..γνώρισα τα πολύβουα τα στέκια
είδα και τους μαιτρ με τις καπελαδούρες,
τα ακριβά κοσμήματα,
τις δανεικές τις γούνες,
μα με τράβηξαν οι μεθυσμένοι ναύτες,
κι οι ναρκωμένες πόρνες,
στα έρημα σοκάκια,
εκεί που η μοναξιά τους τοίχους χάραζε,
σα νύχι που μπήγεται στο κρέας,
εκεί που επιτέλους,
τα λόγια μου στέγνωσαν το αίμα.
Και οι Μάνες, αγκάλιασαν
Όταν Πατέρες, έκλαψαν
Σαν τα Παιδιά γέλασαν,
Οσμή γέννεσης.
είδα και τους μαιτρ με τις καπελαδούρες,
τα ακριβά κοσμήματα,
τις δανεικές τις γούνες,
μα με τράβηξαν οι μεθυσμένοι ναύτες,
κι οι ναρκωμένες πόρνες,
στα έρημα σοκάκια,
εκεί που η μοναξιά τους τοίχους χάραζε,
σα νύχι που μπήγεται στο κρέας,
εκεί που επιτέλους,
τα λόγια μου στέγνωσαν το αίμα.
Και οι Μάνες, αγκάλιασαν
Όταν Πατέρες, έκλαψαν
Σαν τα Παιδιά γέλασαν,
Οσμή γέννεσης.
10 σχόλια:
Δεν την ήξερα αυτή την εκτέλεση... Την έμαθα.
Καλημέρα
από το πρωί τρέχω..
Καλησπέρα fog...
χαραξες την πιο φρικιαστικη μορφη της μοναξιας πανω σε χρυσους τοιχους,υποθηκη κ αυτοι στην ανθρωπινη ματαιοδοξια,και παρ οτι τυλιγονται απο χιλιαδες ανθρωπους,κανεις δεν μπορει να αισθανθει την παρουσια του αλλου..οταν κοιταξα τον εαυτο μου ειδα τη χαρακια στο σωμα μου,δεν μ εχει αγγιξει τιποτα περισσοτορο απ αυτο που διαβασα σημερα..σ ευχαριστω πολυ..
Ανώνυμε/μη δεν έχω λόγια, εγω ευχαριστώ.
ανωνυμη..δεν ειναι η πρωτη φορα που περναω απο εδω..ε?ουτε εγω ειχα λογια οταν το διαβασα ειναι υπεροχο..
κράτησε σε παρακαλώ το
"Οσμή γέννεσης"
γιατί τελικά αυτό είναι όλα.. και ας είναι θολερό κάποιες φορές..
αυτο ειναι αληθεια..ομως ποσο ευκολο ειναι μια πληγωμενη ψυχη,που ζει μεσα στο βυθο της διαφθορας να εχει στη συνειδηση της μια τοσο καθαρη κ αγνη φραση?το θετω γενικοτερα οχι προσωπικα για μενα..εκεινοι που συνειδητοποιουν την αληθεια ζουν για ν αγωνιζονται να μην βρεθουν με τους εν αγνοια πνιγμενους του βυθου,αμφιβαλλοντας παντα αν τα χουν καταφερει..κ τωρα το στρεφω σε μενα,εγω σ αυτη την αμφιβολια συχνα ντρεπομαι να χαρισω αυτη την τοσο αληθινη φραση στον εαυτο μου..αποψε ομως καταφερα να δεχτω την προσφορα απ τα λογια σου μακαρι να μεινει μεσα μου διαχρονικα με την αισιοδοξια της και να μην μ εγκατακειψει..
Ανώνυμη, Η αμφιβολία είναι η γέννηση της σκέψης..
Απελπισία, μόνο αυτό βλέπω, απελπισία. Καληνύχτα ποιητή!
θα σε αποζημιώσω στο επόμενο Μιχάλη,
Καληνύχτα...
Δημοσίευση σχολίου