Ότι φεύγει .. (καλό χειμώνα..)

Οι αισθήσεις κάποιες νύχτες ξυπνάνε από την λήθη τους και σαν το καταλάγιασμα του ουρανού τις νιώθεις όμορφα να πλημμυρίζουν τις φλέβες σου με χαρούμενες σκέψεις. Είναι η ησυχία, η δροσοσταλιά των δέντρων, το μαύρο σκοτάδι που σου εγείρει την φαντασία, είναι ο Αρκτούρος που κολυμπάει από επάνω σου, δεν έχει σημασία εξάλλου, εσύ είσαι ήρεμος και διαφορετικός από άλλες στιγμές, λες και αυτός ο άνθρωπος που αναδύθηκε δεν είσαι εσύ, αλλά κάποιος που σπάνια συναντάς τον τελευταίο καιρό. Ίσως κάποια παρεξήγηση να συνέβη και δεν μιλιέστε πλέον..

Κάποιες τέτοιες νύχτες είναι που σε πιάνει η κακοκεφιά και μαίνεσαι να γράψεις για αυτά που δεν έλαχε να πεις σε κανένα. ίσως να μην ήθελες, αλλά αυτή η ησυχία της ψυχής αναγκάζει την φλύαρη σκέψη σου να αποτυπωθεί κάπου. Λένε ότι η συγγραφή, η φωτογραφία και κάποιες άλλες μορφής τέχνης έχουνε την ικανότητα να αιχμαλωτίζουνε τον χρόνο μέσα από το προϊόν τους. Ο ζωγράφος χρωματίζει το πόλεμο, ο φωτογράφος διαιωνίζει μια ευτυχισμένη στιγμή, ο συγγραφέας στριμώχνει τις σκέψεις και τα γεγονότα μέσα σε ένα τόσο δα βιβλίο, σε μια μικρή μερίδα κόλλες αναφοράς ή σε ένα κείμενο δακτυλογραφημένο. Ο χρόνος λοιπόν, αυτόν όλοι μισούμε ή αγαπάμε, για αυτόν παλεύουμε, αυτόν πολεμάμε και η στιγμιαία αιχμαλωσία του είναι μια μορφή νίκης, σε ένα πόλεμο μάταιο γιατί πάντα νικητής θα είναι ο χρόνος ..