Epilogue

και λέω τούτο :
Αρνούμαι το βιβλίο τούτο εδώ να κλείσω,
Και εσείς θεοί μην χαλκεύετε τα γέλια σας,
Με την δική μου αδυναμία.

Τον επίλογο αυτό που μου σερβίρετε,
εγώ δεν θα τον διαβάσω,
Θα τον αμφισβητήσω και θα τον χλευάσω.

Και αν εσείς φτεροπόδαροι, κεραυνοκράτορες, δίκαιοι και άδικοι,
παντοκράτορες και παντογνώστες,
Με άνεμο ύπουλο γυρίσετε τις σελίδες,
Με πλάνη φέρετε το πρόσωπο μου στα τελευταία λόγια,
Να γνωρίζετε ότι εγώ θα κάνω ότι δεν σας άκουσα,
Δεν υπήρξατε, δεν σας γνωρίζω...

Ακόμα και αν βαθιά μέσα μου ξέρω ότι,
Το βιβλίο της ζωής, εσείς το γράψατε
και το σκαρίφημα του επίλογου, πάλι εσείς το σχεδιάσατε,
μα και όλη την δερματόδετη ράχη με τα γαμψά σας νύχια συράψατε, κολλήσατε και σφραγίσατε,

Μελάνι το αίμα σας, ιστορία το δάκρυ και το γέλιο μας!


Ω, ναι μάλλον πρέπει να σταματώ να σας πολεμώ, το βλέπω τώρα.
Ζητήστε μου στα γόνατα να συρθώ,
να παρακαλέσω, να ζητήσω..
τι;
Μιαν ευκαιρία να μου δώσετε, έναν επίλογο άλλο να διαβάσω,
ποιον;
Αυτό που θα με βόλευε να διαβάσω...
Γιατί γελάτε;
Γιατί γελάτε;
Και αυτό ανόητο, έτσι δεν είναι;
Και αυτό ανόητο..