Σελίδες

5/9/09

Faraway




Τα βραχοπούλια τον ωκεανό κοιτούν και νοσταλγούν,
Ερειπωμένα μάτια μέσα σε κατάλευκα κορμιά.
Και η θάλασσα από κάτω, πλατσουρίζει σαν παιδί,
Ο άνεμος σβουρίζει τα πούπουλα, ανακατεύει θύμησες με ελπίδες.

Και σαν κοιτούν κατάρτι να ορθώνεται στο βάθος,
κρώζουν με βραχνή φωνή,

μια νέα πατρίδα ανατέλλει..

22 σχόλια:

Νimertis είπε...

ένα έχω να σου πω φίλε Καρακάση... το βιντεάκι με τον Ζαμπέτα στο Ανεμο έσωσε τη παρτίδα... και απέδειξε ότι το χιούμορ είναι ευλογημένο... άσε που γέλαγα κι εγώ μια ώρα... βέβαια, κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει μια σοβαρή συζήτηση και επί της ουσίας για όλη αυτή την περίεργη κατάσταση με τους σκυλοκαβγάδες... έχει διώξει πολύ κόσμο που δεν τα μπορεί αυτά...
σε διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον...

nkarakasis είπε...

και εγώ σε διαβάζω με ενδιαφέρον..
Το χιούμορ είναι πάντα η λύση σε δύσκολες συνθήκες, άνθρωπος χωρίς χιούμορ ξύλο απελέκητο..

Εγώ θα έλεγα ότι φταίει η διαφορά κουλτούρας, άπειροι, έμπειροι, φιλόδοξοι, μηδενιστές και ρομαντικοί σε ένα κουβά.. Λογική η εξέλιξη των πραγμάτων, θεωρώ όμως ότι πρέπει να κρατιέται πάντα ο σεβασμός ... εκεί και εγώ στεναχωριέμαι..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Γάμος - Μέρος Ι
Στο μεσουράνισμα λοιπόν της νέας πατρίδας γινόταν απ’ τους κατοίκους της πράγματα και θάματα. Μια φορά κι ένα καιρό ποιητή,ένας τυπικός άντρακλας παντρεύτηκε μία τυπική κουκλάρα και μετά τον
γάμο, έθεσε τους εξής κανόνες:
'Θα έρχομαι στο σπίτι όποτε θέλω, εάν το θέλω και ό,τι ώρα γουστάρω,
και δεν δέχομαι κουβέντα πάνω σε αυτό.
Θα με περιμένει ένα ωραίο
δείπνο στο τραπέζι, εκτός εάν σε ειδοποιήσω ότι δεν θα έρθω σπίτι
για φαγητό.
Θα πηγαίνω για κυνήγι, ψάρεμα, ποτό και χαρτιά όταν θέλω
με τους φίλους μου, και μην μου το παίξεις δύσκολη. Αυτοί είναι οι
κανόνες μου.
Έχεις κανένα σχόλιο;
Η νύφη απάντησε, 'Όχι, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Απλά θέλω να
καταλάβεις πως εδώ θα έχουμε σεξ στις 7.00 κάθε βράδυ... είτε είσαι
εδώ είτε δεν είσαι!'

nkarakasis είπε...

Επέστρεψες Μιχάλη; Κακώς, η Χαλκιδική είναι απίθανη χωρίς κόσμο..
Έφερες μαζί σου και τα ανέκδοτα βλέπω..
χαχα!!

Ανώνυμος είπε...

Καλως το Μιχαλη με τα ανεκδοτα του!Μ εκανες και γελασα!
Επεστρεψε δυναμικα η εμπνευση Νικο μου,ε?Ειναι πολυ ωραιες οι αναρτησεις σου,ιδιαιτερα η απο κατω,αυτη η "νοητη επικοινωνια με τα θεια" και οι συναισθηματικες διακυμανσεις,αναλογα με την ισχυ της λογικης..μου αρεσε πολυ!

nkarakasis είπε...

Ευχαριστώ Ελπίδα, είχα ξεκινήσει διάλογο αλλά ήρθε ο Μιχάλης με τα ανέκδοτα και με έκοψε..χε!

Unknown είπε...

Πολύ μαυρίλα, γιατί;;
Ωραία μαυρίλα, μπράβο σου

nkarakasis είπε...

Μη το βλέπεις έτσι, πρόκειται για ένα χαρούμενο μαύρο...

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

γεια! όλα καλά;
πέρνα και απο το μέσεντζερ να τα λέμε. χαθήκαμε

Μιχάλης Ρ. είπε...

Ήμαρτον αδέλφια κι εγγόνια (γειά σου Ελπιδάκι μπερδεμένο). Σας δίνω το λόγο μου οτι στο μέλλον θα είμαι σοβαρός, σαν τεκνό της ηλικίας μου και δε θα χαλώ την εμπνευση του ποιητή.

Μιχάλης Ρ. είπε...

Δείξε μου τον τόπο
που πραγματοποιούνται τα όνειρα
δείξε μου ένα ηλιοβασίλεμα
σαν νάναι το τελευταίο,
να μπορώ δηλαδή
να κάνω το "ελάχιστο"
"λίγο" έως "πολύ"
να σκορπίσω νύχτες γεμάτες αστέρια
στο σώμα σου
να φέρω φεγγάρια
στα μάτια σου
για να ταξιδέψω
σε συμπαντικές θάλασσες
στο θόλο τ' ουρανού.
Εντάξει τώρα που σοβαρεύτηκα θα μ' αγαπάτε πάλι όπως παλιά;

nkarakasis είπε...

όχι ! θέλουμε τα ανέκδοτα..

Μιχάλη σε αγαπάμε όπως και να είσαι και το ποίημα σου είναι πολύ ρομαντικό......

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Μιχαλη μου!Δικιο εχει ο Νικος..,σ αγαπαμε οπως και να σαι..το ποιημα σου ειναι πολυ ομορφο..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Ωραία ησύχασα, πάρτε αυτό;
Eνας μεθυσμένος μπαίνει σε μία καθολική εκκλησία. Προχωρώντας στο διάδρομο τελικά μπαίνει στο εξομολογητήριο.
Ο ιερέας της εκκλησίας βλέπει όλο το σκηνικό και θέλοντας να βοηθήσει τον μεθυσμένο, πηγαίνει στο διπλανό θάλαμο από τον μεθυσμένο και τον ρωτάει:
- “Μπορώ να σε βοηθήσω τέκνο μου;”
Ο μεθυσμένος το σκέφτεται λίγο και απαντά:
- “Υπάρχει καθόλου χαρτί υγείας από τη μεριά σου;”

nkarakasis είπε...

χαχα!! Αυτός είναι ο Μιχάλης που ξέρω ..

nkarakasis είπε...

Ένας δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από έναν αρχίατρο ενός τρελοκομείου.
- Δηλαδή, ποιό τεστ κάνετε για να βγει ο ασθενής από την κλινική σας;

- Γεμίζουμε... μία μπανιέρα με νερό, βάζουμε δίπλα ένα κουταλάκι τσαγιού και μια μεγάλη κούπα. Μετά ζητάμε από τον ασθενή να την αδειάσει.

- Ο καθένας που σκέπτεται υγιώς θα διαλέξει την κούπα,
λέει ο δημοσιογράφος χαμογελώντας.

- Όχι, λεει ο αρχίατρος. Ο υγιής θα βγάλει την τάπα!

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Μιχάλης Ρ.

Ανώνυμος είπε...

Κι εγω!υπαρχει σχολη?
Πλακα που εχετε..Εχω αρχισει να νιωθω γρια(συγκριτικα)!!!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Αυτό δεν είναι τίποτα, μη το φοβάσαι, ν’ ανησυχείς όταν αρχίσεις να αισθάνεσαι δυσκοίλια.
Το νου σου λοιπόν στη …τάπα. Όσο για τη σχολή, γινόμαστε συνήθως αυτό που οι άλλοι φαντάζονται ότι είμαστε. Εκτός κι αν είσαι τυχερή και ισχύσει "σ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις". Γενικά "γελάτε" γιατί χανόμαστε!!!

Ανώνυμος είπε...

Τον κινδυνο να ακολουθησω ξενη φαντασια προς το παρον τουλαχιστον δεν τον διατρεχω..
Με εστειλες Μιχαλη μου!"σ οποιον δασκαλο καθισω..."-D!!!

nkarakasis είπε...

Ελπίδα ξεκινάς σχολείο; Καλή αρχή μπρέ!..
Μιχάλη πες τις ένα ανέκδοτο να πάει με χαμόγελο, το καλό της το πιο όμορφο ..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Πάει μια πολύ όμορφη γυναίκα σε μια καφετέρια και παραγγέλνει ένα φραπέ γλυκό με γάλα. Αφού τον πίνει, ζητάει το λογαριασμό και το γκαρσόνι της τον φέρνει:
- 6 ευρώ, παρακαλώ.
Η κοπέλλα πληρώνει και λέει στον σερβιτόρο:
- Σας παρακαλώ, μου πιάνετε το στήθος;
- Εδώ, μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο;
- Ναι, ναι, μην ανησυχείτε!
- Και γιατί σας έπιασε ξαφνικά αυτή η επιθυμία να σας πιάσω το στήθος;
- Να, ξέρετε, όταν μου πιάνουν τον κώλο μ’ αρέσει να μου πιάνουν και το στήθος!
Καλή χρονιά Ελπίδα Γόρδια!

Ανώνυμος είπε...

Να ΄στε καλα!!Η τελευταια μου χρονια..να τη φοβηθω, να την αγαπησω..?
Εχω εγκλιματιστει βεβαια ηδη απο τα φροντιστηρια,αλλα τωρα ζοριζουν τα πραγματα(απο θεμα χρονου)..
Σας ευχαριστω πολυ και τους δυο..