Ήταν απόγευμα, πιθανόν πέντε αν πιστέψουμε το ψεύτη κούκο στο σπίτι των Γαλανών, όταν η τυφλή μαγείρισσα βγήκε από την κουζίνα με την πηρούνα στο ένα χέρι και το καπάκι από την κατσαρόλα στο άλλο, σαν νέος Σπάρτακος φωνάζοντας σε όλους ότι η γαλοπούλα το έσκασε, καθότι φρέσκια ζωντανή και γλου όπως την έφερε ο αετομάτης μπάτλερ που δεν ακούει ούτε κανόνι, καθότι πιο φθηνή κατά τα παζάρια με το ζωέμπορα στην πόλη· όλοι βγήκαν από τα δωμάτια, με έκπληξη και με ό,τι φορούσαν, άλλος με το παλτό, άλλος με την στολή ζογκλέρ, άλλος με την στολή του ακροβάτη που μπαίνει στο κανόνι, όλοι, εκτός από τον κύριο Γαλανό που ήταν κουστουμαρισμένος με ένα παπιγιόν ξύλινο, μαύρο κουστούμι και ψηλό καπέλο, κρατώντας μια φαγκότα που έκανε εξάσκηση στο δωμάτιο μουσικής (κουραφέξαλα ένα απλό δωμάτιο ήταν). Το θέμα είναι ότι δίχως δισταγμό καθησύχασε τα πλήθη του σπιτιού με την απλή αυτή δήλωση: "Σταματήστε, είναι μαζί μου και κάνουμε πρόβα, σε κάποια γαλλικά τραγούδια. Θα ξεκινήσουμε με την Μασσαλιώτισα και ίσως ..."
Αυτά κι αυτά στο σπίτι των Γαλανών, που όμως αυτά τα Χριστούγεννα όλοι μείναν νηστικοί. Μη πω ξελιγωμένοι.
Α, βέβαια ήταν και η θαυμάσια μουσική που έπαιξαν κατά το δείπνο. Ήταν κατά κάποιο τρόπο, χορταστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου