Σελίδες

10/6/11

Αγαπητό ημερολόγιο

Αγαπητό μου ημερολόγιο.

Σήμερα έμαθα τα δημιουργικά μαθηματικά. Ο μεγάλος μαθηματικός ΓΑΠαλγεβρας μας έμαθε πως να συρρικνώνουμε το χρέος μιας χώρας.
Έστω λέει ότι χρωστάει μια χώρα 350 δις (μακριά από εμάς) και έστω ότι θέλουμε να το μειώσουμε. Αν το αφήσουμε έτσι, χωρίς να πιούμε το αίμα της παραγωγικής τάξης, το 2015 θα γίνει 500 δις. Αν πάρει μέτρα (ξέρεις, όπως οι νεκροθάφτες) το 2015 το χρέος θα μείνει στα 350 δις!

- Ε καί; τον ρώτησα, τότε τι κάνουμε ;

Εκνευρίστηκε αλλά παρέμεινε σιωπηλός.

- Στάσου, πόσες πιθανότητες έχουμε να πάει στα 500 δις χωρίς μέτρα; Πολλές ήταν η αυστηρή του απάντηση. Πόσες πιθανότητες έχουμε να μην φτάσουμε στα 350δις αν συνυπολογίσουμε την ύφεση που υπάρχει αυτήν την στιγμή χωρίς τα μέτρα;
χμ. Πολλές, μου ξανα-απάντησε.
- Τότε;
-Τότε θα μας βοηθήσουνε από το εξωτερικό, ενώ τώρα... Γιατί τότε θα μας βοηθήσουν; Επειδή θα είναι έτοιμοι ως τραπεζικό σύστημα να μην καταρρεύσουν μαζί μας; επειδή μας συμπάθησαν; γιατί ;
-Σκοπός είναι να ζούμε χωρίς δάνεια! χωρίς κηδεμονίες και χωρίς παζάρια! Τι είμαι εγώ; ο δοσάς;
-Και; με 350δις σε 4 χρόνια (στην καλύτερη) τι θα κάνεις τότε; Αλλάζει κάτι;

Αγαπητό ημερολόγιο, ξέρω σε ζαλίζω. Αλλά νιώθω και εγώ ζαλισμένος μέσα σε όλη αυτήν την πολυφωνία απόψεων. Είμαι μάλιστα τόσο ανασφαλής που δεν δέχομαι να με οδηγήσει κανείς στην ασφάλεια από αυτούς.
Γιατί;

Δες το κόσμο γύρω σου. Διάβασε τα μηνύματα γύρω σου και θα καταλάβεις ότι όλοι είναι παρόμοια ζαλισμένοι :
Γιατί να είσαι αγανακτισμένος αν δεν έχεις κάτι να προτείνεις (βλέπεις η αγανάκτηση θα έπρεπε να είναι αρχή διαλόγου και όχι κάποιο συναίσθημα).
Γιατί να είσαι άνθρωπος του πνεύματος (αυτό πάλι δεν ξέρω που το σπουδάζουν, ούτε πότε γίνεται κάνεις ένας από αυτούς, αλλά λέμε) και να ψελλίζεις την λέξη "τολμήστε" την στιγμή που ο ίδιος δεν τολμάς να κλείσεις την παράγραφο. Απορώ πόσα κιλά φαιά ουσίας σπαταλήθηκαν σε αυτό το “τόλμημα”.
Γιατί να είσαι Ακαδημαϊκός και να υπολογίζεις το παράδοξο των μαθηματικών και να προτείνεις η εξίσωση να έχει δύο αγνώστους αντί για έναν (ενώ αν έγραφε κάτι παρόμοιο η ΠΑΣΠ, η Αριστερά ή η ΔΑΠ, θα αρκούσε μια πολεμική ιαχή· προς τι τα λόγια; Εξάλλου η επαγγελματική τους θέση απαιτεί να κατέχουν την απόλυτη λύση - ξέρεις, αυτή που κανείς δεν έχει βρει μέχρι τώρα).
Γιατί να είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα γίνεις Αλβανία την στιγμή που η κατάσταση δείχνει ότι την βαρύτητα δεν την γλιτώνεις. Εκείνο το μήλο θα το φας στο κεφάλι αν είσαι από κάτω! Τουλάχιστον αυτή την ταπεινή ερμηνεία μπορώ να δώσω στην κοσμική έκφραση ¨Το χρέος δεν είναι βιώσιμο” άραγε για ποιόν;)
Γιατί να μην είσαι ο Μίκης και να θες να θαφτείς με το χέρι στην ανάταση ( Ε πριν φύγουμε να μην πάρουμε και λίγη έπαρση ε; εξάλλου τι θα έχουμε να κουβεντιάζουμε με τον Σαιντ Πήτερ ;)
Γιατί να μην ουρλιάζεις όπου σταθείς και όπου βρεθείς ότι “Εγώ δεν φταίω!” (και το ότι έφταιξα κάποιες φορές έγινε από “Συστημική συνήθεια” ή αλλιώς ο νόμος της ζούγκλας. Αλλά είπαμε όποιος ψήφισε Πασόκ ή ΝΔ τα τελευταία χρόνια ή έδωσε μίζα ή πλήρωσε φακελάκι, να φάει ένα κιλό ψηφοδέλτια μέχρι να γίνει η κοιλιά του τούμπανο. Και να μη αγανακτεί! Πάνω από όλα μη ανοίγει το στόμα του!)
Γιατί να μη αγκαλιάζεις κάθε έναν που ουρλιάζει! (έλα μου ντε;)
Γιατί να μην απαντάς σε όποιον εφευρίσκει εμπόδια ότι πρώτιστα πρέπει να έχει ο ίδιος λύσεις. (Τι να πω; Ημερολόγιο είσαι, δεν με παίρνει να σε βάζω σε δύσκολη θέση).
Γιατί ο μόνος από 300 βουλευτές να είναι ο Τσίπρας που τα λέει τσουβαλάτα στον ΓΑΠ; (Αυτό, τώρα μου σήκωσε την τρίχα. Αν υποψιαστώ.. θεέ μου, δείξε ευσπλαχνία).

Μάλλον για κάποιους λόγους.

Τα λέμε αύριο. Να ξέρεις όμως αγαπητό μου ημερολόγιο ότι αυτό που με θλίβει περισσότερο είναι ότι όλοι έχουν δίκιο. Έτσι για να νιώθω ότι κάπου είμαι δίκαιος κατά βάθος, πρέπει να επιλέξω έναν και να τον ονομάσω άδικο.
Μάλλον δεν είμαι ενοχλημένος τόσο, όσο θορυβημένος ότι τα άσχημα - και δεν εννοώ τα μέτρα - δεν ήρθαν ακόμη. Φοβούμαι το αίμα που σύντομα θα χυθεί. Αυτός είναι ο λόγος που το βράδυ δεν κοιμάμαι καλά. Για την ώρα. Πιστεύω όμως σύντομα ότι αυτό θα αλλάξει. Δεν θα κοιμάμαι καλά από την πείνα.

Καλό βράδυ.

Σ. Σημείωσε ότι εγώ δεν έχω χάσει την δουλειά μου ακόμη, ακόμη πληρώνω και πληρώνομαι. Τα βγάζω δύσκολα πέρα όπως όλοι. Απλά δεν αντέχω να αισθάνομαι ότι κάποια στιγμή δεν θα πληρώσω. Δεν αντέχω να ξέρω ότι ο φίλος μου δεν θα βρει δουλειά στα επόμενα χρόνια. Δεν αντέχω να γνωρίζω κάποιους ανθρώπους που θα χάσουν την υγεία τους για κάποια δάνεια που τα πήραν εν ονόματι "της καλύτερης ζωής". Σε μια περίοδο όπου όλα έδειχναν ότι η οικονομική άνθηση της χώρας θα διατηρούσε την ευημερία της. Ξέρεις, εκείνη την εποχή όπου ανταλλάσαν μεταξύ τους ραβασάκια - κυβέρνηση, ΕΕ - ότι σύντομα θα πτωχεύσουμε· φυσικά κάτω από το τραπέζι. Αυτή την περίοδο ξεγελάστηκαν και ονειρεύτηκαν. Ανόητοι! 


Δεν υπάρχουν σχόλια: