Σελίδες

6/4/09

η ορκωμοσία...

H μουσική από την γιορτή, τρύπωσε μέσα από την κλειδαρότρυπα, πήρε μια βαθιά ανάσα και απλώθηκε στο φωτεινό δωμάτιο. Είδε τον άνθρωπο μπροστά απο το καθρέπτη να φτιάχνει την γραβάτα του, όρμηξε και μπήκε στα αυτιά του.. σίγουρα θα χαρεί σκέφτηκε και τρύπωσε βαθιά μέσα του.

Αυτός όμως σοβαρός, άκουγε με τα αυτιά την μουσική, με τα μάτια κοίταζε στον καθρέπτη το είδωλό του, ένα νέο άντρα περιποιημένο με καθάριο πρόσωπο, προσεκτικά χτενισμένα μαλλιά και ένα παγωμένο χαμόγελο. Ο νούς του όμως δεν ήταν εκεί, ήταν καρφωμένος πάνω στο γραπτό που είχε αφήσει πρόχειρα πάνω στο μικρό γραφείο του, εκείνο με τα σκόρπια πολύχρωμα μολύβια, τις στοίβες με τα ιατρικά βιβλία ανακατωμένα με τον Καβάφη και τον Ρίτσο..

Ένας ακόμα στίχος λείπει από το ποίημα του, σκεφτόταν και ασυναίσθητα έλυσε την ήδη δεμένη γραβάτα του και την ξαναέδεσε από την αρχή...

Μια φωνή σαν λόγχη έσκισε το δωμάτιο.
«μην αργείς σε μισή ώρα θα ξεκινήσει η ορκωμοσία σου ...»

Επιτέλους η ορκωμοσία, σκέφτηκε από μέσα του. Εγώ ένας γιατρός, ένας άπειρος και επικίνδυνος γιατρός! Το μόνο που έμαθε στην σχολή είναι ότι ο άνθρωπος ζει κατά τύχη. Τόσες ασθένειες, τόσα φάρμακα, τόσες παρενέργειες.. και εμείς οι ασπροντυμένοι να τρέχουμε από πίσω και να ερμηνεύουμε τα σημάδια.. βήχεις; Πόσο καιρό σε ενοχλεί το στομάχι σου .. ; αδιάφορο .. σκέφτηκε, «όλα αυτά μου είναι αδιάφορα..» ξανάφερε το βλέμμα στο γραφείο, εκεί που είχε αφήσει το γραπτό του. Το βλέμμα του είχε μέσα τύψεις, σαν να ζήταγε συγνώμη από το ποίημα που το παράτησε στην μέση.. ένιωθε σαν ένας ερωτευμένος που φεύγει από την αγαπημένη του, μόλις αντιλήφθηκε τον έρωτα της.. ένας δειλός που παρατάει την μεγάλη αγάπη.. για να βγάλει χρήματα, για να ικανοποιήσει το μεγάλο εγώ του, αυτό το βαρέλι με τα απορρίμματα του ασυνείδητου εαυτού μας. Τέτοιο είναι το εγώ και ποτέ δεν γεμίζει το στομάχι του βαρελιού, κάθε φορά που ικανοποιείς το ένα εγώ, έρχεται ένα δεύτερο και σε κάνει να θες και άλλο, και άλλο .. μέχρι που ο εγωισμός σου πνίγει τον κάθε αδένα, την κάθε ανάσα.. και εκεί εσύ το μόνο που μένει να κάνεις είναι να προφέρεις ένα ακόμα «εγώ..».

Άνοιξε η πόρτα απότομα και μπήκε μέσα η μητέρα , τα μάτια του κρύφτηκαν απο ντροπή. Αυτή μπορούσε να τα διαβάσει όλα απο απόσταση. Τον τύλιγε και τον ξετύλιγε με ένα μόνο βλέμμα της.
«Ακόμα να ντυθείς;» τον ρώτησε..
«Ακόμα..» απάντησε κυνικά..
«Απο αύριο θα είσαι ελεύθερος, να κάνεις ότι θέλεις. Αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, βάλε το γραπτό σου στην τσέπη. Ετσι δεν θα νιώσεις ότι το απατάς..» του απάντησε και προτού κλείσει την πόρτα του είπε και τούτο..
«μόνο μην σε δει ο πατέρας σου.. καταλαβαίνεις...»

Η πόρτα έκλεισε αθόρυβα, ένα χαμόγελο πλάτιασε την ψυχή του νέου ..
«Σε αυτόν το κόσμο όλα χωράνε» σιγομουρμούρισε και ένας άνεμος τον βοήθησε να ντυθεί γρήγορα..




8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

την τεχνη και τα παθη μας ισως ειναι προτιμοτερο να μην τα εκθετουμε μπροστα στο απεγνωσμενο μας εγω,ισως καλυτερα να μην τα κανουμε ποτε χρηματικες πηγες γιατι οτν αφηνονται μπροστα στον ανθρωπινο εγωισμο τοτε προδιδονται.τοτε παρεκτρεπομαστε και οδηγουμαστε σε καταχρησεις που καθε αλλλο απο την ψυχικη μας ευχαριστηση στχευουν..ηταν παρα πολυ ομορφο αυτο που εγραψες..!

nkarakasis είπε...

δεν ξέρω.. και αν πιστεύεις ότι η τέχνη σου μπορεί να κάνει καλό στον κόσμο; στην κοινωνία; θέλει σκέψη...
Σε ευχαριστώ once more...

Μιχάλης Ρ. είπε...

«Σε αυτόν το κόσμο όλα χωράνε», με την προϋπόθεση ότι είσαι αποφασισμένος να ζήσεις.
Πάρε και το τελευταίο της φυλής «ατέλειωτα μπατζάκια» που συμπεθέριασε με τη φυλή «κάντο όρθιος, υπερέχεις»:
Όταν η Τζέιν πρωτογνώρισε τον Ταρζάν, ένιωσε μια έλξη και εκεί που τoν ρωτούσε για τη ζωή του, τον ρώτησε και πως έκανε σεξ. «Ταρζάν δεν ξέρει τι είναι αυτό», της απάντησε. Η Τζέιν του εξήγησε τι ακριβώς είναι το σεξ. Ο Ταρζάν της είπε, «Ααα, Ταρζάν χρησιμοποιεί τρύπα στο δέντρο.» Φρικαρισμένη, του λέει, “Ταρζάν το κάνεις λάθος, αλλά θα σου δείξω πως γίνεται.» Βγάζει τα ρούχα της και ξαπλώνει στο έδαφος. «Εδώ!», του λέει. «Πρέπει να το βάλεις εδώ μέσα!» Ο Ταρζάν βγάζει το ταρζανοσλίπ, πλησιάζει και της δίνει μια δυνατή κλωτσιά ανάμεσα στα πόδια. Η Τζέιν κυλιέται σφαδάζοντας και στριγκλίζοντας τον ρωτάει
«ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ;!»
«Ταρζάν τσεκάρει πρώτα για μέλισσες!»

Πως πάει η ανάρρωση;

nkarakasis είπε...

xa xa!! Πολύ καλό ήταν αυτό Μιχάλη!!
με έκανες να γελάσω...!!
Αύριο θα πάω να βγάλω ράμματα αλλά ακόμα δεν ανοίγουν τα δάχτυλα.. έχω μια μόνιμη χούφτα επαίτη ..
Για να δούμε τι θα πει ο ντόκτορας (λες να είναι σαν και τον δικό μου;;; θα του ψάξω τις τσέπες.. )

Ανώνυμος είπε...

Απλα ισως ειτε η αναγκη,ειτε η ματαιοδοξια να σε κανουν να προδωσεις την τεχνη σου,αν ειναι ο μοναδικος πορος επιωβιωσης σου και κατα συνεπεια να χασεις το αγνο παθος και την ελευθερη εκφραση υποκειπτοντας σε αλλα..παθη!Οταν το μονο κερδος σου αποτελειται απ την απολαυση της δημιουργιας και της προσφορας συντηρει και αναβαθμιζει το μεγαλειο της συνειδησης σου και σε κανει "καλυτερο ανθρωπο" και στη βασικη σου ασχολια,και γενικοτερα στη ζωη σου..εμεις σ ευχαριστουμε για την πραγματικα ποιοτικη ψυχαγωγια που μας προσφερεις,που σπανιζει τοσο πολυ πλεον..

nkarakasis είπε...

να σου πω, έτσι την έχω δει την συγγραφή, σαν κάτι προαπαιτούμενο για την ψυχική μου υγεία και δεν θα ήθελα να το χαλάσω..
είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω, μάλλον νιώθω ότι έχω να πω πολλά ακόμα.. και θα ήθελα να τα μοιραστώ με πολύ κόσμο. Κάπου με φοβίζει, δεν κρύβω..

Τώρα αυτό για την ψυχαγωγία δικαιωματικά πρέπει να το φορέσουμε στο κεφάλι του Μιχάλη.. έχει πει τα απίστευτα τον τελευταίο καιρό και τον ευχαριστώ πολύ ..
Εγώ το μόνο που κάνω είναι κατά καιρούς να σπρώχνω εκείνο το μικρό μοχλό που βρίσκεται μέσα στο νου του καθενός.. Ο τρόπος γραφής είναι απλώς η παγίδα για να πέσει κάποιος μέσα.. αν κατάφερα έστω και ένα να με "παρακολουθήσει" έστω και στο 3 διάβασμα .. έχω πετύχει ..
Η λογοτεχνία δεν εκπαιδεύει, εκφράζει όμως άποψη .. έστω και την εντελώς αντίθετη απο τον συγγραφέα..
Φυσικά κάποιες φορές απλώς ασκούμε/ μαθαίνω την τέχνη χωρίς κάτι πιο βαθύ ..
Σε ευχαριστώ πάντως που πέρασες και σήμερα από εδώ..

Ανώνυμος είπε...

Πιστευω πως η τεχνη μπορει να εκπαιδευσει αν προσπαθησεις να αφουγκραστεις τον ψιθυρο της..Ακομα και οταν οι αποψεις ερχονται σε πληρη αντιπαραθεση,μια διαφορετικη οπτικη γωνια ειναι παντα ευεργετικη!
Οντως ο μιχαλης μας εχει ξεκαρδισει!ομως δεξου αυτο που σου λεω κι ας μην το πιστευεις με σενα δεν χαραμιζονται τα καλα λογια,σου αξιζουν!

Unknown είπε...

Πολύ καλό!
Μην πτοείσαι απο τα σχόλια, η τέχνη ειναι εκφραση και αυτός που μπορεί να εκφραστεί έχει κέρδος. Θές σε αναγνώρηση, θές σε εσωτερικό ξαλάφρωμα, μπορεί και σε ισορροπία μυαλού. Οπως και ναχει , δείχνει να τα πηγαίνεις καλά και στούς τρείς τομείς. Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να γραφεις.