Reconciliation..

Στο δάσος το πυκνό, εκεί πάνω στον λόφο, διακοσμημένο από έλατα και βράχους σκληρούς και απάτητους, ένας άντρας λέγετε ότι κατοικεί. Μακρύ μαλλί μέχρι το ώμο έχει και στο δεξί του μάγουλο, σημάδι από χέρι αρκούδας τον έχει χαρακώσει. Φήμες ακούγονταν ότι μαγικά ήταν τα χέρια του και απόκοσμος ο λόγος του, μα λίγοι ήταν αυτοί που τον είχανε πραγματικά δει και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που αντάλλαξαν ποτέ κουβέντα μαζί του.

Θαρρώ πως τα προβλήματα σου μόνο αυτός ξέρει να στα λύσει, για αυτό σε συμβουλεύω να δοκιμάσεις εκεί την τύχη σου, είπε ο γέρος στην κοπέλα που τα δάκρυα γυάλινα έτρεχαν από τα ροδοκόκκινα μάγουλα της.

Και πώς θα τον βρω; Ρώτησε αθώα.

Θα πάς στο δάσος και θα τον περιμένεις. Σαν κάνεις υπομονή αυτός θα δει ότι τον χρειάζεσαι και θα έρθει. Μην ανησυχείς για αυτό. Έχε πίστη και θα συναντηθείτε.

Μέρες πέρασαν και η γυναίκα με το άσπρο πρόσωπο και την λαβωμένη καρδιά περπάταγε μέσα στο πυκνότατο δάσος. Κάθε δρασκελιά, μια ακόμα επίμονη σκέψη, κάθε βήμα, λίγο πιο κοντά στην ελπίδα να μάθει. Όσο προχώραγε όμως τόσο πιο πολύ κρυβότανε ο ουρανός από τα πλούσια κλαδιά των ελάτων και των πεύκων. Που ακριβώς πήγαινε δεν ήξερε, αλλά της είχανε πει ότι όταν φτάσει εκεί που πρέπει, θα καταλάβει αμέσως. Τι όμως έψαχνε ακριβώς δεν ήξερε, ποια ήταν τα σημάδια που έπρεπε να παρατηρήσει ; τίποτα δεν γνώριζε.

Είχε πίστη όμως, αυτό δεν της έλειπε , παρόλη την κούραση που είχαν τα πόδια της. Δύο μέρες και δυο νύχτες περπάταγε έτσι σαν τον χαμένο το σκυλί που τον δρόμο έχει χάσει. Κανέναν δεν συνάντησε και αν κάποιες φορές νόμιζε ότι είδε κάποιον, ζώο του δάσους ανακάλυψε ότι ήταν και ένα κύμα απογοήτευσης την έπνιξε.

Την Τρίτη ημέρα το πρωί στάθηκε κοντά σε ένα ρυάκι πού ήρεμα κύλαγε, ούτε αργά, ούτε γρήγορα. Ο θόρυβος του νερού που χτύπαγε στα βραχάκια και το κελαίδισμα των πουλιών που κάθονταν πάνω σε ένα μεγάλο πλατάνι, την έκαναν να κάτσει να ξαποστάσει για λίγο. Δεν άργησαν τα όνειρα να την αγκαλιάσουν, έτσι που ήταν ξαπλωμένη με το πρόσωπο της να λούζεται από τις αχτίνες του ήλιου. Τι ηρεμία, σκέφτηκε και ο ύπνος γλυκά την ακούμπησε στον χώρο των ονείρων.

Μέσα από τον θάμνο απέναντι, ένα κλαδί σπασμένο την πέταξε πάνω και το χέρι στην ζώνη της έβαλε που είχε το μαχαίρι, το δίκοπο με την λαβή από δέρμα. Ποιος είναι εκεί; Φώναξε αλλά απάντηση δεν πήρε.

Ποιος είναι ; ξαναφώναξε και από το θάμνο ένας κοντός, κακάσχημος με πράσινη γραβάτα, κουστούμι γκρι λεκιασμένο και κοντά μαλλιά εμφανίστηκε.

Ποιος είσαι ; τον ρώτησε με αγριεμένο ύφος σαν λύκαινα που κόρδωνε να επιτεθεί σαν τα παιδιά της απειλούνταν.

Εγώ είμαι αυτός που ψάχνεις! Εμένα δεν γυρεύεις; Την ρώτησε και από το χαμόγελο μια σειρά κιτρινισμένα δόντια κάνανε την εμφάνιση τους.

Τι λες; Εσένα δεν σε ξέρω. Άλλον γυρεύω. Ποιο όμορφο, ποιο άντρα. Αυτόν που ψάχνω κατέχει γνώση και τα προβλήματα μου ξέρει να λύσει. Αυτός που ψάχνω έχει στο μάγουλο σημάδι από αρκούδα που με τα χέρια σκότωσε. Όχι είμαι σίγουρη δεν ψάχνω εσένα.

Υπερβολές! Ποια αρκούδα και πράσινα άλογα μου λες. Μικρός είχα πέσει από την κούνια, να το σημάδι, δες το εδώ. Όσο για τις γνώσεις, τις έχω. Θες να σε βοηθήσω σε κάτι ;

Η γυναίκα το σκέφτηκε από εδώ, το σκέφτηκε από εκεί. Τρείς μέρες περπατάει και το μόνο που βρήκε είναι το μπασμένο αυτό εδώ. Ας του το πω το πρόβλημα και ότι θέλει ας γίνει..

Κάτω στον κάμπο, εκεί στο λιβάδι, είναι το σπίτι μου και η οικογένειά μου, μαύρη κατάρα έχει πέσει και όλος ο κόσμος έχει στραφεί στις σκοτεινές τις σκέψεις. Κανείς δεν σκέφτεται τον άλλο, παρά μόνο τον εαυτό του. Φίλοι ελάχιστοι υπάρχουν πια και όσοι από αυτούς ακόμα φίλοι είναι μόλις το χρήμα μπει ανάμεσά τους, φωτιά στην σχέση βάζουν. Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη αγάπη, συμπόνια .. εντιμότητα. Σαν να έριξαν στο νερό φίλτρο μαγικό και τα μάτια τους κλειστά είναι σαν τον βράχο που κλείνει την σπηλιά και φως από έξω δεν χωράει να περάσει. Τα πάντα αγοράζονται και τα πάντα πουλιούνται. Στις σχέσεις το ζύγι του συμφέροντος έχει μπει ανάμεσα τους και μα τον θεό μέλλον δεν βλέπω στον τόπο τούτο..

Και λοιπόν; Ρώτησε ο κοντός με την πράσινη γραβάτα και από τα μάτια του μια σπίθα άναψε. Εδώ στην ησυχία σου αρέσει ; μήπως προτιμάς να κάτσεις εδώ και να γεράσεις; Είσαι έτοιμη να παρατήσεις την οποιαδήποτε μελλοντική σου ερωτική επιθυμία και να ζήσεις παρέα με τα έλατα; Είσαι διατεθειμένη να ζήσεις χωρίς την πολυτέλεια που έχει το διαμέρισμα σου; Έχεις αποφασίσεις να ζεις μόνο για την επόμενη μέρα, χωρίς να προϋπολογίζεις το μέλλον σου; αν είσαι έτοιμη παράτα όλα. Αλλιώς κάτσε εκεί που είσαι και πολέμα με τους ανθρώπους.

Νομίζεις ότι είναι κατάρα αυτό που έπαθαν οι άνθρωποι στην πόλη σου;. Ε όχι λοιπόν ! θα σου πω εγώ τι είναι, απλοί άνθρωποι είναι με ελαττώματα, ανασφάλειες , εγωισμούς… δηλαδή ότι έχεις και εσύ μέσα σου.

Ναι! Αλλά εγώ δεν αντέχω! Το καταλαβαίνεις ; δεν αντέχω ! όλη μέρα παλεύω όχι για να εξασφαλίσω το μέλλον μου αλλά το παρόν μου! κάθε μέρα ένας άνθρωπος σκοτώνεται και κανείς δεν γυρνάει να τον κοιτάξει! Κανείς δεν αγαπάει τον άλλο για αυτό που είναι, αλλά για αυτά που έχει! Δεν την θέλω αυτή την ζωή. Ναι ! είμαι έτοιμη να ζήσω εδώ στην ησυχία μακριά από τους ανθρώπους!

Έχεις δίκαιο, για αυτό και εγώ αποφάσισα να έχω σπίτι μου το δάσος και σκέπαστρο τον ουρανό. Έχεις απόλυτο δίκαιο και εγώ τα έχω δει αυτά και πολύ μου σφίγγουν την καρδιά και τον νου μου τον μαυρίζουν. Για αυτό είμαι εδώ, είπε ο άσχημος νέος και έσκυψε το κεφάλι μαλακώνοντας τα λόγια του.

Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που ζητώ, είπε η γυναίκα. Μια κουβέντα, ένα συναίσθημα ίσως που δύναμη θα δώσει, μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ίσως αυτό να ζητώ. Ίσως όμως και ποτέ μου να μην το βρω. Ρομαντική σαν είμαι, ποτέ το κάστρο όμορφο δεν θα το δω, μα στην σαπίλα μέσα θα το βλέπω.

Ανοησίες! Όταν ξεκίνησες μέσα στο δάσος μόνη, για να με βρεις τι είχες στο νου σου; Να βρεις ένα άντρα ψηλό δυο μέτρα με χέρια δυνατά σαν την αρκούδα και απαντήσεις στην κεφάλα του να κατέχει. Τι βρήκες ; εμένα! Τα ίδια που θα έλεγες σε αυτόν που έψαχνες τα ίδια είπες και σε μένα. Συμβιβάστηκες ; ναι , μάλλον συμβιβάστηκες. Το ίδιο να κάνεις και στην πόλη σου, στους ανθρώπους σου. μην είσαι χαζή αλλά ούτε και έξυπνη, μην είσαι ρομαντική αλλά ούτε και ρεαλίστρια, να είσαι πραγματική και στα πόδια σου καταστάσεις αληθινές θα απλωθούνε σαν το χαλί της φύσης που λογής λουλούδια έχει. Δεν είναι όλα τα λουλούδια ίδια, ούτε όλα τα φυτά έχουνε την ίδια μυρουδιά. Τα πάντα είναι μοναδικά και εσύ αυτό πρέπει να το ανακαλύψεις. Πάρε τώρα το μονοπάτι αυτό και γύρνα σπίτι σου. Στο δρόμο σκέψου τα αυτά και σαν στην πόλη φτάσεις μην λησμονήσεις να πεις καλημέρα σε όποιον συναντάς, καλό σε εσένα κάνει.

Η γυναίκα το μονοπάτι πήρε και σκεφτόταν τα λόγια του άσχημου ανθρώπου που γνώρισε. Δεν είχε και άδικο, ο συμβιβασμός δεν είναι μόνο η λύση, αλλά και το όπλο που θα ντύσει με ουδέτερα χρώματα αυτά που βλέπει και τώρα την πληγώνουν. Αχ μακάρι να ήταν όμορφος, να τον παντρευόταν, να έμενε πάντα μαζί του και λόγια τέτοια να είχε πάντα στο πλάι της να ακούει. Άλλο ένα όνειρο ; σκέφτηκε και προχώρησε με βήμα ταχύ, πίσω προς την πόλη.

Ο κοντός άσχημος με την πράσινη γραβάτα, σαν είδε την γυναίκα να φεύγει έβαλε το χέρι στο πρόσωπο και με μια κίνηση μαγική, το πρόσωπο του άλλαξε, ψήλωσε και τα μαλλιά του μακριά γινήκανε. Όμορφος σαν όλους τους πρίγκιπες, δυνατός σαν τα βουνά γίνηκε η μορφή του.

Ανέβηκε πιο πάνω στον λόφο, όπου η πόλη φαινόταν καθαρά στο βάθος, μέσα στο νέφος και στο καυσαέριο. Σαν να τους έχωσε κάποια δύναμη σε λαβύρινθο από τσιμέντο και την έξοδο δεν ξέρουν να την βρούνε.

Πατέρα.. Αλλιώς Το είχα φανταστεί .. σκέφτηκε και κλείστηκε στις σκέψεις του.