Η ζωή δείχνει άγριο τοπίο αν κάτσεις παράθυρο κοιτώντας αυτά που συμβαίνουν γύρω μας· γεμίζει όμως με μικρές ιστορίες αν κοιτάξεις την δική σου προς τα πίσω.
Μικρές στενάχωρες, χαρούμενες, με χρώμα ή χωρίς, με θόρυβο ή βουβές. Αδιάφορο.
Πιο μέσα αυτές οι ιστορίες έχουν ανθρώπους, κουβέντες, χειρονομίες και τέλος εκείνο το χαμόγελο που δημιουργεί την κάθε ιστορία.
Αν έγραφα ημερολόγιο θα ξεκινούσα λοιπόν την ιστορία μου από εκείνο το χαμόγελο που έδεσε τα πάντα σε αυτήν την ζωή που βρίσκομαι.
Αργότερα, όταν θα μεταφερθώ στην μη ζωή τότε θα δούμε. Ίσως θα πρέπει φεύγοντας να αφήσω εκείνο το αρχικό χαμόγελο σε κάποιους άλλους. Να μου το φυλάνε, για όταν γυρίσω. Αργότερα. Πολύ αργότερα. Για την ώρα δουλειά μου είναι να δένω τα χαμόγελα μεταξύ τους και να ετοιμάζω ιστορίες.
Να εδώ μια μικρή ιστορία ενός από αυτά τα χαμόγελα :
Αργότερα, όταν θα μεταφερθώ στην μη ζωή τότε θα δούμε. Ίσως θα πρέπει φεύγοντας να αφήσω εκείνο το αρχικό χαμόγελο σε κάποιους άλλους. Να μου το φυλάνε, για όταν γυρίσω. Αργότερα. Πολύ αργότερα. Για την ώρα δουλειά μου είναι να δένω τα χαμόγελα μεταξύ τους και να ετοιμάζω ιστορίες.
Να εδώ μια μικρή ιστορία ενός από αυτά τα χαμόγελα :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου