Στην Πάρο λοιπόν,

 Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο όταν θέλω να μιλήσω τα παιδικά μου χρόνια μιλάω/γράφω για το πίσω Λιβάδι στην Πάρο που πηγαίναμε κάποια καλοκαίρια με την μητέρα μου, σε ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα με ένα ταβερνάκι πολύ κοντά μας, που μαζευόμασταν τις νύχτες. Σαν παιδιά τρέχαμε στην άμμο, κολυμπούσαμε όλη μέρα και η μητέρα μου κάπνιζε και μας κοίταζε - ευτυχισμένη μάλλον, ποτέ δεν την ρώτησα, αλλά τι άλλο θα ήταν; Ο σκύλος μας - Μούκις - είχε ερωτευτεί και έτρεχε πίσω από την "Λούμνα", κάποιο άλλο σκυλί που δεν θυμάμαι ποιος την είχε,πάντως δεν μπορούσε να την ξεχάσει με τίποτα. Για μήνες όταν άκουγε το όνομα της κλαψούριζε ωστόσο πιστεύω ότι δεν είναι ο μόνος που του έχει συμβεί. 

 

Αυτό το παρελθόν κρατάω : μέσα στα άλλα, ίσως ασήμαντα - ίσως σημαντικά, δεν έχει σημασία - εξάλλου τώρα που το μόνο που μένει είναι η μνήμη, ένα μνημείο σμιλεμένο από ιστορίες και συναισθήματα. Πλέον ο χρόνος κάνει τα βήματα του και κάπως τον ρεζιλεύουμε κρατώντας στην μνήμη μας αυτούς που μας παίρνει. 

 

Στην Πάρο, λοιπόν.

Παζάρι

Την επανάσταση την σύρανε στο παζάρι,
πόσο κάνει; πόσα έχεις;
-
Δεν βγαίνω. Δεν σας αξίζει.
-
Θαυμάζω όμως τον λαό, εκείνο το πολύβουο "θέλω" με την σιδερένια απελπισία στο μέτωπο.
-
Τους ακολουθώ κι ας μην το ξέρουν, με λατρεία όπως τους ποιητές. 

Θαρρώ αυτοί φταίνε για όλα.

Η πόρτα

Κι όταν σφάλισα την πόρτα του δωματίου για να πάει στο χειρουργείο, έλεγα σαν να άνοιξε μιαν άλλη στην Πάρο που ήμασταν πιτσιρίκια και ορμούσαμε στην άμμο στο Πίσω Λιβάδι μαζί με τον μικρό μας Μούκι (σκύλος) και πέφταμε στην θάλασσα με τις φωνές της μάνας μου από πίσω κι έπειτα απ' το παράθυρο την είδα να γελάει, όπως τότε στο Πορτοχέλι με τον Παπα-Νικόλα, πάντα - μα τι χαμόγελο (θαρείς άνοιγε η γης και φύτρωναν ροδιές) · φτάσαμε που λες μέχρι την αίθουσα της μονάδας να περιμένουμε να ησυχάσει [ανήμερο θεριό] 

- Είναι σκληρό σκαρί, είπε η γιατρός, δεν την ξέρεις είπα και επέμενα : Ηρέμησε, όλα θα πάνε καλά. Ψέμματα. Όλα θα πάνε καλύτερα. Σου είπα ψέμματα και πάλι αν και με είχες μάθει να μην λέω. 

 Μάνα.  

 

 

Πέρα από το ουρανό, πέρα από  κάθε ουράνιο τόξο,
Πάνω από την σελήνη και τα αστέρια 

Κάπου μέσα στο σύμπαν,
Θα σε βρω,
Πάνω στο άλογο που αγαπούσες,
Να γελάς και να χαίρεσαι,
Για ένα κλωνάρι που έγινε δέντρο,
Για ένα χελιδόνι που μόλις γύρισε από τον νότο,
Για κάθε χαμόγελο,
Σε κάθε άνοιξη,
Σε κάθε χειμώνα.

Κάπου λίγο πιο μακριά από το ουράνιο τόξο.
Θα σε βρω,
Θα με ανοίξω και θα σε βρω

----------------------------------------------.

(Ν.Καρακάσης Φεβ 2023)