Σελίδες

25/11/07

Αν μπορούσα να μιλήσω στην ζωή....




Πολύ με κουράζεις ζωή, τι σου έφταιξα. Καλά τόσοι υπάρχουν εμένα?

Από το πρωί με διώχνεις για την δουλειά. Και το βράδυ με βάζεις να κοιμηθώ ανήσυχα, φέρνοντας όλα τα προβλήματα της ημέρας στον ύπνο μου.

Πολύ με κουράζεις ζωή. Δεν μπορούσα και εγώ να είχα γεννηθεί πλούσιος σαν τον απέναντι μου? Πάλι για τα λεφτά με τρέχεις ?

Δεν σου ζήτησα λεφτά για λούσα, λεφτά για να ζήσω ζητώ.

Πολύ με κουράζεις ζωή. Θες να δεις τις αντοχές μου. Ίσως και να τις δεις. Δεν θα αντέξω και πολύ ακόμα.

Άλλα ένα δεν κατάλαβα, γιατί να μην δώσεις και μένα λίγη χαρά. Να δουλεύω για το κέφι μου. Να μην αναγκάζομαι να ζω! Αλλά να ζω!

-----------

Πάλι εσύ είσαι. Οι άλλοι έχουν τόσα άλλα προβλήματα δεν τα βλέπεις? Μόνο τα δικά σου βλέπεις. Τι κρίμα.

Πάλι εσύ είσαι. Και τις χαρές που έχεις δεν τις βλέπεις? Τα παιδιά σου είναι υγιή και σε αγαπάνε. Κάποια στιγμή η κούραση σου θα τα διδάξει κάτι. Καλά δεν το βλέπεις?

Πρέπει όλα τα ξέρεις, να στα εξηγώ? Ποιος είναι ο ρόλος μου? Φαντάζεσαι να ήταν όλα εύκολα. Πρέπει να αγωνιστείς, όχι για να νικήσεις του άλλους άλλα τον ίδιο τον εαυτό σου.

Πάλι εσύ είσαι. Νομίζεις ότι πλησιάζεις στις αντοχές σου. Κάνεις λάθος. Κοίτα γύρω τους άλλους και πες μου ποιανού το πρόβλημα νομίζεις ότι αντέχεις. Κανενός!. Μόνο τα δικά σου προβλήματα αντέχεις, και για αυτό και εγώ σου έδωσα μόνο δικά σου προβλήματα .

Θες την μάνα που δεν γνώρισε παιδί , θες τον φαντάρο που δεν γύρισε ποτέ ή τον ναυτικό που ακόμα ψάχνουν ?

Μην με ενοχλήσεις πάλι σε παρακαλώ. Μόλις ανοίξεις τα μάτια σου έλα, και τότε τα ξανακουβεντιάζουμε. Μην με ενοχλήσεις άλλο, αγωνίσου

Πίστεψε με δεν θες να ασχοληθώ μαζί σου..

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το κειμενο μου άρεσε πολύ και αν τα πιστεύεις αυτά που γραφεις , θα έλεγα να είσαι ευτυχής γιατι λίγοι αντιμετωπίζουν έτσι την ζωή.
Μήπως θα έπρεπε να ανοίξεις μιά σχολή και να διδάσκεις την σοφία σου;;
Περαν του αστείου να χαίρεσαι που δεν σε ακούει η ζωή να διαμαρτύρεσαι γιατι αλλοιώς... πράγματι ξέρει να σχοληθεί μαζί σου....Β.Κ.

Unknown είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ!

nkarakasis είπε...

@Β.Κ:
Φυσικά και τα πιστεύω. Σχολή δεν με ενδιαφέρει γιατί ειναι ψηλά οι φορολογίες.Μπορώ όμως να τα μεταφέρω μέσω του blog μου σε όσους έχουν ανάγκη να τα ακούσουν.

@rita
Πολύ γλυκό το σχόλιο σου. Ευχαριστώ! (μας πήραν τα συρόπια..)

pavlina είπε...

Αυτό ήθελα να διαβάσω σήμερα..εδω και καιρό ψάχνω κάτι για να πιαστώ, κάποιον να μου μιλήσει...και τώρα που σε διάβασα, είναι σαν να μίλησες στην καρδιά μου...
Σε ευχαριστώ Νικόλα μου, συνέχισε να γράφεις, έτσι οπως γράφεις...σε παρακολουθώ πάντα με προσοχή, και χαίρομαι που σε βρήκα.

nkarakasis είπε...

Που βρέθηκες εδώ κάτω μπρέ;

Η ζωή δεν είναι στρωμένη με τριαντάφυλλα, αυτό είναι δική μας δουλειά. Να βάλουμε τριαντάφυλλα, μαργαρίτες, πολύχρωμες πικροδάφνες, ήλιους στο διάβα μας..

Το είχα γράψει σε μια δύσκολη στιγμή, ούτε ήταν η πρώτη, ούτε η τελευταία..

Η πέτρα στύβεται..

Σε ευχαριστώ πολύ, εγώ είμαι ο τυχερός που κάποιος με ακούει.