Η παλιά πράσινη μπούικ απ' έξω με την άσπρη οροφή, παπούτσια, άσπρα με μαύρο, ριχτό άσπρο ιδρωμένο πουκάμισο, χαμόγελο χαμένο στις σκέψεις και με τους αγκώνες σκυφτά πάνω σε ένα βρώμικο μπαρ να μετράω τα λεπτά μέχρι να λυγίσει ο ρυθμός στα αυτιά μου. Από πάνω μας, ένας ανεμιστήρας στην οροφή δίκαζε και εκτελούσε με συνοπτικές διαδικασίες τον ζεστό αέρα του μαγαζιού. Κάθε γουλιά, και μια σκέψη ...
Έτσι το είδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου