Μια πόλη Μαγική..

Ελίσσεσαι μέσα από τις σκέψεις σου, ανασαίνεις τον δικό σου καπνό. Αναστενάζεις. Τι σκέψεις και αυτές κάθε νυχτιά;
Λες, έτσι τα ζήσαν άλλοι, έτσι θα τα ζήσω και εγώ. Σάμπως τι είμαι; κάτι διαφορετικό; τι είναι αυτό που θα με κάνει να περάσω στην ιστορία σαν αξιοσημείωτο; Και καταλήγεις να στέλνεις μηνύματα κρυφά στο μέλλον σου, μη τυχόν και δεν το προλάβεις. Είναι σωστό; Δεν είναι, αλλά δεν μπορείς να μην το σκέφτεσαι.
Λένε, ότι όλοι πάνω κάτω, φαντάζονται την ζωή τους στα επόμενα, πέντε-δέκα άντε είκοσι χρόνια από τώρα. Και εσύ, αντί να ονειροπολείς τα γερασμένα σου χέρια, να στέλνεις ραβασάκια στο μέλλον σου.
Και εκείνο να σου απαντάει, κοιτάζοντας σε στα μάτια. Σε αγαπώ, κάνε ότι μπορείς να είσαι εκεί όταν φτάσω και εγώ στο ύψος των ονείρων μου. Θέλω να σε αγαπώ και να μην μου λείπεις.
Θα είμαι. Θα είμαι εκεί. Αλλά δεν θα πάψω να σου μηνύω από τώρα για εκείνη την ημέρα. Είναι αναπόφευκτο να μην το κάνω. Συμπάθα 'με, και έτσι θα πορευτούμε από εδώ και πέρα.
Με την δική σου συμπάθεια.

Άστο καλό, νυχτιάτικα.
Αυτή η Μαγική πόλη, θαρρείς με μελαγχόλησε και απόψε...