Σελίδες

17/5/10

Monika - Babe (unofficial), η καλότης ..





Να, είναι κάτι τέτοιες στιγμές που δε με χωρά ο κόσμος.
Είναι κάτι σαν αυτό που λεν,  μονάχος στο παλάτι μου
και ας είναι και παράγκα..

Είναι εκείνες οι στιγμές που σχίζομαι,
για το μοναχικό ταξίδι,
εκείνο που ξεκίνησα μαζί με μια παρέα φίλων..
Καθένας ένα δρόμο διάλεξε,
απο ένα μετερίζι,
το πόλεμο τάχα να κάνουνε,
την ζωή τους να αδράξουν,
αλλά ακόμα και τώρα σαν τους δεις,
χάσκουν τα λιπώδη στόματα
φωνασκούν τα ξέπνοα πνευμόνια τους
για την "κοινή ιδέα", εκείνη την επίχρυση άγραφη πλάκα,
εκείνη που ο καθένας σφαλιστά βαθιά μέσα στην ψυχή του έχει,
εκείνη που σκοπό άλλο δεν υπηρετεί, εκτός την ίδια τους την σάρκα.
και δεν κοιτούν,
'κείνη την αλήθεια κατάματα,
λείπουν μέσα απο τα κορμία τους,
απουσιάζουν, δεν τους προφταίνω..

Λυπάμαι, που το λέω,
αλλά να, δεν βλέπω καμία διαφορά μεταξύ εκείνου που σε κυνηγά να σου
φωτίσει την λαμπάδα, και κείνου που σε δέρνει γιατί ξέχασες τα σπίρτα,
λυπάμαι δεν έχω την δύναμη να δω την διαφορά..

Δεν υπάρχουν σχόλια: