Σελίδες

21/3/09

Καλημέρα με ένα ολέ!!



Αχ, διαβολοκόριτσο ...
τι μου έμελλε να πάθω...

**

Τα τακούνια σου, χτυπάνε ,
Τα βραχιόλια κουδουνάνε,
Τα χείλια πεισμώνουν
Το φόρεμα ανεμίζει,
Ο άνεμος σε σβουρίζει,

Ολέ!

Χαίρεσαι, πηδάς,
Τρέχεις, βαράς τα πόδια,
Στο πλακάκι,
Ένα παλικάρι σε κοιτάει,
και αμέσως σε ζητάει,
Την μέση σκύβει,
Ένα χαμόγελο κρύβει,
Δίνεις το χέρι,

Ολέ!

Τα τακούνια σου χτυπάνε
Τα βραχιόλια κουδουνάνε,
Το φόρεμα ανεμίζει
Την μέση σφίγγει,
Τα χείλη σαρκώνουν,
Στάζουν μέλι,
Ο κόσμος όλος γυρίζει
Και την καρδιά του κερδίζει..

Ολέ!

σε κοιτάει η Πόπη,
που της έχεις θυμώσει,
είχες πάει για μιζανπλί
μα σε έκανε σαν το γατί,
Σε κοιτάει και ο Στέλιος
που σε έχει ζητήσει,
αλλά δεν σε έχει κατακτήσει..

Ολέ !

Τα τακούνια σου χτυπάνε
Τα βραχιόλια κουδουνάνε,
η μέση γίνεται λάστιχο,
τον κόσμο ευωδιάζεις
και όλους αγκαλιάζεις..
...
Ολέ!


(Ξανά...!!)


19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλημερα!πολυ ωραια και εξωτικη διαθεση!εχει προελευση απο μια κουλτουρα που λατρευω για τα ακουσματα της κι αυτην την παραξενη αισθηση ελευθεριας και παθους που σου αφηνουν!
α!χθες εννοουσα πως υπαρχουν παραγοντες που μπορουν να σε κανουν να προδωσεις την ποιοτητα σου,οποια κι αν ειναι αυτη,σχεδον χωρις να το καταλαβεις..το μελημα σου πρεπει να ειναι αυτο,να μην παρασυρθεις κι οχι οι επιλογες σου.αυτες ειναι κομματι του εαυτου σου.(δεν καταφερα να σου απαντησω χθες γιατι ειχα αφαιθει,χωρις καθολου αντιστασεις,στο θερμο αγκαλιασμα του μορφεα!ποιος αντιστεκεται σ ενα θεο?)

nkarakasis είπε...

Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί και εμένα με αγκάλιασε ο εν λόγω θεός αρκετά σφιχτά θα έλεγα..!!!

Χθες διάβασα ένα άρθρο ενός επιστήμονα, στην Αμερική που εξηγούσε γιατί ο άνθρωπος νιώθει καλύτερα όταν κάνει μικροκλοπές, λέει καμιά φορά ψέμματα κ.λ.π. Φυσικά μιλάει για μικρά πράγματα, όπως να πάρεις τα κουτάλια από το αεροπλάνο, να πεις ένα αθώο ψέμα κλπ.
Ήταν πολύ ενδιαφέρον, πιο πολύ για να καταλάβει κανείς ότι καμιά φορά κάποιες "ανάποδες" επιλογές μπορούν να σε γεμίσουν.. και η ερώτηση είναι
Όλα αυτά δεν είμαστε εμείς; ακόμα και οι λάθος επιλογές, ακόμα και οι λάθος αντιδράσεις, ακόμα και η έλλειψη εγκράτειας...
Εμείς είμαστε, οι αυθεντικοί. Και αυτό πρέπει να πουλάμε την αυθεντικότητα όποια και να είναι αυτή. Αν είναι αρεστή θα αρέσει, αν δεν είναι δεν θα αρέσει ή θα αρέσει σε λίγους. Είναι τόσο απλό.
Αλλά ήμαστε το όλον, δεν υπάρχουν βιτρίνες..
και έτσι και γιουβέτσι ..

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω,εχεις δικιο.Οι λαθος επιλογες ειναι κομματι μας,μεσα απο λανθασμενους συλογισμους,στους οποιους οδηγηθηκαμε απ τα συναισθηματα,τα παθη,η τη μεχρι στιγμης εμπειριας μας.Πολυ θα θελα να ακουσω τη διαπιστωση του επιστημονα,σε σχεση με τα αιτα που σου προσφερουν τοση απολαυση αυτες οι"σκανταλιες"..!αλλα ο ανθρωπος ειναι λατρης του απαγορευμενου εκ φυσεως,σε βαθμο που το"δεν επιτρεπεται"ειναι περισσοτερο προκληση παρα περιορισμος!

nkarakasis είπε...

http://www.pestaola.gr/dan-ariely-why-we-think-its-ok-to-cheat-and-steal-sometimes/

Ανώνυμος είπε...

σ ευχαριστω!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Κοιτά να δεις! Κι εγώ εχθές μετά από τσιπουροκατάνυξη συμπαράστασης στον πόνο φίλου καρδιακού που νόμιζε ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά, κι αφού το δράμα έγινε κωμωδία εκδίκησης στα όνειρα του «σαπσάλη» με γέλια και πειράγματα, η θεία Μέθη με πήρε από το χέρι επικίνδυνα και με γύρισε με τη μηχανή στο σπίτι σώο και αβλαβή ευτυχώς (δεν θυμάμαι αν οδηγούσε αυτή ή εγώ). Μετά ένας ύπνος ταξιδιάρης, βαρύς κι ασήκωτος, συννεφιασμένος, μπερδεμένος με πρόσωπα και πράγματα που έμπλεξαν στο διάβα του χρόνου με την παλιά μου ψυχή, κουκούλωσαν τις ώρες των πρωινών και βάλε υποχρεώσεων. Τώρα που ήπια πολλή καφέ βαρύ αράβικο και σκέτο αισθάνομαι παρόν και …κουφός. Πήρα τηλέφωνο τον καψούρη και νομίζω τζάμπα έγινε το χθεσινό. Ίδιος κι απαράλλαχτος, κομπάρσος και θύμα της ματαιοδοξίας και της πίστης ότι το όνειρο κρατά για πάντα. Τελικά είμαι σίγουρος αγάπη μου: Μονάχα όταν τα χέρια μου σε χάσαν, η πονεμένη φαντασία μου σε κέρδισε.

nkarakasis είπε...

xa xa! mpravo mixali !! Ο καψούρης δεν φτιάχνει με τα ουζάκια...

Αυτό με την μηχανή με ψιλοφόβησε αλλά αφού οκ.. οκ!

Ανώνυμος είπε...

Η καψουρα ειναι ανιατη νοσος..ο χρονος μπορει με τα γιατροσοφια του να σε μετατρεψει σε απλο φορεα γλιτωνοντας ετσι τα οδυνηρα συμπτωματα της.Ομως δεν σε απαλλασει απ αυτη,στην πρωτη ενδειξη παρουσιας του αντικειμενου του ποθου σου,ακομα κι αν δεν εκδηλωθεις,αναστατωνεται ολο σου το ειναι!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Καψούρα. Κάποτε έρχεται το τέλος της. λόγω ωριμότητας. λόγω εξισορρόπησης συναισθηματικής.
Κανείς δεν πέθανε από μια άρνηση.
Δεν γίνεται να είσαι ερωτευμένος με το τίποτα.
Αυτό λέει η λογική, σαν βοηθός μάγου όμως στη Θεσσαλονίκη στα τέλει της δεκαετίας του ‘70 αρχές ’80 για 3 χρόνια, είδα δράματα απερίγραπτα και ανθρώπους στην εξαθλίωση πέραν της λογικής, του καλού και του κακού. Κι επειδή περπάτησα στα σκοτεινά μονοπάτια του έρωτα και της απόλυτης εξάρτησης, συνήλθα όταν με καθαρό μυαλό κατάλαβα τα λάθη μου, πάλεψα με την ματαιοδοξία μου, έκλαψα, ούρλιαξα, ζήτησα συγνώμη κι έφυγα για πάντα. Αγάπη θα πει για πάντα!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Καψούρης θα 'μαι μια ζωή
με τα δικά σου μάτια
κι ας είσαι που μου'κανες
τον έρωτα κομμάτια

Ερωτεύτηκα
και δε σκέφτηκα
πως θα 'σαι μια περαστική
μέσα από τη ζωή μου
Τώρα γελούν με μένανε
οι φίλοι κι οι γνωστοί μου

Επωδός

Ερωτεύτηκα...
Πώς μπερδεύτηκα!
Κι ολόψυχα σου δόθηκα
δίχως να καταλάβω
μα ο φτωχός που να'ξερα
το λάκκο μου πως σκάβω!
Έτσι, για μια καψούρικη καλημέρα παιδιά, μαζί με το καφέ!

nkarakasis είπε...

ααα καλημέρα ..!! καψούρικη...

Ανώνυμος είπε...

ωραιοτατη καλημερα μιχαλη!πολλες φορες αναρωτιεμαι αν ο καψουρης με τον ερωτευμενο κατακλυζονται απ τα ιδια συναισθηματα!ο πρωτος μπορει να περισωσει ιχνη αξιοπρεπειας,ο δευετερος μαλλον τα πουλαει μισοτιμης στις ανασφαλειες του!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Η αμοιβαιότητα στις σχέσεις είναι το κλειδί της υπόθεσης. Όταν υπάρχει είναι έρωτας, όταν λείπει καψούρα κι αρρώστια. Αν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα δεν υπάρχει σχέση, αν σκηνοθετείς τη σχέση και της δίνεις κινηματογραφικά ή θεατρικά χαρακτηριστικά καθορισμένου σεναρίου, έχασες το δρόμο για το πάθος το παράφορο. Το πάθος το παράφορο δεν σε περιορίζει, αντίθετα σε αποδεσμεύει από μάταιες καθημερινές αναζητήσεις. Η σχέση δεν είναι μόνο εκτίμηση, αλλά ικανότητα να δημιουργείς την αίσθηση βεβαιότητας στο σύντροφό σου ότι είναι ποθητός.

Ανώνυμος είπε...

τετοιες ενδειξεις βεβαιοτητας πιστευω πως πρεπει να δινεις με μετρο ωστε περα απ την αισθηση της σιγουριας να του αφηνεις και αυτο της αναζητησης(της επομενης σου ενδειξης).ολοι εχουμε βρεθει σ ολες τις θεσεις και τις πλευρες του ερωτα..δεν ξερω αν αυτο ειναι στοχειο μαζοχισμου,ομως οταν τα πραγματα δεν ηταν ισορροπμενα προτιμουσα να βρισκομαι στη θεση του καψουρη παρα του βασανιστη του!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Συνειδητά επέλεξες το ρόλο του ζημιωμένου τρίτου που λέει ο Φρόιντ. Εντάξει, είναι θέμα επιλογής. Εγώ λόγω ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας επιλέγω πλέον βιώσιμες λύσεις.

Ανώνυμος είπε...

σιγουρα αυτες ειναι οι προτιμοτερες,ομως μεταξυ των δυο κακων..προτιμω το πρωτο!

nkarakasis είπε...

Δύσκολη συζήτηση πιάσατε. Ερωτευμένος και καψούρης..
μα και οι δύο ερωτευμένοι είναι .. απλά ο ένας κυνηγάει το όνειρο.. ο άλλος το απολαμβάνει μέσα από τις φοβίες του μην το χάσει.
Δεν μπορώ να διαλέξω, και τα δύο έχουν τα καλά τους και τα κακά τους.

Ανώνυμος είπε...

μαλλον τα εγραψα λιγο μπουρδουκλωμενα μαλλον,τωρα που τα ξαναδιαβαζω..εννοουσα πως οταν δεν υπαρχει ανταποκριση στην υποθεση υπαρχει ο καψουρης,που βασανιζεται,και αυτος που τον απορριπτει..μεταξυ των δυο αυτων ρολων προτιμω τον πρωτο..γενικοτερα,μεταξυ του καψουρη και του ερωτευμενου νομιζω θα διαλεγα τον ερωτευμενο,γιατι πιστευω πως βιωνει μεγαλυτερη ποικιλια συναισθηματων..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Δυστυχία είναι η ενέργεια που σπαταλάμε στην προσπάθεια να πείσουμε ότι δεν είμαστε αυτό που νομίζουν κάποιοι ότι είμαστε, αλλά κάτι άλλο που νομίζουμε εμείς για μας. Συντροφική ευτυχία είναι η απόλυτη οικειότητα. Πόσο οικία μπορεί να αισθάνεται ο καψούρης με την «θεά-θεό» της φαντασίας του; Η καψούρα για μένα είναι το άλλοθι της αδράνειας στο παρόν και της προαγγελίας της για το μέλλον. Βρίσκουμε όταν κουραστούμε να ψάχνουμε.