Σελίδες

9/3/09

Βιολοντσέλο



Στάση ερωτική, θεσπέσια. Ανοιγμένα τα πόδια διάπλατα σφιχταγκαλιασμένα με ένα σατέν γαλάζιο του πάγου ύφασμα, που σε κάνει να μαντεύεις την καλλιγραφία της θηλυκότητας. Ανάμεσα τους ένα βιολοντσέλο, μικρή λατρεία ζωής, γερτή με τα μαλλιά από μαύρο έβενος φανταχτερά στο έγχρωμο σκοτάδι. Τα μάτια σφαλιστά, γεύονται την μουσική να μαστιγώνει το σκοτάδι σε κάθε δοξαριά. Τινάζει τους θεατές, απλώνει ένα αμυδρό φως μέσα στην κάθε έμβια ψυχή.

Καλωσόρισες άνοιξη, μουρμούρισε ένα παιδί και στο ασπρόμαυρο σκοτάδι, ένα κόκκινο τριαντάφυλλο με πορφυρή πανοπλία, έφυγε από τα χέρια του μικρού, πέταξε, πέρασε πάνω από τα κεφάλια. Στάθηκε πάνω από τους βιολονίστες, άφησε ένα πέταλο να πέσει και σαν μεταξένιο ύφασμα ξάπλωσε πάνω στο βιολοντσέλο. Γλίστρησε μαλακά και ακούμπησε το σκονισμένο δάπεδο..

υπόκλιση



14 σχόλια:

pavlina είπε...

Πολύ παλύ όμορφο Νικόλα,
Καλή σου μέρα!!!

nkarakasis είπε...

Καλημέρα Παυλίνα μου με το υπέροχο μωρό στην φωτο! (και το υπέροχο όνομα, το έχουμε πει αυτό!)
Το κείμενο είναι απόρροια της φωτογραφίας που έλαβα από ένα ταλαντούχο φίλο μου. Έγραψα ότι γεννήθηκε μέσα μου κοιτάζοντας αυτή την υπέροχη φωτογραφία.
Να 'σαι καλά.

Unknown είπε...

Τελικά είσαι πολύ ρομαντική ψυχή. Πολύ ωραίο , περιγραφικό και δυνατό.

nkarakasis είπε...

.. και το κρύβω καλά, έτσι ?

pavlina είπε...

...Υπέροχη και η φοτωγραφία Νικόλα το κείμενό σου όμως ακόμη πιο όμορφο, σε θαυμάζω πραγματικά!!!
Και να σου πω και ένα ευχαριστώ που μου λες για το όνομα μου, ποτέ δεν είπα ευχαριστώ (ντροπή μου):)
ΥΓ: Το μωρό στη φώτο είναι η κόρη μου, η Ειρήνη μου...

nkarakasis είπε...

Σε ευχαριστώ Παυλίνα μου,
Εμένα Παυλίνα λένε το δικό μου μωρό..
καταλαβαίνεις...
Να την χαίρεσαι, είναι πολύ όμορφη.

pavlina είπε...

...τώρα καταλαβαίνω :)
Να χαίρεσαι και εσύ τα παιδάκια σου Νικόλα και να τα δείς όπως αυτά θέλουν αυτά...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Αγαπημένο βιολεντσέλο, ακούγεται μια οκτάβα κάτω από τη βιόλα. «Ματωμένος γάμος του Λόρκα», ο έρωτας και ο θάνατος δεν εξαντλούνται σε συγκεκριμένο χωροχρόνο. Το βιολεντσέλο τα αναπαράγει συνεχώς και τα καταδικάζει σε Σισύφεια επανάληψη μπλέκοντας τον έρωτα με το θάνατο σε ουράνια διαπλοκή ελπίζοντας κάθε φορά στη νίκη του έρωτα. Η απενοχοποίηση του πρόστυχου των θεών.

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

πολύ όμορφες εικόνες μας παρουσιάζεις! να είσαι καλά!

nkarakasis είπε...

Μιχάλη Καλημέρα,
Ο έρως και ο χρόνος είναι στοιχεία που το ένα διαψεύδει το άλλο.
Σε ευχαριστώ που πέρασες.

Καλημέρα και σε σένα Εύη μου και σε ευχαριστώ. Η φώτο είναι το πάν, τα ερεθίσματα που προκαλούν την γραφή.
ΤΙ είναι πιο σημαντικό ο τζίτζικας ή το τραγούδι του;

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

Αν με ρωτάς, ο τζίτζικας γιατί χωρίς αυτόν δεν υπάρχει τραγούδι...

Ανώνυμος είπε...

βλεποντας ολοι την ιδια εικονα δεν θα τραγουδησουμε το ιδιο ομορφα..ομως η μετριοφροσυνη ειναι γοητεια για την ομορφια και τιμη για οποιον την εχει..

nkarakasis είπε...

Κάτω από την ελιά, ο μουσικός και ο κουφός, ποτέ δεν θα ακούσουν τα ίδια. Τα πάντα είναι θέμα οπτικής και εκεί είναι η πραγματική ομορφιά.
Ευχαριστώ πολύ.

nkarakasis είπε...

θέλω να πω, για να μην υπάρχουν κενά, μεταξύ του τζίτζικα και της μουσικής του, υπάρχει και άλλος ένας παράγοντας.
το αυτί του ανθρώπου.. χωρίς αυτό τίποτα από τα άλλα, δεν θα είχαν σημασία σωστά;
Συνεπώς το σημαντικό είστε εσείς.. και σας ευχαριστώ για αυτό..!