Όρος Σινά..

Ζούμε την αγωνία του Σινά,
ακόμη λες, να ανέβει ο Μωυσής,
κενό ακόμη, το μονοπάτι,
που υποσχέθηκε να ανέβει,
σαν πατέρες την αργοπορημένη κόρη αναμένουμε,
κάτω από λιγοστό φως, και το βιβλίο στα γόνατα.
Απέξω, αδίστακτη η νυχτιά τριγυρνά στις φλέβες μας.

Σαν παγωνιά που σκαρφαλώνει στα κλαριά,
μας αγκαλιάζουν αλλοτινοί εχθροί,
τωρινοί φίλοι..

Σκιαγραφώ,

Η ευθύνη, επιταγή.
Μόλις την χρεώσουμε κάπου,
πιστεύουμε, ματαίως, σε μια ρόδινη ζωή.
Ακούραστοί ψεύτες του εαυτού μας..

Λέω, Είμεθα το Όρος,
και λύτρωση ζητούμε από το πλήθος.
Λάθος η εντύπωση ότι οι εντολές γράφτηκαν στο Όρος,
Οι πλάκες, μας στάλθηκαν, και χρέος μας,
η ερμηνεία τους.

Παρεξήγηση. Μία από τις πολλές…