Ανευ τίτλου..

Χρώμα της φύσης οσμίστηκα,
Χελιδόνια που ερωτήθηκαν, μα δεν απάντησαν,
οδηγός το ένστικτο,
Ανάσταση ψυχική, εξορύχτηκε από τα μέσα μου,
Χαμόγελο η φιτιλιά,
Ματιά, λεπίδι άστραψε..

Ένα κομμάτι του πάζλ,
σύρθηκε και έκατσε σωστά στα σωθικά,
θα έλεγε κανείς, ότι για αυτό φτιάχθηκε,
μα κάποιοι μίλησαν για ξένη κόλληση,
για ακόμα ένα βήμα του ανθρώπου,
αμφισβητημένο όσο το πρώτο βήμα στο φεγγάρι..

λοιπόν, ακούστε με..
είναι γλυκιά η κόλαση ..