Σελίδες

22/6/09

Ευρυνόμη




«Πες μας, πες» σιγοτραγούδαγαν οι κόρες.
Η μια το μαλλί έξαινε,
η άλλη τα προικιά της
και η τρίτη φτιασιδωνόταν στον ολόχρυσο καθρέπτη.

«Τι να σας πω κόρες μου, πλέον τα ξέρετε όλα!»
απαντούσε η Ευρυνόμη,
τα μάτια της πλέον δεν βλέπανε,
τα αυτιά της δεν θελαν να ακούνε.

«Πες μας, για τον προπάππου μας, το Χάος»
λικνίστηκαν τα ματάκια τους,
στάλα μύθου ζητούσαν να αδράξουν.

Φωνή μελωδική, από τα βάθη της θύμησης,
το δωμάτιο έξυσε, τούτα τα λόγια βγήκαν :

«Το Χάος,ήτανε, δεν ξέρω αν υπάρχει πλέον.
κόρη μία και μονάκριβη κέντησε,
εμένα, ακούμπησε στην γη,
με στόχο και σκοπό.
Ευθύς, δίχως σκέψη, τα υφαντά της μοίρας άπλωσα,
όπως προσταγή είχα πάρει.
Τα λόγια του ήταν σταθερά,
Ακόμα τα θυμούμαι,
Τέτοια φωνή ακόμα μέσα μου αντηχεί,
Σαν βασιλιάς, που δυνατά προστάζει.


Τα τρία στοιχεία ξεχώρισε,
τον ουρανό με την θάλασσα,
έτσι ώστε πάντα να αντικρίζονται,
ο ένας από τον άλλο να ζει,
ποτέ όμως παρέα, τροφή να δοκιμάζουν.
Έπειτα, τιθάσευσε τον άνεμο,
πάρε του την δύναμη και
φτιάξε, σύζυγο που να έρπει στην γη,
τον ουρανό ποτέ, να μην μπορεί να φτάσει.
Και με τον καρπό αυτού,
πλάσε μόνη σου τα αστέρια,
την σελήνη, τον ήλιο,
τα λουλούδια, τους ανθρώπους,
σε αυτό είσαι ελεύθερη να κάνεις ότι θέλεις..»


Οι κόρες την πλησίασαν,
Την πήραν αγκαλιά,
Χαμόγελο μητρικό, με τα χέρια τις χάιδεψε,
Με την οσμή τις χόρτασε,

«ξέρω ότι είστε περήφανες για όλη την πλάση,
μα γνώμη αντίθετη έχετε,
για τον Πελασγό άνθρωπο που έφτιαξα,
από πηλό και χώμα,
αλλά να ξέρετε μια μέρα,
την μέρα εκείνη που θα σας σκοτώσει,
αυτός Θεός θα γίνει,
θα μοιράσει ζωή με θάνατο ,
θα ταΐσει την θάλασσα με ουρανό,
την γη με πίκρα και αίμα,
και από την αρχή θα ζητήσει να φτιαχτεί,
το σύμπαν όλο.

Όπως το Χάος έφτιαξε εμένα..
Και εγώ το Χάος έφτιαξα
και ήταν το ομορφότερο πράγμα που έκανα ποτέ μου..»

----
Μύθος
Μία από τις παλαιότερες θεότητες και σύμφωνα με τον πελασγικό μύθο, θεά των πάντων που προέκυψε από το πρωταρχικό Xάος. Eκείνη διαχώρισε τον ουρανό από τη θάλασσα κι έπλασε από το Bόρειο Άνεμο το σύζυγό της Oφίωνα με μορφή φιδιού. H Eυρυνόμη έφερε στον κόσμο ένα Aβγό, το οποίο χωρίστηκε στη μέση δημιουργώντας τον ήλιο, τη σελήνη, τα άστρα, τα βουνά, τα ποτάμια και τα ζωντανά πλάσματα. Tο ζευγάρι κυριάρχησε στον Όλυμπο μέχρι τη στιγμή που η Eυρυνόμη γκρέμισε τον Oφίωνα στα βάθη της γης και δημιούργησε τους Tιτάνες και τις Tιτανίδες και τον Πελασγό, τον πρώτο άνθρωπο, που προήλθε από τη γη της Aρκαδίας.

Όταν κυριάρχησαν ο Kρόνος και η Pέα, η Eυρυνόμη αποσύρθηκε στη θάλασσα, όπου εκεί μαζί με τη Θέτιδα υποδέχτηκε τον Ήφαιστο όταν εκείνος εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο.

Mετά την επικράτηση των Oλύμπιων θεών παρουσιάζεται σαν κόρη του Ωκεανού και της Tηθύος. Mαζί με το Δία γέννησε τις Xάριτες (Aγλαΐα, Eυφροσύνη, Θάλεια).

H Eυρυνόμη είχε έναν πολύ παλιό ναό και γιορτή στη Φιγαλεία της Aρκαδίας στις όχθες της Nέδας ή Nέδης. O ναός της υψωνόταν στη μέση ενός δάσους από κυπαρίσσια. Eκεί φυλασσόταν το λατρευτικό άγαλμα της που την παράσταινε σαν γοργόνα, από τη μέση και πάνω με τη μορφή γυναίκας και από τους γοφούς και κάτω ψάρι.
πηγή (http://www.theogonia.gr/theoi/theoie/evrinomi.htm)


9 σχόλια:

nkarakasis είπε...

Την ιδέα για τούτο το γραφτό (πως λέμε γλυκό) μου την έδωσε η Εβίνα, οπότε δικαίως της το αφιερώνω...

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο Νικο μου,παρα πολυ ωραιο!Μπραβο και στην Εβινα που σε παροτρυνε,πολυ ωραια η ιδεα της! Υπεροχη η αισθηση του παραμυθιου/του μυθου,δεν αδικω τις κορες που την επιθυμουσαν τοσο πολυ..!
καλημερα!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Τιμή και δόξα στην Εβίνα που σ' έκανε να ξεκολλήσεις έστω και για μια ανάρτηση από τους μύθους των λαών της ερήμου και να ασχοληθείς με την ποίηση του λαού του φωτός. Κρεμώ το οπαδικό κασκόλ, το λάβαρο της ένδοξης κατάντιας μου και κλείνω ευλαβικά το γόνυ. Τώρα είμαι σίγουρος, "Έσσεται ήμαρ"!

nkarakasis είπε...

Η αλήθεια είναι ότι δεν τον ήξερα το μύθο και σε μια συζήτηση με την Εβίνα, γνωστή ως ellinida, μου τον έκανε γνωστό.
Και τσούπ η περίεργη έμπνευση αναμόχλευσε το μυαλό μου...
Χαίρομαι που σας άρεσε, και σας ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ.
Τώρα Μιχάλη, αυτό με το οπαδικό κασκόλ μάλλον άσχημο ακούγεται, πάλι δεν ξέρω ...

Έσσεται ήμαρ! η καλύτερη φράση που άκουσα τελευταία..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Το οπαδικό κασκόλ του "ellinas" για το γαμώτο, το τσιρότο, το καρότο και βάλε...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Ενα νεαρό ζευγάρι κάθεται στο πάρκο και συζητάει.
- Κώστα, λέει η γυναίκα, πες μου, τα μάτια μου δε λάμπουν σαν αστέρια;
- Ναι, απαντά εκείνος.
- Και τα δόντια μου δεν αστράφτουν σαν μαργαριτάρια;
- Ναι, απαντά.
- Και τα μαλλιά μου δεν είναι καθαρό χρυσάφι μέσα στο φως του ήλιου;
- Ναι, απαντά και πάλι αυτός.
- Ω! Κώστα, μόνο εσύ ξέρεις να λες τόσο ποιητικά λόγια!
Γειά σου ποιητή!!!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Επανέρχομαι. Γειά σου κι εσένα ξαφνιασμένο Ελπιδάκι!!!
Ρωτάει η 12χρονη κόρη, την μητερα της:
-Μαμά, τι είναι έρωτας?
-Έρωτας κόρη μου, είναι να έρθει ένας όμορφος άντρας, να σου φέρει ένα μεγάλο ωραίο χρυσό δαχτυλίδι με διαμάντι, κολιέ, σκουλαρίκια με μπριγιάν, να σε πάει σε ένα πολύ ακριβό εστιατόριο για φαγητό, να σε πάει ταξίδι στο εξωτερικό, να σου αγοράσει ένα κάμπριο, μια μαιζονέτα, να σε πηγαίνει βόλτα με το σκάφος του και στο σπίτι του στη Μύκονο, και να περνάς τόσο καλά μαζί του που να μην έχεις μάτια να κοιτάξεις άλλον άντρα.
-Μα μαμά, αυτά είναι έρωτας? Έρωτας δεν είναι το φεγγαρόφωτο, ένα χάδι, ένα λουλούδι, μια καλή κουβέντα, ένα φιλί, αυτά?
-Τι λες κόρη μου, είσαι καλά? Αυτά είναι ανοησίες! Αυτά είναι εφεύρεση των κομμουνιστών για να . . . το κανουν τζάμπα !

nkarakasis είπε...

α ρε Μιχάλη, δεν έχω κέφι σήμερα, όμορφα τα ανέκδοτα σου και πάλι.
Ευχαριστώ φίλε.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Μιχαλη μου!Με μπερδευεις λιγακι με τα κριτιρια των επιθετων που χρησιμοποιεις..!Να σαι καλα, να μας κανεις και μας να γελαμε!
Θα περασει Νικο μου,καλο κουραγιο!