Το χέρι που βαστά την πέννα είναι ισάξιο αυτού που κρατά τ’ αλέτρι.
Αρθούρος Ρεμπώ, [Βρόμικο αίμα].
Η ποίηση δεν διεκδικεί κάποια φόρμα και ο Πάνος Σταθόγιαννης το αποδεικνύει σε κάθε σήκωμα από το μανίκι του, όταν ξεκινά να γράφει. Εξάλλου, αυτός είναι ένας από τους ανύπαρκτους κανόνες της λογοτεχνίας.
Παιδεύει τις λέξεις, ανακατεύει τους συμβολισμούς, ανασταίνει πριν κλείσουν οι τρεις ημέρες και έπειτα αναστενάζει πάνω στα πεπραγμένα με κάποια αγανάκτηση. Καταδικάζει και ερωτοτροπεί με όλα αυτά που μίσησε, μισεί και θα μισεί. Προσφέρει όπως ο δήμιος το κώνειο στον Σωκράτη και έπειτα κλέβει την όψη του Κάσιου που παρακαλούσε να λυτρωθεί.
Ένας Αρθούρος Ρεμπώ, ή κάποιος εντελώς ξεχωριστός είναι ο Πάνος Σταθόγιαννης στον Γραφιά; Καλύτερα θα έλεγα ένα λογοτεχνικό λιβάδι με προορισμό και ελπίδα ότι η ώρα του θέρους δεν είναι μακριά. Δύσκολοι οι προσδιορισμοί, καλύτερα να δεχθούμε την αίσθηση και αισθητική της ανάγνωσης σαν μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνη της.
Ξεπερνά την έννοια του γραφιά, αν και αυτό ευαγγελίζεται ο τίτλος. Θεωρεί τον άνθρωπο γεννημένο μέσα στις λέξεις και τον αναδεύει συνέχεια μέχρι να βγει το απόσταγμα. Δείχνει την κοινωνία με τα σημεία στίξης της, τα χλευάζει και έπειτα ό,τι αξίζει το βάζει στο κάδρο.
Σαφέστατα, εδώ έχουμε το αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης δαιδαλώδους σκέψης φίσκα στους Μινωταύρους όπου ο αναγνώστης γίνεται Θησέας αισθανόμενος όμως βαθιά την αγάπη της Αριάδνης. Κάπως έτσι συνεχίζει να ανακαλύπτει.
Συνομιλεί με την μητέρα σύμβολο που τόσο τον πίκρανε, με την γυναίκα που ανεβοκατεβαίνει στον λόφο όπου με σοφιστίες ερωτεύεται και παραδίδεται. Δεν είναι εύκολη η παράδοση και παραδοχή. Τέλος συναντιέται με τους Θεούς, σαν να είναι καθημερινή συνάντηση παλαιών φίλων και αναζητά απαντήσεις.
Δεν διαβάζεται σαν πεζογράφημα, αλλά περισσότερο σαν ποίημα. Αλλά ούτε ποίημα με την επικρατέστερη μορφή είναι. Περισσότερο είναι ανθρώπινα συναισθήματα χτισμένα με λέξεις και ναι, ο άνθρωπος είναι ένα ποίημα που μπορούμε να το μελοποιήσουμε, να το σιγοτραγουδήσουμε, αλλά και να το αναθεματίσουμε.
Τέχνες, που καλά γνωρίζει ο Πάνος Σταθόγιαννης, και απερίφραστα θα πω αυτό που αισθάνομαι : Είναι ευτύχημα η προσφορά του στα γράμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου