Σελίδες

22/10/08

Όταν οι λέξεις περιττεύουν ..



.. Η υστερία της γυναίκας, είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Καθότανε δίπλα στον δάσκαλο και τον σκουντούσε, του φώναζε και γέλαγε δυνατά. Αυτή δεν χρειάζεται κήρυγμα, ψυχίατρο χρειάζεται, λέγανε οι γύρω που είχαν μαζευτεί να ακούσουν τον δάσκαλο.

- Ηρέμησε, της έλεγε ο δάσκαλος, ηρέμησε ..

Η γυναίκα γέλασε πιο δυνατά, μάζεψε την κοιλιά της με τα χέρια και κοίταζε τον δάσκαλο στωικά.

- Επειδή εσύ κάθεσαι πιο πάνω από εμάς, είσαι καλύτερος από εμένα; τον ρώτησε ανάμεσα στα γέλια και τις φωνές.

- Εσύ και εγώ είμαστε το ίδιο, της απάντησε. Εσύ είσαι Θεός, αυτοκράτορας στον θρόνο, έχεις τον ήλιο βοηθό και το φεγγάρι ζει για να αναπνέεις, της απάντησε με ένα χαμόγελο καρδιάς.

Η γυναίκα γέλασε πιο δυνατά αυτή την φορά.

- Είναι αστεία αυτά που λες, του είπε.
- Κάνε μου μια ερώτηση που θα την ξέρω μόνο εγώ.. την ρώτησε. Αν με ρωτήσεις κάτι που μόνο εγώ ξέρω την απάντηση και εσύ όχι, τότε είμαι ανώτερος σου, αλλιώς θα πρέπει να συμφωνήσεις ότι είμαστε το ίδιο.
- Ωραία τότε, είπε η γυναίκα γελώντας, θα σε ρωτήσω αυτό : Τι είναι η αγάπη ; αν μου το απαντήσεις αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου και θα σταματήσω να είμαι ανάγωγη.

Ο Δάσκαλος σκέφτηκε αρκετά, ώσπου στο τέλος σηκώθηκε όρθιος. Πέρασε ανάμεσα από το πλήθος, βγήκε έξω και άρχισε να περπατάει στους δρόμους της Βαγδάτης. Το πλήθος μέσα στην αίθουσα σάστισε, κάπου θέλει να μας πάει, σιγομουρμούρισαν, ας τον ακολουθήσουμε.

Βγήκαν όλοι έξω από την αίθουσα και ακολούθησαν τον δάσκαλο από πίσω. Η γυναίκα περίεργη και αυτή, ακολούθησε τους άλλους. Ο δάσκαλος, έφτασε σε μια γειτονιά όπου μένανε φτωχοί ανθρώποι, σταμάτησε έξω από ένα σπίτι που στα σκαλιά καθότανε ένα μικρό παιδί, αδυνατισμένο από την πείνα. Δεν είπε τίποτα, μα στάθηκε να το κοιτάει. Ο κόσμος που τον είχε ακολουθήσει, αισθάνθηκε άσχημα που καθόταν έτσι και κοίταζαν το παιδί να κρυώνει και να πεινάει. Με νωχελικές κινήσεις, βγάλανε λίγα λεφτά απο την τσέπη τους και τα δώσανε στο μικρό παιδάκι, που απο το στόμα το αδυνατισμένο ένα χαμόγελο ανέτειλε. Η γυναίκα, αισθάνθηκε και αυτή τον πόνο εκείνη την ώρα και έβαλε και αυτή το χέρι της στην τσέπη. ψαχούλεψε αρκετά, αλλά δεν βρήκε χρήματα στην τσέπη, είχε ξεχάσει να πάρει εκείνη την ημέρα μαζί. Χωρίς να το σκεφτεί έβγαλε το κολιέ της, από πολυτελή μαργαριτάρια και το πέρασε στο λαιμό της μικρής. Το χαμόγελο που δέχτηκε, ζέστανε την καρδιά της.

Σαν την είδε ο δάσκαλος, έβγαλε τα παπούτσια του και τα έδωσε στην μικρή, εμένα μου είναι άχρηστα, της είπε, εσύ μπορείς να τα πουλήσεις.

Με μια κίνηση, γύρισε το κεφάλι και άρχισε να περπατάει ξανά μέσα στα σοκάκια της Βαγδάτης. Περπάτησε για πολύ ώρα, μέχρι που τα πόδια του ματώσαν και το πλήθος άρχισε να παραπατάει από την κούραση.

- Φτάνει! φώναξε η γυναίκα, γιατί μας τρέχεις από εδώ και από εκεί;
- Εγώ ; την ρώτησε ο Δάσκαλος, εγώ σας τρέχω ; εσείς με ακολουθείτε.
- Εμείς σε ακολουθούμε ... γιατί πιστεύουμε ότι θα μας δείξεις την απάντηση σε αυτό που σε ρώτησα..
- Πιστεύεις ότι έχω την απάντηση ; την ρώτησε πάλι.
- Ναι, απάντησε αυτή, το πιστεύω αυτό.
- Ωραία, άρα ξέρεις το πρώτο σκέλος της αγάπης, μόλις το είπες Πιστεύω!, τώρα για πες μου τι ένιωσες, όταν βοήθησες το μικρό κορίτσι;
- Ενιωσα ζεστασιά, απάντησε και χαμήλωσε το κεφάλι.
- Άρα ένιωσες τι σημαίνει να αγαπάς, μπορούμε να γυρίσουμε τώρα.

Η γυναίκα, αισθάνθηκε πολύ άσχημα που όλος αυτός ο κόσμος έφυγε από την αίθουσα, για να γίνει μάρτυρας για ένα δικό της καπρίτσιο. Συγνώμη εγώ φταίω που είσαστε όλοι εδώ, είπε σε όλους και έκατσε κάτω στην γη με τα γόνατα. Από τα μάτια της τρέξανε δάκρυα και η καρδιά της την έσφιγγε τόσο πολύ, που ένιωθε ότι θα σπάσει..

Οι υπόλοιποι σαν την είδαν έτσι λυπημένη, την πλησίασαν και την αγκάλιασαν στοργικά. Κάνεις δεν μας ανάγκασε, της είπανε, Και εμείς πιστέψαμε ότι θα πάρουμε μια απάντηση για αυτό ήρθαμε..

Η φωνή του δασκάλου έσκισε τον αέρα στα δυο σαν μαστίγιο.

- Μαρτύρησε τι νιώθεις τώρα, Πες μου και εμένα τι είναι η αγάπη ;

και η γυναίκα απάντησε με δάκρυα στα μάτια, αγκαλιασμένη από τους άλλους :

Η αγάπη δεν έχει λόγια, δεν έχει αναπνοή, δεν έχει σκέψη, είναι το φως το αέναο, κάθε μέρα ανατέλλει και κάθε μέρα δύει, μαζί με μια υπόσχεση ότι θα ξανάρθει, πιο δυνατή, πιο καυστική ... μα πρέπει να πιστεύεις ότι θα την βρεις, αλλιώς είναι μάταιο το ταξίδι..

Ο δάσκαλος, κοίταξε τα πόδια του που πόναγαν και πορφυρές στάλες από αίμα κυλούσαν στην γη, για να το διδάξεις αυτό όμως πρέπει να ματώσεις, μουρμούρισε ..

..αφιερωμένο σε αυτούς που πιστέψαν με φαιδρότητα, ότι η αγάπη είναι μια εύκολη και αναίμακτη απάντηση ..

14 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

ευτυχώς εξαιρούμαι "εξ'ορισμού" και βίου και πόνου από την αφιέρωση και δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου γι'αυτό,

συγκινήθηκα με το κείμενο
θυμίζει αρκετά ιστορίες της Γραφής
όπως και παραβολές

καλημέρα καλημέρα
φιλιά

Unknown είπε...

Οτι υποφέρεις και ματώνεις για τήν αγάπη, ειναι σαφές, γιαυτό και πολλοί την αποφεύγουν/φοβόνται.
Η παραβολή σου ειναι εξιδανικευμένη και απλή.
Μαλλον μου άρεσε αν και έχω ενστασεις για το τί μπορεί ενα νεγρακι (κακός ορισμός γα ενα παιδί)να κάνει στην Βαγδάτη.
Συνέχισε να προσπαθείς, θα βγείς σε καλό αποτέλεσμα που θα σε εκπλήξει και σένα τον ίδιο.

nkarakasis είπε...

@beky,
το βράδυ έχουμε μάθημα με θέμα, "η μετανάστευση", μήπως αν έβαζα μια ουκρανέζα δίμετρη ;

αχ ! εγώ το έγραψα αυτό ! εξεπλάγην!

pinelopi είπε...

Μου άρεσε πολύ. Είναι ευαίσθητο, τρυφερό και ευχάριστο. Σίγουρα η έννοια της αγάπης δεν είναι απλή και σηκώνει πολλά σχόλια και συζητήσεις

nkarakasis είπε...

@φαίδρα
Σαφώς καλή μου, δεν στο αφιερώνω αυτό. Τα γραπτά είναι η ψυχή του συγγραφέα και εσένα τα γραπτά σου, οδηγούν στο συμπέρασμα της ωριμότητας και η ωριμότητα έίναι μια παρενέργεια του πόνου, ο οποίος με την σειρά του έχει ένα παρακλάδι απο τον έρωτα.. ας τα βράστα με λίγα λόγια... αχταρμάς.

Αγία γραφή; πότε γιορτάζει ;

Το έγραψα πρόχειρα, είναι η αλήθεια μεταξύ καφέ και τσιγάρου, θέλει δουλειά ακόμα. Συμφωνείς να βάλω ουκρανέζα στον ρόλο της νέγρας στην Βαγδάτη; ή μήπως γίνει σουρελέ;;;


Μια απέραντη καλημέρα και απο μένα..

nkarakasis είπε...

@Πηνελόπη
Identify your self, you are σαραουντετ!

Εδώ είμαστε να σχολιάζουμε, τι νομίζεις δουλεύουμε ;;

Φιλιά!

pinelopi είπε...

Η γνωστή Πηνελόπη. Εμφανίστηκα και εγώ όσο και να σου κάνει εντύπωση.
Το έχω καταλάβει ότι δεν δουλεύετε αλλά σχολιάζετε.
φιλιά

Φαίδρα Φις είπε...

όχι,να βάλεις να βάλεις να γίνει σουρελέ ολέ
να δούμε μετά...

pinelopi είπε...

Δουλεύουμε. Διαβάζουμε τα κείμενα σου και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

nkarakasis είπε...

@Pinelopi

Ο δάχτυλος του big brother !!

απο ότι φαίνεται κανείς δεν δουλεύει σήμερον !!

nkarakasis είπε...

@φαιδρα
σουρελέ όπως κουρελέ ; Ασε το αποφάσισα θα αφήσω την νεγρούλα απο το Τιμπουκτού, να παίζει τον ρόλο της φτωχής και άμοιρης κοπέλας. Έτσι θέτω δύο ζητήματα, 1) την μετανάστευση 2) την απέχθεια στις δίμετρες Ουκρανέζες, όπου το μυαλό τους είναι πάνω από το κεφάλι μου (περίπου 25 εκατοστά, από ένα πρόχειρο υπολογισμό).

Earn Internet Money είπε...

Υπαρχουν δυο ειδων αγαπες. Η Αγαπη υπο ορους...σε αγαπαω να με αγαπας η σου δινω αγαπη να μου δινεις η με αγαπας για αν σε αγαπαω και η αλλη Αγαπη...Η αληθεια και αυτη που μας ενωνει με το Θειο και την πραγματικη φυση μας.Αυτη η αγαπη ειναι απεραντη, χωρις περιορισμους καιμονο δινει...μπορεις να αγαπας καποιον που σε μισει? Μπορεις οταν πια δεν φοβασαι τον θανατο...οταν γνωριζεις την αληθεια και ενωνεσαι με αυτο που πραγματικα εισαι αυτο που διδαξε και ο Χριστος και πολλοι αλλοι...Η ΑΓΑΠΗ αυτη..η ΑΛΗΘΕΙΑ βρισκεται στην μια ακρη της κλωστης...ο ΦΟΒΟΣ (του θανατου) την αλλη ακρη...καπου εκει και ενδιαμεσα βρισκεται και η Αγαπη των περιορισμων που πολλες φορες ξεγελαει οταν ο ανθρωπος ξεχασει την ανθρωπινη φυση του.
Αγγιζεις τον Θεο οταν αναγνωρισεις οτι εισαι ανθρωπος και οτνως μεσα απο πονο κανεις καθε φορα ενα βημα προς την ΑΓΑΠΗ για να ξαναπεσεις καθε φορα που χανεις την πιστη του ποιος εισαι...
Η ΑΓΑΠΗ της δημιουργιας και το ΦΩΣ της Βιωνεται και ΕΙΝΑΙ δεν μπαινει σε καλουπια γιατι ειναι απεραντη

nkarakasis είπε...

@κουτσουρο ή inner tree αν προτιμάς,
Το θέμα είναι να ματώσεις και να μετανιώσεις ...

αυτά,
we are surrounded by light, even in dark places...

nkarakasis είπε...

@pinelopi,
Τι εννοείς καλοί άνθρωποι; οι κακοί είναι στην φυλακή στο έχω ξαναπεί αυτό..