Σελίδες

28/1/10

Ήταν ένα πρωινό...


Ξεκίνησα. Εικόνες, πίεση, άνθρωποι που φωνάζουν,
φωνές, κραυγές, ψίθυροι, γέλια.
Σκόνταψα. Σηκώθηκα, είχα χτυπήσει. Συνέχισα.
Άνθρωποι, γύρω μου στόματα με μίσος, στόματα φαγωμένα,
παγωμένα χαμόγελα. Άνθρωποι, τους αγαπώ τους μισώ.
Άνθρωποι!
Άνθρωποι;
Μια πορεία, μια ζωή, ένα μονοπάτι και μια καραμέλα στο στόμα.
Ύπομονή, όλα στην ζωή είναι ...
Έιναι.
Έμαθα να πολεμάω γιατί δεν έπρεπε να πέσω.
θέλω να πεσω. Θέλω να σηκωθώ. Θελω να μην με νοιάζει αν θα πέσω ή θα σηκωθω.
Θέλω ησυχία.
σουτ....
Όλα έρχονται και όλα φεύγουν.
Στην ανεμοδούρα καθισμένοι κοιτάμε την θάλλασα,
φουσκωμένη, ήρεμη, αγριεμένη.
Ο πλαφασμός μας ξυπνάει,
μας επαναφέρει απο το ληθαργο..
Μια γέρικη βελανιδιά που κοιτάει τα φύλλα της να πέφτουν.
Ανήμπορη, μα χαρούμενη.
Όλα στην ζωή είναι ...

θύμησες, μικρά χαρτάκια στην τσέπη...

4 σχόλια:

cloudsinthemirror είπε...

Μπράβο γκαρ. Ωραίο κείμενο, τίμια στάση ζωής.

nkarakasis είπε...

Δεν ήταν κείμενο. Ξέσπασμα ήταν, ως εκ τούτου δεν έχει θέση, τόπο, χρόνο..

Unknown είπε...

Η ζωή ειναι ενα ταξείδι, μήν φοβάσαι τα κάτω γιατί προηγήθηκαν τα πάνω και θα έρθουν πάλι μετά για να ξαναφύγουν και το ίδιο συνεχώς , μέχρι να φτάσεις στο τέλος....
Εκεί ειναι η ουσία, θα κοιτάξεις πίσω σου και θα χαρείς γιαυτά που έζησες και έμαθες ή θα λυπάσαι γιατί η ζωή συο ήταν ανηαρή και βαρετή;
Μήν στεναχωριέσαι για πράγματα που σε 10 χρόνια δεν θα έχουν πια σημασία, η ζωή ειναι ενα ταξείδι, ευχαριστήσου το , εκμεταλεύσου το.

nkarakasis είπε...

προσπαθώ..