια, μάτωναν και τα ξέπλενα με άφθονη βροχή. Αρκετές ώρες πολέμου με την φύση, το λιμάνι φάνταζε με τα φώτα του σαν χαμόγελο στην αγριάδα του καιρού, πλησίασα με τις τελευταίες μου δυνάμεις.

Σαν μπήκα στην αγκαλιά του νησιού, τα χέρια μου χαλάρωσαν την δύναμη που έσφιγγαν το κουπί, χάιδεψαν το ξύλινο πάτωμα, του μίλησα σαν να είχε ψυχή.

- φάνηκες σαν πεισματωμένο άλογο, μουρμούρισα.

Το μαλακό ρεύμα με τράβηξε στην αποβάθρα, βγήκα αποκαμωμένος, ματωμένος, μια τσαλακωμένη φιγούρα ανθρώπου. Σαν πάτησα τα πόδια στην στεριά, κοίταξα τον Ποσειδώνα με ύφος στρατιωτικό, τον χαιρέτησα για τον τίμιο αγώνα, μου απάντησε με μια λάμψη, ένα κεραυνό που χώρισε στην μέση την φωτογραφία της μαύρης νύχτας.

Έβγαλα με προσεκτικές κινήσεις το φορτίο μου, ένα μικρό κουτί καλά σκεπασμένο από πάνω, το έβαλα στον ώμο μου και κίνησα για το βουνό. Η φύση, τα λουλούδια, οι ελιές και τα πουρνάρια, με κοίταζαν με περιέργεια, τι να θέλει ο ανεμοδαρμένος; Ποια ντράβαλα μας φέρνει;

Βρήκα ένα κομμάτι γης στεγνό, το έσκαψα με τα χέρια και μόλις μικρό λαγούμι φάνηκε, άνοιξα το κουτί προσεκτικά. Το μικρό λουλούδι με τα λεπτά φυλλαράκια του είχε σταγόνες βροχής πάνω του, ένα δάκρυ συγκίνησης για το ταξίδι που μόλις έκανε, τα χρωστούσε όλα σε μένα. Το έπιασα προσεκτικά, σαν στάχτη που δεν πρέπει να την πάρει ο άνεμος, το έχωσα στο λαγούμι και έσφιξα το χώμα γύρω του. Εκείνο στάθηκε ακίνητο να με κοιτάει.

- Ζήσε, του είπα και ότι έμαθες, έμαθες..

Μια μικρή φωνούλα ακούστηκε ανακατεμένη με τον ήχο του ανέμου, σφύριγμα παιδικό, αδύναμο.

- Νομίζεις ότι αυτό είναι το σωστό για μένα; Με ρώτησε.

Δεν του απάντησα, εξάλλου ψέματα θα έλεγα. Το σωστό μένει σωστό μέχρι να γίνει λάθος και το λάθος δείχνει με το δάχτυλο το σωστό, γελώντας ειρωνικά.

Ας με αμφισβητήσει και ας το προστατέψω, δουλειά μου, δουλειά του.

9 σχόλια:

Μιχάλης Ρ. είπε...

Το σωστό ή το λάθος θα το πει η μάνα γη όταν ξαναπεράσεις από εκεί. Αν στο ευλογήσει τιμώντας την ευγένεια της πράξης σπονδή στους θεούς, σωστό κι ολόσωστο.Καλησπέρα!

nkarakasis είπε...

Είναι σαν το παράδοξο του ψέματος,

Ο Ευβουλίδης είπε
"Αυτή την στιγμή σας λέω ψέματα..."

Αν όντως λέει ψέματα τότε λέει την αλήθεια, αν λέει αλήθεια τότε είναι ψέμα.

Μένει λοιπόν να πιστεύουμε αυτό που κάνουμε, σωστό ή λάθος, και φυσικά να αναθεωρούμε αν είναι αναγκαίο, αλλιώς πέφτουμε στην χαράδρα του διλήμματος που δεν βγάζει πουθενά.

δουλειά τους, δουλειά μας.
Να 'σαι καλά που πέρασες.

P. Kapodistrias είπε...

Τίποτα δε χάνεται όταν είναι Ωραίο!!! Αυτό το Ωραίο (προσ)εύχομαι να βιώνεις και στο γράψιμο, κυρίως όμως στη Ζωή!

nkarakasis είπε...

Το γράψιμο είναι σαν τα ψίχουλα του παραμυθιού, σε περίπτωση που χαθώ στην διαδρομή, να ξέρω να γυρίσω..

Καλημέρα, από την αφιλόξενη Αθήνα.

Ανώνυμος είπε...

...είμαι μέσα εδώ και μισή ώρα. Σε γνώρισα απο τα σχόλια στον ''Άθεο'' και μπήκα στην ιστοσελίδα σου. ''Θεέ'' θα αναφωνούσα τότε που ήμουν θρησκευάμενος. Τί θησαυρός?! κατεβάζω τώρα τα μουσικά κομμάτια απο ''Yanni's'' που αισθάνομαι να με απογειώνουν παρα τα 64 μου χρόνια.

Για τα άλλα τα ξαναλέμε
με εκτίμηση

nkarakasis είπε...

θησαυρός? πού είναι;

αα.. για τον Γιαννάκι, μίλαγες. Γιόρταζε κιόλας..

Ευχαριστώ για το πέρασμα..

Ανώνυμος είπε...

...εσένα εννοούσα και το ιστολόγιο και τις μουσικές που κατεβάζω και απολαμβάνω. Μάστορας με το μολύβι λοιπόν.
Καλό (και καλό νά'χεις πάντα)

nkarakasis είπε...

ναι το κατάλαβα, ευχαριστώ,...!
κάμε κλίκ στο μουσική δεξιά, όποιο τραγούδι με "απογειώνει" το ανεβάζω εδώ. Ενίοτε γράφω και τα συναισθήματα που μου βγάζουν..
Να' σαι καλά..

Ανώνυμος είπε...

..πιστεύω ότι το κατάλαβες φίλε μου. Μέχρι τώρα αποθήκευα κομμάτια απο τη συναυλία του Yanni, & θα σου μολογήσω - και ντρέπομαι - ότι δέν τον ήξερα ! Έχω ήδη 29 κομμάτια του κατεβάσεε. Ότι και να πώ δεν θά' ναι αρκετό για να εξηγήσω την ευχαρίστηση ακούγοντας τη μουσική απο την ορχήστρα και τις θαυμάσεις φωνές σε άριες καθώς και τους δύο απίθανους βιολονίστες του. Αυτοί κατάφερναν θαρώ να εκτελούν όχι όγδοα, όχι 16έκτα, αλλά 32δεύτερα, έτσι το αντιλήφτηκα. Φυσικά και διάβασα στο μεταξύ και τα άρθρα σου και καμάρωσα τη λεφτεριά του νού σου. Μακάρι οι άνθρωποι να ξεφύγουν - μπορεί ? - απο τα σκοτάδια και την αχορτασιά που μας δέρνει και να ζήσουμε απαλαγμένοι απο φόβους για το αύριο και το επέκεινα. Βλεπεις, τον Επίκουρο δέν μας τον έμαθαν στο σχολειό, όσοι τον μάθαμε καθώς και τους άλλους φιλοσόφους, τους μάθαμε με δική μας πρωτοβουλία. Ένα μικρό δρομάκι είναι κάπου κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου καμμιά 50ριά μέτρα μήκος ενώ δίνουμε ονόματα σε λεωφόρους άλλων... αρκετά, να μη πολυλογώ .. τα ξαναλέμε

γειά και χαρά σου - τα λέω και με τον ''άθεο'' τώρα τελευταία - τα ξαναλέμε - γειά