Σελίδες

12/1/10

Άπειρο..


Έστω ότι καθόμαστε ανάμεσα σε δύο δρόμους πανομοιότυπους. Όσο φτάνει το μάτι μας, δεν βλέπουμε τέλος αλλά ξέρουμε – επειδή στεκόμαστε ανάμεσα – ότι οι δρόμοι είναι παράλληλοι. Το μάτι μας δίνει την πληροφορία ότι κάπου οι δύο δρόμοι τέμνονται αλλά ο εγκέφαλος, αυτός ο ακούραστος αναλυτής της οπτικής μας, λέει άλλα. Είναι οφθαλμαπάτη. Δυο ατέρμονες ευθείες μοιάζουν πάντα ότι τέμνονται σαν τις κοιτάς στο άπειρο. Το άπειρο τέμνεται; Όχι.
Τι είναι το άπειρο. Ο Πόε γράφει στο βιβλίο του Εύρηκα «Η σκέψη της σκέψης, η ανάγκη της οριοθέτησης του ασύλληπτου». Και ναι, έχει δίκιο αυτό που δεν οριοθετείται είναι το άπειρο.

Οι δρόμοι που βλέπουμε έχουν άπειρο μήκος; Οχι φυσικά, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι κανένας δρόμος δεν είναι άπειρος. Τα πάντα τελειώνουν, στρίβουν, σταματάνε. Υπάρχει άπειρο; Όταν μιλούμε για αυτά που έχουμε ήδη γνωρίσει στην ζωή μας, ασυνείδητα ή συνειδητά, δεν υπάρχει. Όταν μιλάμε για κάτι που δεν γνωρίζουμε όμως; Τότε λογικά θα έπρεπε να υπάρχει άπειρο. Ή μήπως όχι;

Η απόσταση της γής απο τον Άρη είναι ασύλληπτη; Όχι. Αν και δεν ξέρουμε ακριβώς την ακριβή απόσταση, ξέρουμε κάποιους επιστήμονες που την γνωρίζουν άρα η απόσταση είναι ... απλώς μακρινή για εμάς τους άσχετους με το θέμα. Συνεπώς, ασσύληπτο – άπειρο είναι κάτι που δεν έχουμε ανακαλύψει σαν ανθρώπινος πολιτισμός. Όχι κάτι που δεν γνωρίζουμε εμείς σαν μεμονωμένες ανθρώπινες υπάρξεις. Αρκεί κάποιος να το ξέρει και αμέσως υπάρχει όριο, περιγραφή, οσμή. Αν δεν έχει τίποτα απο τα πιο πάνω, αυτόματα είναι άπειρο. Αυτό είναι που ονομάζουμε συλλογική συνείδησή Κανείς δεν έχει πάει στο φεγγάρι αλλά όλοι μπορούμε να περιγράψουμε πως είναι εκεί πάνω.
Τις σκέψεις είναι δυνατόν να τις γνωρίζουμε; Την μελλοντική δικιά μας; Άλλουνού; Αν δεν την διαβάσεις την ξέρεις; Αν δεν την εφεύρεις στον μικρό σου εγκέφαλο; Όχι. Ούτε καν να την υποψιαστείς μπορείς. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν; Λάθος. Υπάρχουν απλά δεν τις έχουμε σκεφτεί ακόμα ή δεν τις έχουμε διαβάσει. (ή διδαχθεί).

Οι σκέψεις μπορούν να οριοθετηθούν στο άπειρο; Όσο ο άνθρωπος είναι ευφάνταστος, δημιουργικός οι σκέψεις πιθανόν να τολμούσα να πω ότι οριοθετούνται. Στο όριο της ανθρώπινης νοημοσύνης. Το μόνο πρόβλημα στην πιο πάνω σκέψη είναι ότι το όριο αυτό κανείς δεν το γνωρίζει, συνεπώς ...

Το ότι δεν ξέρουμε τι είναι «Θεός» τον κάνει άπειρο; Αν ήταν ο «Θεός» σκέψεις που έχουμε ήδη κάνει; Απόδειξη η πνευματική του ύπαρξη. Όποιος πιστεύει, βάζει όριο στην σκέψη του. Και Τον δημιουργεί καθαιρόντας οποιαδήποτε έννοια άπειρου. Για αυτόν τον άνθρωπο δεν είναι άπειρο, είναι κάτι φανταστικό μέν, αλλά υπαρκτό όσο μια σκέψη. Μια σκέψη φυσικά μπορεί να είναι λάθος, μπορεί να είναι και σωστή. Αυτό όμως κάνει το θέμα της σκέψης ανύπαρκτο, ασύλληπτο, απερίγραπτο; Όχι φυσικά. Και μια λάθος σκέψη, κάνει το θέμα της σκέψης υπαρκτό.

Οι υπόλοιπες σκέψεις δικές σας...
(εγω πάω για ύπνο..)

17 σχόλια:

nkarakasis είπε...

Και μην ασχοληθεί κανείς με το μαθηματικό άπειρο, δεν είναι εκεί το θέμα μου...

cloudsinthemirror είπε...

Όσο πιό ασύλληπτο τόσο πιό λαχταριστο!
Τί απόλαυση να σκέφτεσαι ματαίως...πραγματικά το λέω.

Ανώνυμος είπε...

Νικο μου πιστευω οτι ακομα και το μαθηματικο απειρο δυσκολα το νοουμε..γιατι η φυση,ο κοσμος μας δεν μας το εχει επιβεβαιωσει ποτε..το απειρο του συμπαντος μενει η μονη θεωρια που μπορει να φιλοδοξει οτι καποτε θα εχει συνηγορο την πραγματικοτητα..
Πιστευω οτι η σκεψη ειναι ειναι απειρη για ενα απελευθερμενο πνευματικα ατομο..
Θα συμφωνησω οτι ειναι απολαυση η ματαιη σκεψη,ομως μπορει να γινει εθιστικη και εκει παυει να ειναι ευχαριστη..οδηγει σε μια εγκεφαλικη υπερλειτουργια που σου δημιουργει συνεχως καινουριους προβληματισμους και χανεις την ουσια..

καλη σου νυχτα ποιητη

Alex είπε...

εώς πότε μια σκέψη μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερη δίχως τη συνδρομή της πράξης ?
μια άπειρη σκέψη που οδηγεί ?
θεωρώ πως δεν σκεπτόμαστε για να σκεπτόμαστε αλλά μεθοδευμένα δημιουργούμε το άπειρο για να προλάβουμε να κάνουμε τους απαραίτητους συσχετισμούς και μετά ,όταν φτάσουμε στο άπειρο που ονομάσαμε, θέτουμε άλλο άπειρο - για να το φτάσουμε κι'αυτό κάποτε.
Νομίζω πως η σκέψη φλερτάρει την πράξη κύριε Νίκο !
καληνύχτα σας

nkarakasis είπε...

Συννεφακι, σκέφτομαι τι να σου απαντήσω.. ματαίως δεν βρίσκω. Υπάρχει μια ηδονή απο πίσω πρέπει να παραδεχτώ. Μου χρειάζεται καναπές;

Ελπίδα, πολύ χαίρομαι που πέρασες. Ενας συλλογισμός νυχτερινός ήταν, πάει πέρασε.

Αλεξία. Μια σκέψη δεν είναι άπειρη. Πολλές σκέψεις είναι. (άπειρες) και όχι ανάπηρες. Δηλαδή εγω που σκέφτηκα τα πιο πάνω, τι πρέπει να κάνω; ποιά πράξη; Ο Καμύ αφού έγραψε το μύθο του Σίσυφου, έπρεπε να αυτοκτονήσει; να τρελλαθεί; και πως μπορεί κανείς να δημιουργήσει το άπειρο; αφού είναι άπειρο.
Μήπως το έχεις σε cd?

Alex είπε...

καλημέρα σας!
η σκέψη (σκεπτικό) δεν έχει όρια(η μήπως έχει?),άρα είναι άπειρη .
"η γή είναι τετράγωνη ή στρογγυλή ?" στο μίτο του απείρου βρισκόταν κι'αυτό το ερώτημα , όμως εξιχνιάστηκε.
η σκέψη είναι συνηφασμένη με πράξεις που έγιναν ή φλερτάρουν το μέλλον.
Τούτα τα υποκειμενικά αναφέρω!

nkarakasis είπε...

Μια συγκεκριμένη σκέψη δεν μπορεί να οριοθετείτε στο άπειρο.
Όταν σκέφτεσαι ή ακόμα καλύτερα προσπαθείς να αποδείξεις ότι η γή γυρίζει, έχεις την σκέψη ήδη και τα όρια της. Ή γυρίζει ή δεν γυρίζει. Αυτό είναι το όριο. Μένει να το αποδείξεις. Αυτό είναι η εφαρμογή της σκέψης και εκεί υπάρχει πιθανόν πράξη. Σκέφτεσαι πως θα συνδέσεις μια λάμπα και ναι, στο τέλος αν τα καταφέρεις ανάβει η καταραμένη. Αυτό ποτέ δεν φτάνει στο άπειρο.
Και ποιο γενικά να το πάρουμε η σκέψη ενός ανθρώπου (μιας μονάδας δηλ συγκεκριμένης) έχει όριο. Τις γνώσεις του. Θα μπορούσες ποτέ να σκεφτείς πως θα έβαζες ένα πυρινικό αντιδραστήρα στην τσέπη σου; Ποτέ, γιατί δεν ξέρεις κάν πως φτιάχνεται ένας. Να το όριο, οι γνώσεις σου. Δεύτερο είναι η γλώσσα σου. Μπορείς να σκεφτείς όσα μπορείς να διαβάσεις και να μιλήσεις.
Η μεμονωμένη σκέψη έχει όριο, η συλλογική ανθρωπινη σκέψη όχι.

Και δεν έχουν όλες οι σκέψεις πράξη απαραίτητα. Μπορεί να σκεφτεσαι το σεξ ολημερίς και το βράδυ μπακούρι σπίτι τρώγοντας πακοτινια.

Τούτα αναφέρω εγω, χωρίς να εξιχνιάσω τίποτα.

Alex είπε...

Μάλλον η συλογιστική μας δε συμπίπτει.
Δε θα διαφωνήσω άλλο μαζί σας άλλοστε η σύγκλιση δεν είναι το ζητούμενο.
Με τιμή
Αλεξία

Μιχάλης Ρ. είπε...

Μετά 20 χρόνια τη βρήκα να στρογγυλοκάθεται χαμογελαστή στο “face book” και να μου ζητά να γίνουμε φίλοι. Εγώ κι αυτή φίλη! Ταξίδεψα στον άπειρο χρόνο των αναμνήσεων, σε παρελθόντα ξεχασμένα μακρινά κι επώδυνα, είδα εμένα αξιολύπητο, μόνο, φοβισμένο, νέο, μπουζουκόσκυλο, απελπισμένο. Στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου 3 μέρες όπως μου είπαν νεκροζώντανος, στην παραλία του Πλαταμώνα μεθυσμένο και μαστουρωμένο 14 Φεβρουαρίου 1990 που με βρήκε μέσα στη θάλασσα ένας άγιος 05:30 το πρωί. Πνευμονία και επιθυμία για το τέλος. Η στρέβλωση του χωρόχρόνου δημιουργεί εντυπώσεις κατανόησης του απείρου. Σαν «μαύρη τρύπα» λειτουργεί η καθεστηκυία πραγματικότητα και το σημερινό περιβάλλον, οι μικρές και μεγάλες συνήθειες, θλιβερές και ένδοξες για μας χωρίς εμάς. Η άπειρη απόσταση γεφυρώθηκε μετά 20 χρόνια…Ο Μιχάλης και η ΧΚ είναι πλέον φίλοι και επιπλέον ο Μιχάλης από την ενέργεια που έλκυσε για να συμπιέσει το άπειρο, χάλια μαύρα. Ο Μιχάλης χωρίς τη φίλη του πάει για καφέ. Κατάλαβες Νίκο, μετά 20 χρόνια…βρε τι πάθαμε!!!

nkarakasis είπε...

Αλεξία,
Μετα Τιμής
Νίκος.

Μιχάλη, αυτό είναι άπειρο! Οι πιθανότητες..! Πολύ χαίρομαι για σένα. Τελικά την ιστορία σου πρέπει να μου την πεις μια μέρα...

cloudsinthemirror είπε...

Η μάταιη σκέψη εθιστική; Ακόμα καλύτερα! Πόσα εθιστικά υπάρχουν; Πάμπολλα.Το να μυρίζεις λουλούδια είναι/γίνεται εθιστικό. Δε σημαίνει όμως πως χάνεις την ουσία των αρωμάτων και σε βεβαιώ πως ούτε ο βλεννογόνος της μύτης σου ούτε ο ρινεγκέφαλός σου παθαίνει overload.
Σημείωσε πως κάνω εξαίρεση απαντώντας σε anonymos.Στο δικό μου χώρο θα είχα ... διαγράψει το σχόλιό σου.

nkarakasis είπε...

Ρινεγκέφαλος! Τι ωραία λέξη.! Πάντως overload δεν παθαίνουμε αλλά κοιτάζοντας τις μυρουδιές ξεχνάμε να κοιτάξουμε το βάθος του λιβαδιού. Ο άνθρωπος έχει την συνήθεια να ξελογιάζεται με ότι του κάνει κέφι.

Η Ελπίδα δεν είναι anonymous. Τι νομίζεις; Μετρημένα κουκιά είμαστε.
ένα εδώ, ένα εκεί, να και άλλο ένα πιο κάτω...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Ελπιδάκι το έκανες πάλι το θαύμα σου. Γνωστή - άγνωστη τρομοκράτισσα, πλανεμένη στου ποιητή τη παραζάλη. Δε φθάνει που φύσηξες να φύγουν τα σύννεφα απ' τον καθρέφτη να κοιταχτούμε να δούμε τι θα κάνουμε, θα βρεις και τον μπελά σου αθώο μας. Καλή χρονιά ξαφνιασμένο, με επιτυχίες και δάκρυα χαράς. Εμείς οι μεγάλοι έχουμε τις δικές μας ενοχές που τις βαπτίζουμε ελπίδες.

cloudsinthemirror είπε...

Νίκο εγώ ανώνυμος είδα και συγγνώμη δηλαδή.Που να ξέρω την Ελπίδα;
Επειδή βλέπω πως το έχετε πάρει σοβαρά ΚΑΙ εδώ,φίλε μου,αστο!
Συγγνώμη δε θα ξαναγίνει...
Ο φίλος που θέλει να φυσήξει...τι πνευμόνια έχει;

Μιχάλης Ρ. είπε...

Από μένα συγγνώμη "clouds in the mirror", αστειευόμουν.

nkarakasis είπε...

Απο εμένα συγνώμη Ανώνυμη διότι σου έδωσα όνομα την στιγμή που είχες αποφασίσει να έρθεις στο μπλόγκ σαν .. ανώνυμη. Την δικιά σου επιθυμία δεν την σεβάστηκα, και έβαλα και σε ρίσκο να είσαι άλλη απο αυτή που νομίζω ότι είσαι.
Δεν θα επαναληφθεί.

Ανώνυμος είπε...

Καλε μου Νικο το υγιες ρισκο ειναι η εξελιξη της ζωης..κι ο κινδυνος εξαιρετικα μικρος στην προκειμενη..αν ηθελα να διατηρω με αυτη την αυστηροτητα την ανωνυμια μου δεν θα ειχα αναφερει ποτε το ονομα μου..ο σεβασμος σου ειναι περισσοτερο απο αρκετος οσο μ ακους και με αναγνωριζεις.. και σ ευχαριστω πολυ γι αυτο..

Αχ Μιχαλη μου αφοπλιστικος και πληθωρικος οπως παντα!Να σαι καλα για τις ευχες σου!Ευχομαι κι εγω με τη σειρα μου τα καλυτερα!

clouds in the mirror,απλως αντιλαμβανομαστε διαφορετικα τα πραγματα κι αυτο μαλλον το βρισκω γοητευτικο αναμεσα στους ανθρωπους..το δικο μου διαστημα "εγκεφαλικης υπερλειτουργιας" δεν ηταν καρποφορο,εκανε φαυλους κυκλους προβληματισμων που με αποσπουσαν απο τη συμμετοχη μου στη ζωη..ισως αυτο το σταδιο να το εκανε στειρο ειτε η προσωπικοτητα μου,ειτε η μικρη μου ηλικια..απ τη δικη μου εμπειρια και τον τροπο που λαμβανω ως ατομο τα πραγματα ηταν ψυχοφθορο κι οχι ευχαριστο..ισως επειδη πιστευω πως ο εθισμος γενικοτερα,μπορει να ειναι ελκυστικος,αλλα ελαχιστα απολαυστικος ..σε τετοιο βαθμο(απολαυστικος)ωστε μολις να συντηρει την εξαρτηση σου..