Τι είναι η ελπίδα, παρά ένα μικρό φύσημα στο σβέρκο..
Ένα μικρό άγγιγμα χαμόγελου στο στέρνο.
Τι είναι αυτό που μπορεί κανείς να δώσει, άδολα και χωρίς κόπο..
Αρκεί..
(λες για να το ακούσεις έτσι;)
Αρκεί να έχεις μέσα σου ανθισμένη την εσπέρια..
Ένα μικρό άγγιγμα χαμόγελου στο στέρνο.
Τι είναι αυτό που μπορεί κανείς να δώσει, άδολα και χωρίς κόπο..
Αρκεί..
(λες για να το ακούσεις έτσι;)
Αρκεί να έχεις μέσα σου ανθισμένη την εσπέρια..
**
Τα σκέφτεσαι αυτά σαν βλέπεις κάποιον στο λύγισμα να ελπίζει, ή σαν βλέπεις τον ελπιδοφόρο σαν ένα κλόουν να διασκεδάζει τα ντουβάρια..
Μα κάθε πρωί, στο λεωφορείο βλέπεις ένα μάτσο ανθρώπους με καρτέρι να στριμώχνονται .. Λες κάποιος τους είπε ότι τέλος του μήνα θα πληρωθούν, τίποτα δεν θα αλλάξει..
Δεν αλλάζει, ... ώσπου να έρθει η αλλαγή ..
Και τότε ντύνεσαι με τα καλά σου ρούχα, βάζεις το κολλαριστό πουκάμισο που ποτέ ξανά δεν έβαλες, παρά στην ντουλάπα κρατούσες για μια ειδική περίπτωση..
Αυτό είναι η ελπίδα, μια ειδική περίπτωση...
Η τελευταία γερή ανάσα..
**
Ρωτάς «πως σου ήρθαν σήμερα και τέτοια πράγματα μας λες...;;»
Χριστός Ανέστη, θα σου πω
Ακόμα και Μουσουλμάνος ή Άθεος θες να νιώθεις,
Χριστός Ανέστη θα σου πω
και δυο σπουργίτια ερωτευμένα
στην τσέπη σου θα βάλω...
Χριστός Ανέστη θα σου πω
και δυο σπουργίτια ερωτευμένα
στην τσέπη σου θα βάλω...
Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ, όπως τα άφησες εσύ και όπως τα ξέρεις..
N.K.
9 σχόλια:
Μας ελειψες!παρα πολυ ομορφο το κομματι με τη μαγευτικη φωνη της τσανακλιδου..οπως κι αυτο που εγραψες ειναι πολυ ωραιο..!
Η αληθεια ειναι πως καθε θρησκεια αντικρουει την εμφυτη ταση μου για ατρανταχτες αποδειξεις πριν ασπαστω το οτιδηποτε,ομως δεν μπορω να αρνηθω πως η ανασταση κι αυτη η γιορτινη διαθεση που βλεπω στους ανθρωπους με κανει να νιωθω ομορφα και να βιωνω κι εγω μαζι τους αυτον τον ενθουσιασμο..
Κάθε παράδεισος, είναι το κονάκι που σε κάνει να ταιριάζεις.. άραγε γιατί κοιτάμε στον ουρανό σαν ακούμε την λέξη .. (παράδεισος..)
Σε ευχαριστώ, και εμένα μου έλειψε η επαφή.. αυτή..
Η λογική έχει τρόπους να αυτο-αναιρείται, να βρίσκει αδιέξοδα, δρόμους με τέλμα.. το συναίσθημα όχι, είναι απέραντο, ατελές και άβαθο .. Και αυτό είναι η θρησκεία.. Ίσως η μόνη απόδειξη ότι το παραμύθι δεν μεγαλώνει μόνο μικρά παιδιά, αλλά ζει και το ανθρώπινο είδος..
Τι είναι η αλήθεια, παρά το καλύτερο ψέμα που εσύ πίστεψες;
Να ' σαι καλά, καλή μου..
Ισως ειναι ανθρωπινη αναγκη η πιστη στο "υπερφυσικο",στην ιδεα οτι υπαρχει καποιος που μας ακουει και μπορει να μας βοηθησει..δεν το κατηγορω,το καταλαβαινω..λειτουργω ομως λιγο διαφορετικα..
Η λογικη ειναι συνεχως εξελισσομενη..συχνα αυτο-αναιρειται,εχεις απολυτο δικιο..ομως σκεφτομαι ποσα πραγματα ηταν υπερανω καθε λογικης και αποδειξης στο παρελθον και σημερα ειναι απλα επιστημονικα δεδομενα..
λατρευω καθετι που μπορει να διεγειρει τις αισθησεις μου με τον οποιοδηποτε τροπο,οποιο συναισθημα κι αν μου "τσιγκλισει"..εχω μπει σε μπελαδες γι αυτο μου το κουσουρι(?)..ισως οχι σε τοσο ασχημους ομως για να αλλαξω μυαλα..το συναισθημα ειναι οντως ενα ατελειωτο ταξιδι που δεν θυμαμαι πια την αρχη του και δεν θα προλαβω να γνωρισω ποτε το τελος του..
παντα πιστη ακολουθος της τελευταιας σου φρασης..εξαιρετη,λιτη πρεσβευει μια μεγαλη αληθεια..το θεμα ειναι απο ποια ψεματα επιλεγει ο καθενας να πιστει..
να σαι κι εσυ καλα..στο ευχομαι ολοψυχα..
Είναι ανθρώπινη ανάγκη.. έτσι το βλέπω εγώ.
Thanks...!!!
Το ξέρεις φαντάζομαι ότι το κομμάτι είναι γραμμένο για τον Γκάτσο, τον Νίκο Γκάτσο ... και ναι σου ταιριάζει και σένα κάπως δεν λέω.
Αντε κύριε Νίκο όλα είναι εδώ λοιπόν!
Μην φαντάζεσαι, για τον Νίκο Γκάτσο είναι το τραγούδι, ΄
Όλα είναι εδώ..
Επέστρεψα κι εγώ λοιπόν στις καθημερινότητας τις συναναστροφές. Ελπίζω το χέρι σου να είναι σε καλή κατάσταση. Τώρα για τα ερωτευμένα σπουργίτια στη τσέπη μου επιφυλάσσομαι. Από την άλλη δεν είναι καβούρια και φίδια…Εγώ προτιμώ τον έρωτα τριγύρω μου, αλλά έχει και το κρυμμένο τη χάρη του. Ο έρωτας του χαμένου Πάνα, της ψυχής μου απόγνωση, μέτοικος στον Όλυμπο από τα δάση της Αρκαδίας. Τελικά φοβάμαι μήπως συμβεί αυτό που εύχομαι (ο κρίμας)…
Δεν ξεχνώ, ποτέ πια ξανά φασισμό, στην ασχήμια των βλαχαδερών και στη προοπτική των μαϊμούδων. Αλλάξανε πολλά κύριε Νίκο από αυτά που μπορούσαν ν’ αλλάξουν. Η βλακεία μόνο μένει διαχρονικά ίδια, αλλά αυτή είναι το διάλειμμα και δεν θέλω να πιστεύω ότι χαρακτηρίζει την εποχή μας.
Καλώς ήρθες Μιχάλη, και με φόρα μπορώ να υποθέσω..
Το χέρι καλύτερα, ο οίστρος κάνει κάποια διαλείμματα.. αλλά που θα πάει ..
Να υποθέσω ότι ανέβηκες τον Ολυμπο και είδες επιτέλους το Δία από κοντά, έτσι;
Η βλακεία είναι ένα από τα γνωρίσματα του ανθρώπου..
Όχι δεν πρέπει να ξεχνάμε..
Δημοσίευση σχολίου