tag:blogger.com,1999:blog-87590345035004878502024-02-20T16:51:01.517+02:00..στην ανέμη τυλιγμένη …Χορεύοντας με τις λέξειςnkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.comBlogger432125tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-45673359800733723382024-01-06T18:57:00.004+02:002024-01-06T18:57:36.738+02:00Ερωτευμένος Ήμουν ερωτευμένος με μια ακρίδα, αλλά εκείνη δεν με ήθελε γιατί φανταζόταν να γίνει χορεύτρια σε κρουαζερόπλοιο, αλλά εγώ δεν το έβαλα κάτω και έβαλα σχέδιο μεγάλο να την κατακτήσω λέγοντας ψέμματα ότι είμαι πλοιοκτήτης μεγάλου εμπορικού που κάνει βόλτες στα νησιά τα καλοκαίρια. «Τι κρίμα να μην είσαι χορεύτρια» της είπα, γιατί ψάχνω για προσωπικό και εκείνη με αγκάλιασε και με φίλησε nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-40456479345542047452024-01-06T10:14:00.006+02:002024-01-06T10:14:54.477+02:00Πρωινό στο Δερβένι Με περιμένουν δουλειές. Όχι όμως οι συνηθισμένες, δεν έχει κίνηση εδώ, δεν έχει κορναρίσματα ούτε καυσαέριο. Η θάλασσα μυρίζει κοντά μου και ο κήπος θέλει την φροντίδα μου, η μπανανιά έχει μεγαλώσει και η κληματαριά έχει σκεπάσει τα πάντα. Με περιμένουν δουλειές. Όχι όμως οι συνηθισμένες. Πίνω τον πρωινό καφέ μου πολύ πιο ήρεμος από ποτέ. nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-22391590969810132142023-12-31T13:00:00.004+02:002024-01-06T10:15:09.622+02:00Το τέλος του Αυγούστιου Μπέρν Τέλη
1934 ο Αυγούστιος Μπερν, ένας φτωχός υποδηματοποιός με μεγάλη φημη
στην μικρή επαρχεία της Ελβετίας Banrs συναντιέται για πρώτη φορά με το
πρωτότοκο γιό του στο τοπικό μαιευτήριο μετά από μια δύσκολη γέννα,
ωστόσο ώρες πριν είχε στοιχηματίσει στον αυριανό τοπικό αγώνα υπέρ μιας
ομάδας που σχεδόν ποτέ δεν κέρδιζε. Το ποσό που κέρδισε την επόμενη μέρα
ήταν μεγαλύτερο των προσδοκιών nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-3268573329337962952023-12-12T09:24:00.006+02:002023-12-12T09:27:06.170+02:00Γενέθλεια της μητέρας μου Η νοσταλγία είναι μια υπενθύμιση για κάτι ή για κάποιον που πλέον δεν υπάρχει δίπλα σου. Είναι από όλες τις απόψεις, ένα συναίσθημα υποδόριο κι ίσως μοναδικό. Σημαδιακά ο χρόνος το βάζει στο ημερολόγιο σαν χτύπο (μιας καρδιάς;) που πάλλεται στις μνήμες και στην λήθη. Κι έτσι κάπως κυλάει ανάμεσα στην καθημερινότητα, ξεχωριστά σαν σελιδοδείχτης φανταχτερός - κι ας γνωρίζεις · δεν nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-79638649201465300862023-11-26T11:10:00.002+02:002023-11-26T11:20:34.495+02:00Γενέθλια 2023 Φέτος,
η ετήσια αναπροσαρμογή (γενέθλια) με βρίσκει με απώλειες σημαντικές,
νέες μάχες στην προσωπική μου υγεία αλλά με το ίδιο σθένος και δύναμη
για το μέλλον. Το τέλος, εκείνα τα όρια της ζωής είναι πλέον ορατά και
τα διαισθάνομαι κάπως τρομαγμένος, ωστόσο
συμπεριφερόμαι με εφηβική αταραξία σ΄αυτά που έρχονται σαν πράξη
απείθειας. Επιμένω και υπομένω. Δεν έχω άλλες επιλογές.nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-85176238587414000062023-10-22T19:26:00.001+03:002023-10-22T19:26:11.127+03:00 'Ύστερα από ένα ταραγμένο ύπνο, σηκώθηκα από το κρεβάτι και δεν ήμουν πλέον ερπετό αλλά προς έκπληξη μου, είχα μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Πρώτο πράγμα, μετά τον καφέ και το τσιγάρο την ώρα που κοίταζα τις ειδήσεις, ντύθηκα και σκότωσα τον γείτονα μου επειδή πίστευε κάτι διαφορετικό από εμένα. Έπειτα γύρισα να ξαπλώσω, μήπως και ξαναγίνω ερπετό αλλά μάταια, οπότε το βράδυ βομβάρδισα μια nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-40833770703862405492023-10-04T09:46:00.004+03:002023-10-04T09:46:29.197+03:00Δημοτικές εκλογές Το κουδούνι του κ. Γαλανού χτυπούσε καθημερινά από τους Δημοτικούς συμβούλους, περιφερειάρχες και Δημάρχους ζητώντας τον ίδιο προσωπικά καθότι στην μικρή αυτή επαρχία όλοι γνώριζαν το βάρος της γνώμης του, δεν ξέρω ποιος το είχε ζυγίσει και το είχε εκθειάσει, πάντως ήταν ένα σεβαστό βάρος. Ο κ. Γαλανός τα βαριόταν όλα αυτά, αλλά έδινε σε όλους ένα δεκάλεπτο να αναπτύξουν το πρόγραμμα τους nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-86443514408526199352023-08-03T11:00:00.001+03:002023-08-03T11:00:04.807+03:00Αντι διακοπών Το
πρωί περάσανε μαχητικά αεροπλάνα σχεδόν πάνω απ' το κεφάλι μας, με μια
ταχύτητα σαν αυτήν που μας κυνηγάει μέσα στην Πόλη το καθετί, ένας
ανεπίλυτος λαβύρινθος που κινούμαστε στα όρια του μάταιου καθημερινά.
Και εκείνες- τις ελάχιστες μέρες που πρέπει να παύσουμε να ανησυχούμε
(το λένε διακοπές αυτό), ο θόρυβος από τα αεροπλάνα και η αίσθηση του
κρότου που σε βάζει σε ετοιμότητα. nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-69507905288277811812023-07-26T00:36:00.006+03:002023-07-26T00:38:22.468+03:00 Οι άνθρωποι νομίζουνε ότι τα ξέρουν όλα (Καρυωτάκης). Έχουμε ένα κλουβί στο χωριό, αληθινό - με το ναύλον γύρω-γύρω μη πέσουν τα καναβούρια έξω και τα παιχνίδια στα κάγκελα. Ταίστρες, ποτίστρες, από όλα. Το μικρό πορτάκι είναι κλειστό και περασμένο ακόμη ένα σύρμα μην ανοίξει από λάθους. Ακόμη κι αν πλησιάσεις το κλουβί, νομίζεις ότι σου μυρίζει το παπαγαλάκι μέσα, τόσο που πρέπει να ψάξεις με το βλέμμα σου να σιγουρευτείς ότι είναι άδειο.&nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-63376916706942846592023-06-18T13:50:00.006+03:002023-06-18T13:50:39.536+03:00Ένεκα της ημέρας και εκ βαθέων Ο πατέρας μου ήταν ένας μύθος και ίσως επειδή δεν τον γνώρισα, απέφυγα την ειμαρμένη και έτσι δεν χρειάστηκε να τον καταρρίψω (τον μύθο του), όπως όλοι οι νεαροί τους δασκάλους τους. Δεν υπήρξε διδακτικός, διότι δεν υπήρξε ως φυσική παρουσία. Απεβίωσε πριν προλάβω να τσακωθώ μαζί του, ως είθισται. Ωστόσο αν και στα πρώτα χρόνια δεν του μιλούσα (δεν θα μπορούσα εκ των πραγμάτων άλλωστε) nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-16011415762693898812023-05-01T11:58:00.004+03:002023-05-01T11:58:51.864+03:00Πρωτομαγιά Καλημέρα είπα στην ροδιά μου στο μπαλκόνι, τίναξε τα λεπτά κλαράκια γεμάτα μικρά άνθη υπόσχεσης αλλά κάπως μου φάνηκε συννεφιασμένη. Δεν με κλάδεψες φέτος. Είπα να σ΄αφήσω μόνη σου να μεγαλώσεις χωρίς εμένα μια φορά. Μεγάλωσες; Ναι. Αλλά μόνη μου. Ν.Κ. 2023 Μαιος nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-88693342771269333972023-03-27T21:54:00.002+03:002023-03-27T21:54:16.401+03:00Άνοιξη Η Άνοιξη απλώνεται με μυρουδιές και χρώματα και ακούγεται ότι τα συζητάει με τον Αύγουστο, αλλά τι τα θες, όλα θέμα χρόνου είναι. Εκείνος τα κανονίζει όπως τον βολεύει, συλλαμβάνει τον χειμώνα, ελευθερώνει το καλοκαίρι και σαν βαρεθεί την γκρίνια του βγάζει τον Σεπτέμβρη από την ναφθαλίνη. Τώρα, Άνοιξη και ήλιος μέχρι να στραβώσει πάλι ο χρόνος. Τέτοια, άρχισε να μου λέει η ροδιά, nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-11495617009928061672023-02-08T09:09:00.000+02:002023-02-08T09:09:12.707+02:00Στην Πάρο λοιπόν, Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο όταν θέλω να μιλήσω τα παιδικά μου χρόνια μιλάω/γράφω για το πίσω Λιβάδι στην Πάρο που πηγαίναμε κάποια καλοκαίρια με την μητέρα μου, σε ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα με ένα ταβερνάκι πολύ κοντά μας, που μαζευόμασταν τις νύχτες. Σαν παιδιά τρέχαμε στην άμμο, κολυμπούσαμε όλη μέρα και η μητέρα μου κάπνιζε και μας κοίταζε - ευτυχισμένη μάλλον, ποτέ δεν την ρώτησα,nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-19929699320065650042022-11-17T20:07:00.004+02:002022-11-17T20:07:29.943+02:00ΠαζάριΤην επανάσταση την σύρανε στο παζάρι, πόσο κάνει; πόσα έχεις; -Δεν βγαίνω. Δεν σας αξίζει. - Θαυμάζω όμως τον λαό, εκείνο το πολύβουο "θέλω" με την σιδερένια απελπισία στο μέτωπο. -Τους ακολουθώ κι ας μην το ξέρουν, με λατρεία όπως τους ποιητές. Θαρρώ αυτοί φταίνε για όλα. nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-22189260884389489592022-10-23T00:25:00.004+03:002023-02-09T13:24:44.763+02:00Η πόρταΚι όταν σφάλισα την πόρτα του δωματίου για να πάει στο χειρουργείο, έλεγα σαν να άνοιξε μιαν άλλη στην Πάρο που ήμασταν πιτσιρίκια και ορμούσαμε στην άμμο στο Πίσω Λιβάδι μαζί με τον μικρό μας Μούκι (σκύλος) και πέφταμε στην θάλασσα με τις φωνές της μάνας μου από πίσω κι έπειτα απ' το παράθυρο την είδα να γελάει, όπως τότε στο Πορτοχέλι με τον Παπα-Νικόλα, πάντα - μα τι χαμόγελο (θαρείς άνοιγε η nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-56289035415214234412022-09-09T20:17:00.004+03:002022-09-09T20:19:15.271+03:00Σημερα γιορτάζει Κέντησε ο χρόνος στιγμές ετοιμάζοντας φτερά - Καιρός να πετάξεις. [Πολύχρονη]nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-42217462790981370772022-07-14T00:28:00.002+03:002022-10-23T00:30:01.010+03:00Πέρα από το ουρανό, πέρα από κάθε ουράνιο τόξο,Πάνω από την σελήνη και τα αστέρια Κάπου μέσα στο σύμπαν,Θα σε βρω,Πάνω στο άλογο που αγαπούσες,Να γελάς και να χαίρεσαι,Για ένα κλωνάρι που έγινε δέντρο,Για ένα χελιδόνι που μόλις γύρισε από τον νότο,Για κάθε χαμόγελο,Σε κάθε άνοιξη,Σε κάθε χειμώνα.Κάπου λίγο πιο μακριά από το ουράνιο τόξο.Θα σε βρω,Θα με ανοίξω και θα σε βρω.**Απόψε βάφωnkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-18069140970706156842022-07-12T09:31:00.006+03:002022-07-14T00:27:20.216+03:00Εκ βαθέων Κι αν κάνουμε σούμα, εκείνα που ακόμη δεν πρόλαβα να κάνω είναι τα σημαντικότερα της ζωής μου. Στον δρόμο προς το χειρουργείο σκέφτεσαι διάφορα, αλλά πως να το κάνουμε είσαι ήδη βασιλιάς. Πάνω στην πλατφόρμα που την σέρνουν - σε ένα ύψωμα δηλαδή - κι όλη η ζωή γύρω σου· έχεις ας πούμε το λεπτό σου να σκεφτείς και να αναλογιστείς, κάπως έτσι προέκυψε το κείμενο. Η συνέχεια είναι άνευ nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-14355270506908522712022-02-11T09:29:00.005+02:002022-02-11T09:29:37.363+02:00Τομογράφος Κι όσο βαρούσε ο μαγνητικός τομογράφος γύρω μου κι εγώ ξαπλωμένος επί 45 λεπτά σε εκείνο το μηχάνημα σαν οβίδα, νομίζω κάπου με πήρε ο ύπνος και βρέθηκα στην κόλαση με κατσαρόλια να βαράνε το ένα το άλλο και ένας τύπος - άγνωστος - με ενημέρωνε για τις υποχρεώσεις μου και την τάχα πορεία μου μέχρι εκείνο το σημείο έπειτα του Άδη : "δεν ήσουν προσεκτικός, στην γη και ήρθες εδώ", στάσου βρε nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-75080500393189128952022-01-28T20:35:00.000+02:002023-01-28T20:35:46.375+02:00Αφορμή
ήταν ένας φίλος που έβγαλε το πρώτο του βινύλιο οπότε έφερα τους
δίσκους από την αποθήκη και σύντομα προμηθεύτηκα ένα καινούργιο πλατό
γιατί το παλιό είχε θέματα. Δίχως να το καταλάβω βρέθηκα να καθαρίζω
τους εφηβικούς μου δισκους, να κοιτώ τα εξώφυλα - να διαβάζω τους
στίχους πάντα απλωμένα στο πάτωμα όποτε τότε : Έφηβος να με τυφλωνει
ένας απέραντος ορίζοντας που απλωνόταν εμπρός nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-89156494853303568532022-01-02T11:39:00.003+02:002022-01-02T11:39:47.080+02:00 Happy new year Μεσάνυχτα πρωτοχρονιάς στην Νέα Υόρκη κατεβαίνω απ' το κίτρινο ταξί που το οδηγούσε ένας χαμογελαστός αλλοδαπός. Καλή χρονιά του είπα κι εκείνος κούνησε το κεφάλι μετρώντας τα σεντς στην παλάμη του. Στην βρεγμένη λεωφόρο Br~Street άνοιξα την πόρτα του υπογείου και μπήκα στο νέο έτος που με περίμενε ένας μπράβος στην είσοδο. Είστε σίγουρος κύριε, με ρώτησε αγριεμένα και με κοίταξε στα μάτια.nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-85415490613373439432021-11-15T00:17:00.004+02:002021-11-15T00:17:18.659+02:00Απογραφή Για όσους αισθάνονται ανύπαρκτοι, για όσους βασανίζονται από υπαρξιακά προβλήματα ή σταθερά οι άλλοι κάνουν σαν να μην τους βλέπουν, - να δεις - για αυτούς που κινούνται στον χώρο αόρατοι: ναι, για αυτούς φροντίζει το κράτος να απογραφούν επιτέλους, να γίνουν μια εγγραφή σε κάποιον κατάλογο με νούμερο και μερικά bytes, που βέβαια δεν συγκρίνεται με τίποτα με τους παλιούς καταλόγους που nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-91617140987365338142021-11-03T16:32:00.025+02:002021-11-05T00:37:24.444+02:00Λευτεριά στο υπηρετικό προσωπικόΛούλο, Λούλο που την έχεις σαν μπαούλο. Ήταν ένα πρωί του Δεκεμβρίου όταν ο Ντεμέτριο έφυγε με εκείνο το σχετικά εντυπωσιακό λιαρ τζετ αφήνοντας πίσω την θέρμη της γυναίκας που τον αγκάλιαζε. Τον είδε να φεύγει για άλλη μια φορά. Απότομα όπως πάντα. Όλη τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι. Έκλεισε δηλαδή, αλλά μόνο το ένα και δεν πιάνει. Όσο ηταν ξαπλωμένη ο Λούλος είχε κάτσει δίπλα της να την nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-5911158929848532352021-08-21T22:08:00.018+03:002021-08-21T23:45:51.938+03:00Όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα μια πνοή Όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο, εκείνος ήδη δούλευε σε βενζινάδικο και οδηγούσε τα αμάξια με εξαιρετική ευκολία. Μου φαινόταν υπεράνθρωπο τότε. Όταν έφτασε σε ηλικία να δώσει για δίπλωμα του λέει ο εκπαιδευτής/εξεταστής "δεν περνάς". Σοβαρά; του απαντάει και του δείχνει την βελόνα της βενζίνας που έδειχνε περίπου την μέση. Θα σε πάω μέχρι να αδειάσει του είπε, και έφυγε με σπινιές και drift nkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8759034503500487850.post-12295663241908570732020-10-28T12:10:00.001+02:002020-10-28T12:10:23.707+02:00Διαπλανητικό ΟΧΙ Ο κύριος Γαλανός πάνω στην σκάλα προσπαθούσε να βάλει την σημαία όταν
άνοιξε την πόρτα η τυφλή μαγείρισσα με την μαρμίτα στα χέρια προκαλώντας
ένα εκωφαντικό ήχο καθώς έπεφτε ο κύριος Γαλανός στα πόδια του κουτσού
οδηγού (που κρατούσε την σκάλα) , κι αν ακόμη υποθέσουμε ότι είδε ο
κουφός μπάτλερ την πτώση έκανε ότι δεν άκουσε τίποτα (με αρκετή
αληθοφάνεια όπως είπε αργότερα) έτσι ώστεnkarakasishttp://www.blogger.com/profile/16311957981639211586noreply@blogger.com0