Σελίδες

8/3/10

ούφ..




Έξω σύννεφα βαμμένα κόκκινα, ματωμένα από την σκόνη και το κρύο και εμείς εδώ.. παρέα με ανθρώπους να περιπλέκουν πολύπλοκες σοφιστείες και  φθηνά επιχειρήματα.  Μέσα σε αυτούς και εγώ..

Η ανασφάλεια μας έχει κάνει όλους ξύλινους, με λόγο σπαθάτο και πικρό. Συντροφεύουμε με το μάτι μας το τραίνο που περνάει από τον σταθμό, φορτωμένο με τις δικές του σκέψεις/ ανθρώπους/ νοοτροπίες και εμείς ασφαλισμένοι στο παγκάκι, δεν φροντίζουμε να σηκωθούμε.
Και αν.. , σκεφτόμαστε και αν...
Mια απόγνωση μας ταλανίζει, να σηκωθούμε ή να κάτσουμε στο παγκάκι βρίζοντας από μέσα θεούς και δαίμονες. Ακόμα μουρμουράμε : Και αν... 

Λυπάμαι κύριοι και κυρίες, πτωχεύσαμε  ηθικά, πνευματικά και τέλος υλικά. Συνδράμω στις ελάχιστες φωνές που φωνάζουν, νέα αρχή.. 
Καταδικάζω τις όποιες επιθέσεις σε γέρους, νέους και παιδιά, σε οικογένειες, σε ανθρώπους και καταστάσεις. Με αφορούν αλλά δεν θέλω να έχω σχέση με αυτά. Ούτε μου αρκεί να διαμαρτύρομαι, χωρίς να κοιτώ την ουσία των θεμάτων αυτών.

Η Ιστορία έχει δείξει ότι οι άλλοι λαοί επίμονα θα προσπαθούν να αρπάξουν ότι περισσότερο μπορούν, είναι στο πετσί του κατακτητή, όπως είναι το χρέος του ανθρώπου να αντισταθεί. Είμαστε κυνηγοί από την φύση μας, δεν αλλάζει. Το μόνο που δεν συνδράμει στην ιστορία που ξέρουμε είναι η μαλθακότητα των ημερών που ζούμε, ο λεγόμενος «καναπές». Και δεν θα σηκωθούμε αν κάποιος δεν τολμήσει να μας τον πάρει. Πλησιάζουμε και σε αυτό, δεν είναι μακριά.

Ούτε η Siemens, ούτε το Βατοπέδι, ούτε το όποιο σκάνδαλο μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση, οι τράπεζες είναι οι μόνες υπαίτιες, αυτές που πήραν 28δις και δεν φρόντισαν να μην φτάσουμε ποτέ εδώ που φτάσαμε. Η καταραμένη νοοτροπία που έχουμε «Ότι δεν αφήνει κέδρος, δεν μας ενδιαφέρει..» ή αγγλιστί “There no such thing as a free lunch”.  Και φυσικά δεν θα παραλείψω την απελέκητη γνώση που εισάγεται στα σχολεία σαν λίθος ακατέργαστος, η αλήθεια, η γνώση και η σκέψη έχει πάψει να είναι στόχος, αλλά πλέον την σκυτάλη την έχει πάρει η βαθμοθηρία και μακροημέρευση δασκάλων και εκπαιδευτικών.

Βαρέθηκα τα χρήματα και τους μπελάδες του. Βαρέθηκα την ανασφάλεια των ημερών, τα σκοτωμένα όνειρα που παραδίδω στους νεώτερους, Μα πιστεύω και αυτό, νεώτεροι: Υπάρχει ελπίδα και την κρατάτε στα χέρια σας, γίνετε καλύτεροι από εμάς, διότι ξέρετε τι δεν πρέπει να κάνετε πλέον..  Τα λάθη μας, είναι η ελπίδα σας! Νομίζω ότι καλύτερο μάθημα δεν υπάρχει, απο την απελπισία και το πάθημα. 

Όσο για μένα, ο δρόμος για το χωριό είναι ανοιχτός, θα κάνει και ένα όμορφο κρύο έξω σαν τα ξύλα στριφογυρίζουνε στις φλόγες τους..
Από την άλλη, ίσως να είναι λίγο νωρίς ακόμα, εξάλλου ο μικρόκοσμός μου πρέπει να διανθιστεί με μερικούς προβληματισμούς ακόμα, επίκαιρους και μη.

Ανάθεμα αν έγραφα μόνο για μένα..

Iδού και μερικοί προβληματισμοί :

Δεν υπάρχουν σχόλια: