Σελίδες

3/6/12

Σκέψεις..


..[]..Μέσα σε αυτήν την πλεξούδα σκέψεων θα πρέπει να προσθέσει κανείς  και την στρεβλή περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα οργής, αρχής γενομένης απ’ τις τηλεοράσεις τα ραδιόφωνα και γενικά από όσα μηχανήματα αποκτούσαν φωνή μέσα στο διαμέρισμά μου. Λέξεις ρηξικέλευθες όπως «Καταπέλτης», «Βόμβα», «Σοκ», λέξεις αισχρές ως προς το νόημα τους, λέξεις ευτέλειας ως προς την ηθική τους βάση, λέξεις ρατσιστικές, λέξεις βομβιστικές φέρουσες πυρηνικές αιτιάσεις, προπαγάνδα, οργή, βλακεία, λέξεις άνευ σκοπού εκτοξεύονταν καθημερινά μέσα στο διαμέρισμα μου σαν στιλέτα μυτερά που στόχο είχαν εμένα, εσένα, αυτόν. Ώσπου τα έκλεισα όλα, τα χαμήλωσα στο ελάχιστο δυνατό μέχρι να νιώσω ασφάλεια από έναν κόσμο που αδυνατούσα να καταλάβω. Μα ακόμα και τούτο φάνηκε απροκάλυπτα αναποτελεσματική τακτική. Οι λέξεις συνέχιζαν να βρίσκονται στο χείλος του ραδιοφώνου, στον υπολογιστή μου, στην τηλεόραση, παντού. Βούιζαν απειλητικά. Αρκεί να έκανες το λάθος να δυνάμωνες τον ήχο, να διάβαζες μια εφημερίδα ή οποιαδήποτε περιοδικό και αμέσως το πρόσωπο του τέρατος έκανε την εμφάνιση του, γύριζε στο δωμάτιο και στα ανακάτευε όλα απομυζώντας κάθε ενστερνισμένη ανθρώπινη γνώση που υπάρχει μέσα στα συλλογικά κύτταρα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Ιστορικά η ειμαρμένη είναι να καταστρέφουμε την ώρα που δημιουργούμε, ιστορικά μιλώντας όμως πρέπει να παρατηρήσει κανείς ότι αυτή ήταν και η νομοτέλεια της πολιτισμικής μας ανάπτυξης. Ναι, θα μπορούσε ίσως κάποιος να προσθέσει εδώ μια στάλα τελειότητας στην ανθρώπινη καταστροφή με σκοπό να προϊδεάσει ένα χαρούμενο σχόλιο απ’ τον μελλοντικό μελετητή. Η ιστορία όμως το μόνο που εξάγει είναι μια ειρωνεία αφάνταστη, οπότε καλό θα ήταν να είμαστε επιφυλακτικοί με το μελλοντικό αυτό χαμόγελο.  
Ένα είναι σίγουρο. Ο αχός ενός πιθανού παγκόσμιου πολέμου βασανίζει και τα πιο αδιάφορα αυτιά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: