Τι είναι τα όνειρα του ανθρώπου παρά ένα παιχνίδι της σκέψης; Μια σκέψη που απορρέει από την πίστη στις δυνάμεις μας και φυσικά από την τρέλα της στιγμής σε ένα μακρόσυρτο, μπορώ, αντέχω και θα το κάνω. Τι απρόσμενο αίσθημα η χαρά της νίκης..
Μα από την άλλη τι βαθύ φαράγγι είναι ο κρημνός των ονείρων; Το απότομο φρενάρισμα, η αποκάλυψη της ψευτιάς που ζούσαμε χρόνια μέσα μας. Η μεγαλύτερη προδοσία που μας έκανε άνθρωπος, και μάλιστα ο πιο έμπιστος. Εμείς. Σου φέρνει μελαγχολία αυτή η σκέψη..
Σκέφτομαι κάποιες φορές, προς τι το ρίσκο; Προς τι μια ζωή με διακυμάνσεις; Προς τι μια ζωή με βουνά και χαράδρες; Δεν είναι πιο ωφέλιμη μια ατελείωτη έρημος αισθημάτων, ένα flat line ζωής; Μια σταθερότητα, ένα σανίδι ακίνητο που δεν το κουνάει τίποτα;
Αηδίες.
Όλα είναι στον άνθρωπο, μάλιστα ίσως να είναι πιο πρωτότυπο να πέσει κανείς από το γκρεμό των ονείρων με χαμόγελο…
Όλοι για τον θάνατο μας εργαζόμαστε, την τελευταία εκείνη λέξη που θα πούμε φεύγοντας.
Υπήρξα..
Ένα ποτήρι κρασί, και ένα καλό τραγούδι έφτιαξαν το σύμπαν
και αυτό αναμφισβήτητα μας ανήκει.
3 σχόλια:
Όλοι για ένα θάνατο εργαζόμαστε μα και για μια ύπαρξη γεμάτη , ώστε το "Υπήρξα" να βγαίνει απο τα βάθη της ψυχής : "υπήρξα γεμάτη/τος χαρές και λύπες, γέλια και δάκρυο"
"Υπήρξα όπως υπήρξα και που θα μου πάτε...δε θα μου γλιτώσετε"
Xinos
Για αρχή πρέπει να υπάρχουμε ως άνθρωποι.
Στην τελευταία φτυαριά, τότε μόνο θα ακουστεί το "Υπήρξε". Μέχρι τότε υπάρχει χρονος άφθονος..
Δημοσίευση σχολίου