Σχολεία αρχίζουν, το φθινόπωρο χαμογελά κουμπωμένο και οι πρώτες στάλες μας γεμίζουν μελαγχολία από μια παράδοξη ζεστασιά που απορρέει από μέσα μας. Στα χωριά η ψάθινη σκούπα που μαζεύει τα ξερά φύλλα, η μυρουδιά του νωπού χώματος ανακατεμένο με την μυρουδιά των δακρυσμένων μαργαριτών και του έντονου χρώματος της πικροδάφνης, μας αναδεύει τον νου. Ευχάριστες ασπρόμαυρες σκέψεις..
Χαμογελώ, θυμάμαι το καλοκαιρινό περίπατο που έκανα δίπλα στην θάλασσα, το ανέβασμα με το αυτοκίνητο στο βουνό, την απέχθεια που ένιωσα σαν μπήκα στην πόλη, σαν συνάντησα το πρώτο φανάρι.. δείγμα πολιτισμού, ρεαλισμός μέσα στο όνειρο..
Μα δεν βαριέσαι, η ζωή συνεχίζεται..
Έρχονται οι μπόρες σκέφτεσαι μα δεν έρχονται μόνες τους, κουβαλάνε τις προσπάθειες που έκανες καιρό τώρα σε διάφορους τομείς και η προσμονή αυτή σε κάνει ανυπόμονο, ανώριμο να αντέξεις τα τικ-τακ του χρόνου, όπως ένα παιδί ..
Όλα θα πάνε καλά, τα λόγια μας θα τυλίξουν το μέλλον
μέσα σε μια τρυφερή κουβέρτα
ζεστασιάς
και αγάπης..
μέσα σε μια τρυφερή κουβέρτα
ζεστασιάς
και αγάπης..
Οι επόμενες μέρες για μένα, προβλέπονται συνταρακτικές...
ελπίζω και σφίγγω τα δόντια μου!
8 σχόλια:
Όλα να πάνε καλά :)
:) σε ευχαριστώ..
Σήμερα ετοίμασα τον Γιωργάκη για την πρώτη του μέρα στο Νηπιαγωγείο. Έχω άγχος, με πονά η κοιλίτσα, θα μ’ αγαπούν; τα άλλα παιδιά ξέρουν να γράφουν και να διαβάζουν; Το νηπιαγωγείο σαν απομόνωση φυλακής, η συγκίνηση όταν είδα την ίδια νηπιαγωγό που είχαν και οι άλλοι 2 γιοι μου σήμερα 25 και 13 χρονών, μεγάλη. Το δάκρυ μου ήταν το φάρμακο για να φύγει η συνεφιά απ’ τα ματάκια του Γιωργάκη και μαγικά έγινε ξανά ο Γιωργάκης ο Μπάτμαν. Καλή χρονιά παιδιά. Όρμα Ελπιδάκι (μπερδεμένο κι αγαπημένο), γερά με τσαμπουκά, η νίκη είναι κοντά, σε φωνάζει να την αρπάξεις.
Άντε Γιωργάκη Καλή Χρονιά και σε όλους καλή χρονιά που αρχίζει από το σήμερον!
Αν ο Γιωργάκης είναι ο Βατμαν εσύ ποιος είσαι ; ο Μπάτλερ που καθαρίζει το βατμομπίλ;
Στο ευχομαι Νικο μου!Γλυκα μελαγχολικο το κειμενο σου..!
Αχ,Μιχαλη μου σ ευχαριστω πολυ...
Οχι,ειναι ο βοηθος του μπατμαν.. αλλα δεν θυμαμαι πως τον λενε..μηπως θυμαται κανεις?
Πολύ όμορφο Νικόλα μου το κείμενο σου, γλυκό, με άγγιξε πολύ…με έκανε να δακρύσω (νιώθω και λίγο περίεργα αυτές τις μέρες)…σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Καλή Χρονιά και από εμένα , σε όλους, μικρούς και μεγάλους!!!
Καλό βράδυ.
Παυλίνα μου, δεν ήθελα να σε συγκινήσω. Καλή χρονιά σε όλους.
Και σας ευχαριστώ που περνάτε από την αυλή μου..
Ρόμπιν τον λένε Ελπίδα.Φιλέ Νίκο είμαι ο μπαμπάς του Μπάτμαν και η ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα μεγάλη και σημαντικη.Πως αντέχω;
Δημοσίευση σχολίου