Κάποιες φορές ακόμα και τα αστέρια σβήνουν.. Κάποιες άλλες εμείς κλείνουμε τα μάτια.. πόσο λάθος βλέπουν τα μάτια μας κάποιες στιγμές...
17 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Ειναι φτιαγμενα απ τη φυση τους για να βλεπουν λαθος κι ειναι η φυση φτιαφμενη ετσι ωστε να τα ξεγελα και να περιπαιζει την αδυναμια τους..οπως και η ζωη.. και βεβαια υπηρξε εξελιξη Νικο μου..!θα το καταλαβεις κι εσυ αν τα διαβασεις ξανα! καλη σου μερα..
Σαλτάρατε εντελώς, όμως εγώ σας αγαπώ. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια…Τα αστέρια νομοτελειακά σβήνουν και λάμπουν πιο πολύ λίγο πριν το τέλος. Ο Γκαίτε λέει στον Φάουστ, «να πιστεύεις λιγότερο σ’ αυτά που βλέπεις». Κι αυτό γιατί εθελοτυφλώντας βλέπουμε αυτά που θέλουμε να δούμε. Τα μάτια της ψυχής δεν είναι αλάνθαστα ως προς την αλήθεια, αλλά ως προς τον δρόμο του καθενός. Μήπως: «Άνοιξη μπαίνει ω θεέ μου, κτυπά αλλιώτικα η καρδιά μου, κι ίσως αυτό το καλοκαίρι, κάτι ωραίο να μου φέρει. Κι αν δεν μου φέρει τι μ’ αυτό, καινούργια όνειρα θα κάνω, ελπίδες έχω ένα σωρό, μου φτάνουν μέχρι να πεθάνω… »
Περνάει ένας τύπος με το αυτοκίνητο και προσέχει στο πεζοδρόμιο μια γυναίκα με φοβερό σώμα! Εκεί που πλησιάζει σιγά σιγά από πίσω της με το αυτοκίνητο λέει : “Πωπω κορμίιι! Απ τον ουρανό έπεσες κοπέλα μου;” Γυρίζει αυτή και βλέπει ότι είναι ένα αίσχος στο πρόσωπο. “Με το κεφάλι έσκασες;”
Μιχαλη μου αυτη η εμφυτη και εκουσια τυφλωση ειναι το παιχνιδι που εχει παιξει η φυση με τα ματια μας.. Τα αστερια η αληθεια ειναι πως πριν σβησουν ειναι πιο ομορφα απο ποτε,μοιαζουν να καταβαλουν καθε προσπαθεια προκειμενου να καταφερουν να μεινουν τουλαχιστον στη μνημη σου..ομως ακομα κι αυτα εχουν σβησει πολυ πριν απ τη στιγμη που ειμαστε ικανοι να τα δουμε.. να σαι καλα ελπιδα
Βασικά εδώ Ελπίδα και Μιχάλη στέκει η ερώτηση, αφού τα μάτια μας είναι η Νο1 απατηλή αίσθηση, γιατί πολλά δεν τα πιστεύουμε αν δεν τα δούμε με τα μάτια μας;
Νομιζω οτι μας αποστομωσες!Ωστοσο τολμαμε να ξεστομισουμε αυτη τη φραση συνηθως οταν γνωριζουμε οτι δεν προκειται να βρεθουμε αντιμετωποι με το γεγονος! Η λογικη κατ εμε ειναι μια τεραστια φουσκα οχι εξ αιτιας των ανθρωπινων ψευδαισθησεων αλλα γιατι πιστευω πως ειναι τραγικα υποκειμενικη..η στοιχειωδης λογικη που θετουμε ειναι ισα-ισα για να ζουμε λιγο πιο αρμονικα..
Βάζεις δύο νοήμων οργανισμούς απέναντι ο ένας στον άλλο. Μόνο με τα συναισθήματα θα προοδεύσουν; θα συνεννοηθούν ; όχι, χρειάζεται και η λογική, τα λογικά συμπεράσματα και οι λογικοί σχεδιασμοί. Υπό αυτήν την έννοια, η λογική είναι ένας κώδικας επικοινωνίας. Ένας κώδικας διερεύνησης και σχεδιασμού. Απαραίτητος. Δεν είναι οξύμωρο; Η λογική μπορεί να είναι φούσκα αλλά χρειάζεται, το συναίσθημα είναι απαραίτητο αλλά από μόνο του είναι δύσβατο. χμ.. πάν μέτρον άριστον, μήπως;
Και τα αστέρια σβήνουν και εμείς πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας κάποιες φορές. Και όσο τα αμφισβητούμε όλα προοδεύουμε..
...Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμαι, οσφραίνουμαι κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου. Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλνει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος. Τ΄ άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι Ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου, τραγούδια και κλάματα γιομώνουν τα στρουφιχτά κοχύλια των αυτιών μου και τρικυμίζουν μια στιγμή τον αγέρα. σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης, αφανίζουνται. "Εγώ μονάχα υπάρχω!" φωνάζει ο νους... Ασκητική!!! και τα μυαλά στα κάγκελα ΥΣ: Οι στίχοι είναι από τραγούδι του Κ. Χατζή
Πάει μια πολύ όμορφη γυναίκα σε μια καφετέρια και παραγγέλνει ένα φραπέ γλυκό με γάλα. Αφού τον πίνει, ζητάει το λογαριασμό και το γκαρσόνι της τον φέρνει: - 6 ευρώ, παρακαλώ. Η κοπέλλα πληρώνει και λέει στον σερβιτόρο: - Σας παρακαλώ, μου πιάνετε το στήθος; - Εδώ, μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο; - Ναι, ναι, μην ανησυχείτε! - Και γιατί σας έπιασε ξαφνικά αυτή η επιθυμία να σας πιάσω το στήθος; - Να, ξέρετε, όταν μου πιάνουν τον κώλο μ’ αρέσει να μου πιάνουν και το στήθος! Καλό μήνα παιδιά, μαγικό, αγωνιστικό, χειροδύναμο. Ετοιμαστείτε να ζήσετε το συγκλονιστικότερο καλοκαίρι της ζωής σας.
17 σχόλια:
Ειναι φτιαγμενα απ τη φυση τους για να βλεπουν λαθος κι ειναι η φυση φτιαφμενη ετσι ωστε να τα ξεγελα και να περιπαιζει την αδυναμια τους..οπως και η ζωη..
και βεβαια υπηρξε εξελιξη Νικο μου..!θα το καταλαβεις κι εσυ αν τα διαβασεις ξανα!
καλη σου μερα..
δεν έχεις άδικο, έτσι είναι τα πράγματα..
Σ΄ευχαριστώ πολύ..
Καλή σου ημέρα..
Σαλτάρατε εντελώς, όμως εγώ σας αγαπώ. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια…Τα αστέρια νομοτελειακά σβήνουν και λάμπουν πιο πολύ λίγο πριν το τέλος. Ο Γκαίτε λέει στον Φάουστ, «να πιστεύεις λιγότερο σ’ αυτά που βλέπεις». Κι αυτό γιατί εθελοτυφλώντας βλέπουμε αυτά που θέλουμε να δούμε. Τα μάτια της ψυχής δεν είναι αλάνθαστα ως προς την αλήθεια, αλλά ως προς τον δρόμο του καθενός. Μήπως:
«Άνοιξη μπαίνει ω θεέ μου,
κτυπά αλλιώτικα η καρδιά μου,
κι ίσως αυτό το καλοκαίρι,
κάτι ωραίο να μου φέρει.
Κι αν δεν μου φέρει τι μ’ αυτό,
καινούργια όνειρα θα κάνω,
ελπίδες έχω ένα σωρό,
μου φτάνουν μέχρι να πεθάνω… »
Περνάει ένας τύπος με το αυτοκίνητο και προσέχει στο πεζοδρόμιο μια γυναίκα με φοβερό σώμα! Εκεί που πλησιάζει σιγά σιγά από πίσω της με το αυτοκίνητο λέει :
“Πωπω κορμίιι! Απ τον ουρανό έπεσες κοπέλα μου;”
Γυρίζει αυτή και βλέπει ότι είναι ένα αίσχος στο πρόσωπο.
“Με το κεφάλι έσκασες;”
Μιχαλη μου αυτη η εμφυτη και εκουσια τυφλωση ειναι το παιχνιδι που εχει παιξει η φυση με τα ματια μας..
Τα αστερια η αληθεια ειναι πως πριν σβησουν ειναι πιο ομορφα απο ποτε,μοιαζουν να καταβαλουν καθε προσπαθεια προκειμενου να καταφερουν να μεινουν τουλαχιστον στη μνημη σου..ομως ακομα κι αυτα εχουν σβησει πολυ πριν απ τη στιγμη που ειμαστε ικανοι να τα δουμε..
να σαι καλα
ελπιδα
Το ποίημα ποιος το έγραψε;;
η ψυχή ξέρει τον δρόμο, την ακούμε όμως;
Καλά δεν υπάρχει περίπτωση, τα έχεις κάπου γραμμένα τα ανέκδοτα και μας τα μοιράζεις .. Καλοοοοο!!!
Βασικά εδώ Ελπίδα και Μιχάλη στέκει η ερώτηση, αφού τα μάτια μας είναι η Νο1 απατηλή αίσθηση, γιατί πολλά δεν τα πιστεύουμε αν δεν τα δούμε με τα μάτια μας;
Είναι μια τεράστια φούσκα η λογική;
Νύχτα είναι θα περάσει ..
Νομιζω οτι μας αποστομωσες!Ωστοσο τολμαμε να ξεστομισουμε αυτη τη φραση συνηθως οταν γνωριζουμε οτι δεν προκειται να βρεθουμε αντιμετωποι με το γεγονος!
Η λογικη κατ εμε ειναι μια τεραστια φουσκα οχι εξ αιτιας των ανθρωπινων ψευδαισθησεων αλλα γιατι πιστευω πως ειναι τραγικα υποκειμενικη..η στοιχειωδης λογικη που θετουμε ειναι ισα-ισα για να ζουμε λιγο πιο αρμονικα..
θα μπορούσε κανείς να την πει, ένα κώδικα επικοινωνίας την λογική;
Νικο μου δεν καταλαβα κριτιρια σου..πως το εννοεις;
Βάζεις δύο νοήμων οργανισμούς απέναντι ο ένας στον άλλο. Μόνο με τα συναισθήματα θα προοδεύσουν; θα συνεννοηθούν ;
όχι, χρειάζεται και η λογική, τα λογικά συμπεράσματα και οι λογικοί σχεδιασμοί.
Υπό αυτήν την έννοια, η λογική είναι ένας κώδικας επικοινωνίας. Ένας κώδικας διερεύνησης και σχεδιασμού. Απαραίτητος.
Δεν είναι οξύμωρο;
Η λογική μπορεί να είναι φούσκα αλλά χρειάζεται, το συναίσθημα είναι απαραίτητο αλλά από μόνο του είναι δύσβατο.
χμ.. πάν μέτρον άριστον, μήπως;
Και τα αστέρια σβήνουν και εμείς πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας κάποιες φορές.
Και όσο τα αμφισβητούμε όλα προοδεύουμε..
Συμφωνω απολυτα μ αυτα που ειπες!Η απολυτη συνταγη για μια πιο ισορροπμενη κοινωνια,ε?η αναλογια λογικης,συναισθηματος και αμφισβητισης..
...Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμαι, οσφραίνουμαι κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου. Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλνει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος. Τ΄ άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι Ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου, τραγούδια και κλάματα γιομώνουν τα στρουφιχτά κοχύλια των αυτιών μου και τρικυμίζουν μια στιγμή τον αγέρα. σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης, αφανίζουνται. "Εγώ μονάχα υπάρχω!" φωνάζει ο νους...
Ασκητική!!! και τα μυαλά στα κάγκελα
ΥΣ: Οι στίχοι είναι από τραγούδι του Κ. Χατζή
Δεν δέχουμαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα Μιχάλη, πνίγουμαι... !
..
Να πεθαίνεις και να λές "Θάνατος δεν υπάρχει.."
Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου.
Επίσης Ασκητική..
Και τα μυαλά στο μπλέντερ ...
λεω εγώ...
Πάει μια πολύ όμορφη γυναίκα σε μια καφετέρια και παραγγέλνει ένα φραπέ γλυκό με γάλα. Αφού τον πίνει, ζητάει το λογαριασμό και το γκαρσόνι της τον φέρνει:
- 6 ευρώ, παρακαλώ.
Η κοπέλλα πληρώνει και λέει στον σερβιτόρο:
- Σας παρακαλώ, μου πιάνετε το στήθος;
- Εδώ, μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο;
- Ναι, ναι, μην ανησυχείτε!
- Και γιατί σας έπιασε ξαφνικά αυτή η επιθυμία να σας πιάσω το στήθος;
- Να, ξέρετε, όταν μου πιάνουν τον κώλο μ’ αρέσει να μου πιάνουν και το στήθος!
Καλό μήνα παιδιά, μαγικό, αγωνιστικό, χειροδύναμο. Ετοιμαστείτε να ζήσετε το συγκλονιστικότερο καλοκαίρι της ζωής σας.
Μ εκανες και γελασα Μιχαλη μου!!καλο μηνα και σε σενα!να περνας καλα!
Μην διαμαρτύρεστε για τα μάτια σας, σκεφτήτε τί τραβάνε οι μύγες.......
Δημοσίευση σχολίου