Σελίδες

12/4/09

Ένα τηλέφωνο..



Καλησπέρα, πήρα για να σε ακούσω...

«Έχω μέρες τώρα που ήθελα να σε πάρω, μα δεν έβρισκα το θάρρος να το κάνω. Βλέπεις είμαι και εγώ μόνος στο σπίτι και λίγη κουβεντούλα θα μου έκανε καλό. πως είναι τα πράγματα; Ακόμα τα ίδια ε; Το ξέρω και εμένα τίποτα το συνταρακτικό. Δουλεύω καθημερινά σαν τρελός.. Τρελό δεν λένε αυτόν που έχει χάσει τα μυαλά του ε; Τότε δεν είμαι τρελός γιατί τα μυαλά μου τα έβγαλα μόνος μου. Δεν τα έχασα. Τα χάρισα σε κάποιους για να τα τρελάνουν.

Και μετά την δουλειά, τα ίδια και τα ίδια. Αν δεν κάτσω στο κομπιούτερ να ‘δω’ λίγο κόσμο θα τρελαθώ. Καμιά φορά πίνω, στο έχω πει; Χα! Πότε να στο πώ;

Ναι, κάποιες φορές βάζω στην κούπα την μεγάλη, αυτή με τη χοντρή κυρία με το ψεύτικο χαμόγελο, με την λεζάντα mum’s coffee.. βάζω που λες, πάγο, το γεμίζω μέχρι την μέση με ουίσκι και μετά μέχρι πάνω με κόκα κόλα. Προσθέτω ακόμα λίγους πάγους και κάθομαι στο κομπιούτερ και διαβάζω φορουμς, τσατ... μέχρι να νυστάξω...

Τι; Όχι δεν έχω κάπου να πάω. Θέλω μωρέ, αλλά ξέρεις πως είναι αυτά.. βαριέμαι, κανείς δεν μου ταιριάζει από τους γνωστούς μου.. όχι φίλους δεν έχω. Δηλαδή είχα έναν και πήγε στην Αγγλία. Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί και άγνωστοι. Δεν έχω κάτι να πω μαζί τους.. με εσένα νομίζω ότι ταιριάζω όμως..

Έχω και δίσκους παλαιούς, αν θέλεις κάποια φορά μπορούμε να κάτσουμε να τους ακούσουμε.. όχι δεν μπορώ να σου δανείσω τίποτα. Οι δίσκοι είναι σαν τις γυναίκες, αν σου έχουν πει τα μυστικά τους, πρέπει να τις κρατήσεις κοντά σου να μην τις χάσεις. Εγώ δεν χάσει τίποτα. Από δίσκους εννοώ όχι από γυναίκες, γυναίκες δεν είχα ποτέ μου ιδιαίτερες... είχα δηλαδή μια, αλλά τώρα που το σκέφτομαι, δεν την είχα ποτέ. ...

Φταίει η μύτη μου, αυτή την μύτη ποτέ κανείς δεν την συνήθισε, είναι λίγο μεγάλη βλέπεις..

δεν είναι; Η ευγένεια σου με σκλαβώνει, αλλά θέλω να είσαι ειλικρινής μαζί μου. Η μύτη είναι μεγάλη, σαν μελιτζάνα.. τουλάχιστον έτσι μου την έλεγε η μικρή αδελφή μου. Μελιτζάνα.. αποκρουστική δεν θα την έλεγα, αλλά είναι ένας καλός λόγος για να μην με πλησιάσει γυναίκα.

Ξέρεις λένε, ότι η μοναξιά είναι προνόμιο, δίνει φτερά σε άλλα πράγματα πιο εσώτερα. Δεν το βλέπω έτσι.. τουλάχιστον όχι τώρα που έχω πιει λίγο παραπάνω στην κούπα που σου είναι πριν. Όχι δεν το βλέπω καθόλου έτσι..

Αλλά τώρα δεν είμαι μόνος, έτσι; Μπορώ να σου μιλήσω και να σε ακούσω.. ελπίζω να θέλεις και εσύ δηλαδή...

ξέρω είναι αργά.

Θέλεις να ξαπλώσεις, το καταλαβαίνω..

Αν σε πάρω αύριο, θα είσαι εκεί;

Φυσικά και θέλω να σου μιλήσω..

Όχι φυσικά, δεν είμαι μόνος.. εξάλλου το επέλεξα να ζω την ζωή που ζω. Όχι δεν με πειράζει που θες να κοιμηθείς.. αλλά πες μου φταίει η μύτη μου;

Ωραία! Σε πιστεύω, δεν φταίει η μύτη μου.. αλλά λες ψέμματα, τουλάχιστο λίγο πρέπει να φταίει η μύτη μου.. τότε αυτά που λέω; Δεν έχω χιούμορ; Και σε ποιον να κάνω χιούμορ.. έχεις δίκιο. Έχω μεγάλη μύτη και δεν ξέρω ανέκδοτα να σε κάνω να διασκεδάσεις.

Αν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου ρωτάς; Μπορώ, δεν έχω πιει τόσο .. εντάξει στο υπόσχομαι, θα πάω και εγώ να ξαπλώσω.. χάρηκα που μιλήσαμε ..

Θα σε πάρω αύριο εντάξει;

Καληνύχτα ...

Το ακουστικό έπεσε από το βάρος του στο πάτωμα, το παράθυρο μεμιάς άνοιξε διάπλατο και ένας σβουριχτός αέρας φύσηξε με δύναμη το δωμάτιο. Ένα σπουργιτάκι, έκατσε στο παράθυρο δίβουλο. Κοίταξε με το μικρό κεφαλάκι του το δωμάτιο, είδε το νέο άνδρα πάνω στο γραφείο του, γειρτό και με τα χέρια να κλείνει μέσα το πρόσωπο του. Φτερούγισε με θόρυβο και έκατσε ακριβώς απέναντί του, με τεντωμένο το προγούλι, σαν προσοχή. Κούνησε την μικρή μουσούδα του νευρικά και ένας μικρός ήχος κελάηδησε στα αυτιά του νέου με την πράσινη μπλούζα και την περίεργη μύτη.
Ακούστηκε σα νότες από βιολί, σαν κελάρυσμα νερού από καθάρια πηγή, σαν αγγελικό σάλπισμα που αναστάσιμα καλεί την αύρα της σάρκας να υπερπηδήσει το κάθε κύτταρο..

Ο νέος, δειλά μάζεψε τα χέρια του από το πρόσωπο, περιεργάστηκε το μικρό πουλάκι και ένα αμήχανο χαμόγελο όπλισε το κερένιο του πρόσωπο.

Ώστε ήρθες από εδώ;

Στο πάτωμα, αφημένο το ακουστικό του τηλεφώνου και απο μέσα μια γυναικεία τυπική φωνή να λέει «Στο επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ...»....

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παραξενη η μοναξια,ε?αποπνικτικη συχνα κι ομως εχει παντα τα θελγητρα να σε κραταει κοντα της..
καλε μου αγγιξες ενα θεμα που με κυνηγαει σαν εμμονη..θελω να το συζητησουμε ομως εχω φορτωθει αλλου γιατι ο δικος μου υπολογιστης παρουσιαζει καποια τεχνικα προβληματα και τον εχω παει στο γιατρο μολις τον παραλαβω..ελπιζω να μου παραχωρισεις λιγο χρονο ακομα!

nkarakasis είπε...

Είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα. Φυσικά εδώ θα είμαι εγώ.
Να 'σαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

τελικα ξεμπερδεψε το θεμα του υπολογιστη πολυ πιο γρηγορα απ οτι φανταζομουν!
τη μοναξια μου προσπαθω να σκοτωσω κι εγω εδω..ομως το ξερω πως αν τα καταφερω θα ναι σαν εκεινο το φονο που θα κανε ενας απελπισμενος εραστης, πανω σ ενα μεθυσι παθους και ζηλιας..που μολις εβλεπε την αγαπημενη του να γινεται θυμα της τρελας του ερωτα του θα εκλαιγε σπαραζοντας και κρατωντας στα χερια του το σωμα που ποθησε τοσο..κι εγω ετσι νιωθω,πως δεν με καταλαβαινει κανεις..
με συγχωρεις ειλικρινα αν την προηγουμενη φορα αφησα την εντυπωση πως θελω να σε αποτρεψω απο αυτο που κανεις..ο ενδοιασμος μου ειναι ποσο ευκολα μπορει να παρεκτραπει ενας ανθρωπος και στο ονομα της δοξας και του χρηματος παψει να εκφραζει τον εαυτο του και αρχισει να προβαλλει οσα γνωριζει πως θα ειναι αρεστα και θα χουν μεγαλη ανταποκριση..αληθεια δεν ηθελα να υπονοησω κατι,επωφελουμαι ιδιαιτερα εξ αλλου απ αυτο που κανεις..

nkarakasis είπε...

Όχι κατάλαβα τι είπες, και εγώ το σκέφτομαι έτσι. Το χρήμα, η δόξα σε διαφθείρει..αλλά πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει μόνο όταν τέτοιοι στόχοι σε γεμίζουν. Σε εμένα απλά δεν συμβαίνει αυτό. Σε όλους αρέσει να είναι αρεστοί. Εγώ θέλω να είμαι και χρήσιμος. Ελπίζω να το καταφέρω κάποτε.

Για την μοναξιά, λίγα μπορώ να πω. Την έχω παρατηρήσει αρκετά και αν και την έχω ζήσει στο παρελθόν, μπορώ να πω ότι δεν την ξέρω. Απλά την "διαβάζω" δίπλα μου. Και στεναχωριέμαι.. και γράφω..
Καμιά φορά κάνω όμως αυτήν την σύγκριση.
Μοναχοί, επιλέγουν την μοναξιά και είναι ευτυχισμένοι,
Βουδιστές και γενικά άνθρωποι που έχουν αποτάξει από πάνω τους τα πάθη, της σάρκας και του μυαλού. Θέλει δύναμη και αυτογνωσία .. Φυσικά κανείς δεν πάει για μοναχός, αλλά ένα παράδειγμα μπορούμε να το δούμε. Να αγαπάς τον εαυτό σου, να ψάχνεις να αγαπήσεις και όχι να αγαπηθείς..
Φυσικά μπορεί κάποιος να νιώθει μοναξιά και μέσα στο πλήθος.. λάθος μέρη; λάθος κόσμος γύρω του; πάντως σίγουρα δεν είναι λάθος ο ίδιος. Απλά "ανήκει" αλλού.
Υπό τον όρο ότι δεν είναι μισάνθρωπος πάντα, έτσι;

Μιχάλης Ρ. είπε...

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;(X)

Ποιος σας είπε ότι η ζωή είναι μια σειρά λογικών συνεχειών και συνεπειών; Ποιος σας καταράστηκε να παίρνετε τη ζωή στα σοβαρά; Ακούστε το πλήθος τις ήσυχες νύχτες, οι κραυγές και τα κύμβαλα τα αλλάζοντα κρύβουν την ίδια απόγνωση με την δική σας. Καληνύχτα, ευτυχώς είμαι μια χαρά!

nkarakasis είπε...

πω πω.. μας έλουσε..
και έχει και δίκιο, η ζωή είναι ένα παιχνίδι στα χέρια των πιο ατζαμίδικων παιδιών...
Καληνύχτα Μιχάλη..

Ανώνυμος είπε...

εισαι ηδη χρησιμος..αληθεια στο λεω..
ουτε εγω την εχω μαθει..πιστευω παντως οτι η μοναξια απ την ελλειψη ενος ερωτικου συντροφου διαφερει απο τη γενικοτερη εννοια της..παιζουν ρολο λιγο διαφορετικα πραγματα εκει η μοναξια ειναι προιον ανσφαλειων,παθων..κι οχι τοσο της αναγκης να εξωτερικευσεις το χαμο που περιεχει η ψυχη και το κεφαλι σου,μηπως και αρχισει να τακτοποιειται..
Δεν μπορουν ολοι οι ακροατες να σου προσφερουν την ιδια απολαυση οταν μιλας..εκει φαινεται και κατα ποσο ανηκεται στον ιδιο η σε καποιο κοντινο τουλαχιστον κοσμο..
με τους μοναχους εχω ορισμενες επιφυλαξεις για τα κινητρα της επιλογης τους..!

Ανώνυμος είπε...

Οντως μας ελουσε!μας αποστομωσε!αλλα ο ανθρωπος πανταθα ειναι λιγοτερο η περισσοτερο θυμα της αγαρμποσυνης και της πλεονεξιας του!φοβερο μιχαλη αυτο που εγραψες!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Μια φορά ένας τυπος καθοταν σε ενα μπαρ. Εκει που καθοτανε και επινε το ποτο του μπαινει μια γκομενα με φοβερο κορμι!!! Τρελαθηκε!!!
Παει διπλα της να της μιλησει, γυρναει αυτη το κεφαλι της και τοτε ο τυπος τρελενεται,η γκομενα ειχε απιστευτο κορμι αλλα η φατσα της ηταν αισχος.
Οποτε την ρωταει:
- Που το εφτιαξες αυτο το κορμι κουκλα μου?
- Στο κολυμβητηριο απανταει αυτη!!!
- Και το κεφαλάκι; Δεν το βουταμε καθόλου μεσα?????

nkarakasis είπε...

Καλό!!!! μπράβο Μιχάλη!!! είσαι απίστευτος..!

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

πολλή όμορφο σαν ιστορία αλλά λυπημένο... με ένα θέμα σε πολλούς γνωστό... καλό ΠΆΣΧΑ!

nkarakasis είπε...

Καλό Πάσχα και σε ευχαριστώ Εύη μου,
Είναι ένα θέμα που δύσκολα το "πιάνεις"..
Η ουσία είναι να αγαπάς τα μικρά, μην περιμένεις να σε αγαπήσουν. Να αγαπάς τα πάντα..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Η «ανάσταση» του αλαζόνα:
Είναι ένας τύπος με αμάξι στην Αθήνα στο κέντρο και ψάχνει να παρκάρει εδώ και 1 ώρα. Ξενερωμένος εντελώς κι αφού έχει ρίξει διάφορα «γαλλικά» από τα νεύρα του, αρχίζει:
‘Θεέ μου, σε παρακαλώ, βοήθησε με να βρω πάρκινγκ. Δεν αντέχω άλλο. Κι εγώ, παρόλο που ήμουν τόσα χρόνια άπιστος, θα κάνω τα πάντα για σένα. Θα αλλάξω, θα πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Σε παρακαλώ Θεούλη μου κάνε μόλις στρίψω στην γωνία να έχει μια θεσούλα. Σε παρακαλώ.
Μόλις στρίβει λοιπόν στην γωνία, να σου η θεσούλα ελεύθερη. Κοιτάζει ο τύπος τον ουρανό και λέει:
‘Αστο μεγάλε. βρήκα...

Μιχάλης Ρ. είπε...

"Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,... μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει".
Μυροφόρος, η πόρνη γυναίκα, στην ψυχή της οποίας παρέμεινε η ευαισθησία και η συναίσθηση της αμαρτωλότητας.
Μ. Τρίτη, αφορμή να θυμηθούμε την παραβολή των ταλάντων.
Μ. Τρίτη, εύκολα έθιμα δύσκολων ψυχών, τα τσιπουράδικα της έμπρακτης μετάνοιας, την οποία ο Κύριος κάνει αποδεκτή!

nkarakasis είπε...

που τα βρίσκεις ρε συ όλα αυτά ε; μου λες;
Αυτό για την τσιπουρομετάνοια είναι τσεκαρισμένο;

Ανώνυμος είπε...

Σημερα χτυπησε τη δικια μου πορτα η μοναξια η μηπως μπηκε απ το παραθυρο μου?..ισως να φωλιασε στο μικρο μου παλατακι παραλογα και να ειναι πλεονεξια απο μερους μου αυτο το συναισθημα που φυγαδεψα για αλλη μια φορα μεσα μου..

nkarakasis είπε...

Πλεονεξία είναι οι επιπλέον -ανευ λόγου - σκέψεις..
Σου εύχομαι καλό πάσχα και καλή Ανάσταση. Είναι μια γιορτή που ντύνεται με οικογενειακές στιγμές .. ελπίζω..

Ανώνυμος είπε...

Επισης Νικο μου!
Πως οριζεται ομως μια ανευ λογου σκεψη..?Ειναι αραγε παντα και μονο επιβλαβης?

Μιχάλης Ρ. είπε...

Που λες Ελπίδα, ένας τύπος είχε πρόβλημα με τα αέρια του και όταν του ερχόταν του φέρναν τόσο πόνο που δεν μπορούσε να τα κρατήσει με τίποτα. Αφού λοιπόν έγινε ρεζίλι πολλές φορές αποφάσισε να πάει σε ένα γιατρό να λύσει το πρόβλημα του.
Πάει λοιπόν στον γιατρό και περιμένει στον θάλαμο αναμονής μέχρι να έρθει η σειρά του. Μαζί του περιμένει και μια κυρία με το σκυλάκι της που κάθονται ακριβώς δίπλα του…
Αργεί λιγάκι ο γιατρός με τον ασθενή αρχίζουν και μαζεύονται τα αέρια και αυτός δεν ξέρει τι να κάνει. Αρχίζει κοκκινίζει, κρατιέται όσο μπορεί, τίποτα.
”Ε τι να κάνω,” σκέφτεται, ”θα την αφήσω και ας γίνω ρεζίλι. Πρώτη φορά είναι???” και αφήνει μια κομψή να του φύγει.
Η κυρία αμέσως σουφρώνει τα μάτια της κοιτάει το σκυλί της θυμωμένα και φωνάζει
”Αζόοοορ” και συνεχίζει να διαβάζει το περιοδικό της.
”Ωπ,” σκέφτεται αυτός ”ωραία. Αυτή νομίζει ότι το έκανε ο σκύλος. Για κάτσε να αφήσω άλλη μια”. Αφήνει λοιπόν άλλη μία, η κυρία ξαναγυρνάει θυμωμένη στο σκυλί:
”Αζόοοορ”’.
”Μια χαρά”, σκέφτεται ο τύπος… Μετά απο λίγο του έρχεται ξανά άλλη μία την αφήνει γεμάτος χαρά και η κυρία ξανα κοιτάζοντας θυμωμένη το σκυλί:
”Αζόρ. Τι περιμένεις; Να σε χέσει ο κύριος για να φύγεις;”
Το μέλλον σας εξαρτάται από τα όνειρά σας. Μη χασομεράτε λοιπόν, πηγαίνετε να κοιμηθείτε.

nkarakasis είπε...

Αμάν βρε Μιχάλη, αρχειοθετημένα τα έχεις;
Ορίστε άκουσες τον Μιχάλη, Ελπίδα.. Νάνι..!
Εγώ έχω να ανεβάσω κάτι ακόμα Πασχαλινό και βούρ..

Γενικά πάντως, σκέψη και άνευ λόγου.. κομμάτι δύσκολο..
Όλα κάτι έχουν για ρίζα..

Ανώνυμος είπε...

Καλα λοιπον..θα σας δειξω τι φρονιμο παιδακι που ειμαι..θα μαζεψω το δωματιο μου και θα πεσω αμεσως για υπνο!
καλα σου λεει μιχαλη μου!να σαι καλα!
καληνυχτα..και αλιμονο σας αν δεν δω καλα ονειρα!

nkarakasis είπε...

Καλά προτού κοιμηθείς κάτσε να σου δώσω μερικές σκέψεις να πάρεις μαζί σου ..

Ανώνυμος είπε...

Σ ευχαριστω πολυ..