Σελίδες

17/2/09

Παρουσίαση Βιβλίου

Μόλις διάβασα το Βιβλίο του Κώστα Καρακάση, ο Βιολονίστας και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα αισθήματα και τις εντυπώσεις που αποκόμισα από την ανάγνωσή του.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που σε αφήνει με μια αίσθηση πληρότητας καθότι κυλάει άνετα, κελαρυστά μέσα στον νου. Βασισμένο σε ηθικές αξίες, σε πολύ διδαχτικά μηνύματα και σε περιγραφές, που έχουν την δύναμη να σε μεταφέρουν νοητά σε άλλους κόσμους, το διάβασμα γίνεται προσωπική ευχαρίστηση. Το απολαμβάνει κανείς, όπως ακριβώς θα έπινε ένα ποτήρι νερό, δροσιστικά , λυτρωτικά και μαγευτικά. Κατεβαίνει αβίαστα, χωρίς να σε αφήνει να βαρεθείς ούτε στιγμή, λαχταρώντας πάντα την επόμενη γουλιά. Ο τρόπος ο μαγικός που εκτυλίσσονται οι σκηνές μέσα από τις λέξεις, σε αναγκάζει ευχάριστα να γυρνάς την μια σελίδα μετά την άλλη, χωρίς να διακόπτεις για τίποτα. Μέσα σε αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα βρει τον έρωτα, το κυνήγι του ονείρου, την νεώτερη ιστορία μας και διδαχτικά μηνύματα μέσα από τις πράξεις των προσώπων του βιβλίου. Θα ακούσει νοητά τους ήχους του βιολιού και θα μαγευτεί από την δοξαριά του Ίων, του Ζέφη και του Μιχάλη.

Προσωπικά το βιβλίο το διάβασα .. σε χρόνο ρεκόρ!. Με συνεπήρε η πλοκή, μα πιο πολύ η αντίδραση του οργανισμού μου στην μαγεία ενός παραμύθιoυ της ζωής. Μύθος και πραγματικότητα που εναλλάσσονται με τον πιο όμορφο άρρηκτο δεσμό μεταξύ τους. Τοποθεσίες, λέξεις, ιδιωματισμοί της γλώσσας κάνουν τον αναγνώστη να ζει μέσα σε αυτές τις πόλεις, να ζει με τους ανθρώπους του βιβλίου και ναι.. να σκέφτεται μήπως ήρθε η ώρα να μάθει βιολί..!

Αν και γνωρίζω προσωπικά τον Κώστα Καρακάση, παρόλα αυτά κάθε φορά εκπλήσσομαι όταν τον βλέπω να εκφράζεται γραπτώς. Το βιβλίο και ο άνθρωπος είναι το ίδιο ακριβώς. Σου αφήνουν την ίδια αίσθηση, να ελπίζεις να μην τελειώσει ποτέ η όποια συζήτηση σας. Και το βιβλίο αυτό είναι ένα κομμάτι του συγγραφέα..

Τα μηνύματα του βιβλίου πολύ χρήσιμα στις εποχή που ζούμε, διότι γνωρίζοντας τις εποχές του «τότε» και βλέποντας το τώρα, η οπτική μας αλλάζει για την καθημερινότητα μας, για τα πιστεύω μας και για τους στόχους ζωής μας.

Όλα ξεκινάνε από την Αθήνα, από τον Ίων Δαγκλή, ένα άριστο βιολονίστα όπου τον γνωρίζει μια πλούσια κληρονόμος και αποφασίζει να τον «προωθήσει» στα μεγάλα σαλόνια. Στην αρχή του βιβλίου, ο αναγνώστης θα γνωρίσει μία έκπληξη. Την πρώτη Αθήνα, την Αθήνα που μόλις της βάλανε φανάρια στους δρόμους και ο κόσμος δεν ξέρει πώς να αντιδράσει.. την Αθήνα όπου οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στο δρόμο χωρίς να σκέφτονται την εγκληματικότητα και αγόραζαν σπίτια μόνο «πέντε λεπτά από την Αθήνα!». Η Αλεξάνδρας έρημη από σπίτια και οι Αμπελόκηποι προάστιο των Αθηνών.. ! Τι έχουμε χάσει εμείς οι νεώτεροι …!

Ο συγγραφέας, θα μας μεταφέρει αριστοτεχνικά στην Κωνσταντινούπολη αρχές του 20ου Αιώνα για να παρακολουθήσουμε την ρίζα της οικογένειας Δαγκλή. Εκεί άλλη μια έκπληξη μας περιμένει με απίστευτες περιγραφές της Κωνσταντινούπολης, του εμπορίου και τις συνήθειες των Σουλτάνων. Με ένα μαγικό χαλί, ο αναγνώστης μεταφέρεται σε επόμενους πολιτισμούς. Της Αλεξάνδρειας. Και πάλι εδώ βρίσκουμε περιγραφές αρίστου κάλλους και λεπτές πινελιές της εκεί ζωής που ελάχιστοι συγγραφείς μπορούν να αποδώσουν.

Και συνεχίζεται το ταξίδι.

Γερμανία στην εποχή του Χίτλερ και των ολυμπιακών αγώνων, Ισπανία στο πόλεμο με τον Φράγκο, Ελλάδα 1941, η διχόνοια των Ελλήνων και τέλος η ατυχής – απάνθρωπη και άδικη εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη. Και για κατάληξη το βιβλίο μας παραδίδει λίγο πριν το οπισθόφυλλο, μια αναπάντεχη έκπληξη. Δεν θα την αναφέρω, αξίζει να φτάσετε μέχρι εκεί..

Προσωπικά πιστεύω, ότι για να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο πρέπει ο άνθρωπος την ζωή του να την απολαμβάνει με αγάπη προς τον άνθρωπο και την ίδια την ζωή. Η βαθιά γνώση αυτού του συγγραφέα για την ζωή, τους ανθρώπους, την κλασσική μουσική .. και το όνειρο, έκανε δυνατή την σφιχτή συρραφή των λέξεων και τις προτάσεις να υποκλίνονται μπροστά στον αναγνώστη.

Ένα βιβλίο που δεν θα πλήξει, θα ευχαριστήσει και θα ξεκουράσει. Επίσης θα γνωρίσει σε κάποιους από τους σημερινούς νέους, ότι ναι, ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει – ζούσε – χωρίς ψυγείο και εντομοαπωθητικά ..

Ν.Κ.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός στις 16/2.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του συγγραφέα εδώ.



10 σχόλια:

Unknown είπε...

Και εγώ έχω ξεκινήσει να το διαβάζω. Αργά αλλά σταθερά λόγω έλλειψης χρόνου. Πάντως μέχρι το σημείο που έχω φτάσει είναι πολύ ωραίο. Η περιγράφή της παλαιάς Αθήνας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Σε μεταφέρει πραγματικά σε παλιές εποχές, κινηματογραφικά θα έλεγα. Ανυπομονώ να το τελειώσω. Να δούμε πότε.

nkarakasis είπε...

Προχώρα Πηνελόπη!

Ανώνυμος είπε...

...έτσι είναι, Νικόλα, όπως τά περιγράφεις !!!!...

nkarakasis είπε...

Να' σαι καλά φίλε vango. Από τα λίγα βιβλία που τα διάβασα απνευστί ..

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

θα το αναζητήσω και γω...
ευχαριστούμε για την ενημέρωση!!

nkarakasis είπε...

παρακαλώ, Εύη μου. Υποχρέωση μου να σας ενημερώνω..

ilianna είπε...

Το βιβλίο αυτό πριν το διαβάσω μου το είχαν προτείνει δύο φορές αλλά για ένα περίεργο και ανεξήγητο λόγο, διαισθητικά, κάτι με ωθούσε στην αποφυγή της ανάγνωσής του.Σαν άνθρωπος λατρεύω την λογοτεχνία και εντυπωσιαζόμουν με τον εαυτό μου που ένα βιβλίο τόσο στα μέτρα μου και εντός των λογοτεχνικών μου επιλογών δεν μου έκανε το μαγικό "κλικ".Θεωρώ πως υπάρχει μια στιγμή μπροστά στο ράφι με τα βιβλία που κάτι συμβαίνει και το βιβλίο σε "επιλέγει.....".Αυτό έγινε ξεκάθαρο με το "Βιολονίστα" όταν έπεσε στα χέρια μου κυριολεκτικά από κάποιον που του έπεσε στο έδαφος , το σήκωσα και αντί να το παραχωρήσω στον προκάτοχό του το πήρα εγωιστικά και το αγόρασα. Γιατί? Μα με "επέλεξε" γιατί άλλο?!Η συνέχεια ήταν μια διαρκής αναζήτηση με εμένα στη θέση του ερευνητή και του γνώστη...το βιβλίο με παρέσυρε σε μια δίνη εμπειριών με τρομερή δύναμη, σε ένα αέναο,χορευτικό στροβιλισμό της ψυχής σε γνωστά της μονοπάτια που όμως κάθε φορά της φαίνονταν άγνωστα..!Σε ταξιδεύει σε άσπιλους τόπους, μακρινούς και δύσκολους μα ταυτόχρονα και τόσο, μα τόσο επιθυμητούς... Το βιβλίο αυτό το ένοιωσα γιατί πραγματευόταν την ομορφιά του ταξιδιού,την ομορφιά της περιπλάνησης στην ανθρώπινη συναισθηματικότητα και πνευματικότητα!Καταλαβαίνεις πως οι άνθρωποι είναι οι επιλογές τους είτε αυτές είναι φαινομενικά ορθές,είτε είναι φαινομενικά λανθασμένες.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσένα nkarakasis που προωθείς αξιόλογα λογοτεχνικά έργα. Γιατί η τέχνη του λόγου είναι η μοναδική έκφραση δημιουργίας που μαζί με όλες τις άλλες Τέχνες αγγίζει δειλά την τελειότητα και είναι ένα από τα λίγα σ'αυτή τη ζωή που μπορεί ο άνθρωπος να καμαρώνει!
Καληνύχτα,και πάντα επί το έργον!

nkarakasis είπε...

Πόσα μου είπες..
Σε ευχαριστώ κατ' αρχήν..
Κατά δεύτερον το βιβλίο το συγκεκριμένο το έχει γράψει ένας άνθρωπος που γνωρίζω πολύ καλά γιατί μας ενώνει συγγένεια. Ο Κ.Κ. είναι θείος μου και μπορώ να σου μιλήσω για τον απαράμιλλο χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου. Ότι γράφει είναι ο τρόπος που ζει, σκέφτεται.
Κατά τρίτον , η ιστορία που διάβασες είναι η ιστορία της οικογένειας μου. Ο Ζέφης είναι ο προπάππους μου,. Φυσικά υπάρχει μύθος μέσα αλλά οι γενικές γραμμές και το οικογενειακό DNA μουσικής και γραφής είναι υπαρκτό.
Ανέκαθεν παίζαμε βιολί και γράφαμε, κάτι σαν κατάρα ένα πράγμα..

Η (σωστή) λογοτεχνία είναι ίσως ότι μας έχει απομείνει να θυμόμαστε την αρχή, το παρελθόν και να σκιαγραφούμε το μέλλον. Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους..

Και ναι, τα βιβλία μας επιλέγουν και οι άνθρωποι φτιάχνουν τα μονοπάτια τους από τις επιλογές τους. Τουλάχιστον αυτή η ψευδαίσθηση υπάρχει για να δικαιολογήσουμε το τώρα. Θα μπορούσαμε να ήμασταν και εμείς το plot ενός βιβλίου ήδη γραμμένου. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά..

Να' σαι καλά καληνύχτα..

ilianna είπε...

Τι αξιολάτρευτη "κατάρα" και τι βάρος συναισθηματικό και ηθικό να έχεις να "σηκώσεις" τόσο βαριά κληρονομιά επάξια; μα εκείνο είναι ακριβώς το σημείο που καταλαβαίνεις πως είσαι διαφορετικός από τους άλλους και αυτό δημιουργεί μια καινούρια ομορφιά ξεχωριστή...μια ομορφιά που είναι ταυτόχρονα τόσο σαγηνευτική και μυστηριώδης όσο και η ελευθερία ψυχής που προσφέρεις μέσα από το έργο σου!

Ευχαριστώ πολύ για την σημαντική διευκρίνηση (την αληθινή βάση της ιστορίας) και σε ενημερώνω πως πραγματικά θαυμάζω την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις το ευχάριστο βάρος."Αα και δεν χρειάζεται να το ξαναπώ εσύ και ο θείος σου ,παρακαλώ πολύ, να συνεχίσετε την εξαιρετική δουλειά-Η ελπίδα στη λογοτεχνία είναι (τουλάχιστον για μένα)όπως το νερό, όταν είσαι διψασμένος-από την συνειδητοποίηση ότι αυτή η κοινωνία ζει ένα κακό πρότυπο ζωής και ότι η λύτρωση είναι μακριά, αργεί ακόμα γιατί έχασε το λεωφορείο ή δεν θα 'ρθει ποτέ γιατί απλά το ξανασκέφτηκε και αποφάσισε πως δεν αξίζει τελικά - δεν χορταίνεις το νερό..!"
Καλή σου νύχτα..

nkarakasis είπε...

Απλά να πω ότι όλα αυτά που είπες με βάρυναν απότομα, δεν ξέρω τι να πω.. Οι συγγραφείς είναι μεσάζοντες μια συλλογικής μνήμης που όλοι έχουμε. Δεν ξέρω αν αυτό είναι βάρος ή ταλέντο. Για την ώρα το βλέπω σαν αυτό που ξέρω να κάνω και γράφω ελπίζοντας..
Να σε ενημερώσω απλώς ότι λίγο πριν το Πάσχα θα έχεις την δυνατότητα να μάθεις πόσα απίδια έχει ο σάκος μου, από τις εκδόσεις Κέδρος. Τίτλος ,Βασιλιάς ΙΚΕΛΟΣ (αν δεν αλλάξει μέχρι τότε..μπρρρ.)

Να 'σαι καλά και σε ευχαριστώ ...