Φώτο Ν.ΚΟι λέξεις έχουν την σημασία τους.
Αγγίζουν την χροιά του χρόνου,
βάφονται από αισθήσεις,
δίνουν γροθιές σαν είναι θυμωμένες.
Μα ποτέ δεν πρέπει να τις
εναποθέσεις πάνω σε ελπίδες,
είναι μάταιο και άδικο,
όχι για εμάς, αλλά για τις λέξεις.
Αυτό όμως ίσως να είναι ποίηση
να ελπίζεις πάνω από τις λέξεις,
Να, κάτι σαν την αύρα που αφήνει στην ψυχή σου,
Ένα ξημέρωμα μελαγχολικό,
πάνω από ένα ορμίσκο,
με γαλάζια ήρεμα νερά,
ούτε ρηχά, ούτε βαθιά, μα ήσυχα..
Αλλά και πάλι δεν θα μπορούσα να γνωρίζω,
Διότι οι λέξεις μου γράφουν
Για τον εαυτό μου
Και ποτέ για την ίδια την ποίηση.
10 σχόλια:
Νικολα,καλη εβδομαδα,ομορφο το ποιημα σου!
Καλή εβδομάδα.. λέλουδο..
Μα η ποιηση ειναι ο εαυτος καθε ανθρωπου που μπορει να πιασει με τρυφεροτητα το μολυβι και να το αφησει να τον οδηγησει μεσα στην ευαισθησια της σκεψης και των αισθησεων..γενικα η τεχνη ειναι μια φιλη που προδιδει τη "σιωπη" του δημιουργου της..οποτε σωστα οι λεξεις μιλουν για σενα,για τον τρυφερο δημιουργο τους..
πολυ ομορφο αυτο που εγραψες!
ελπιδα
η τεχνη ειναι μια φιλη που προδιδει τη "σιωπη" του δημιουργου της
αυτό εκτός απο πάρα πολύ ωραίο, με αντιπροσωπεύει αρκετά θα έλεγα..
Σε ευχαριστώ Ελπίδα και μην κάθεσαι πάνω στις λέξεις, να δίνεις πάντα νόημα στις λέξεις, το δικό σου νόημα...
Καλησπέρα Νικόλα μου, πανέμορφο το ποιήμα σου όπως και οι φωτογραφίες σου!!! Καλή σου εβδομάδα.
Να σαι καλα βρε Νικο μου..σ ευχαριστουμε παρα πολυ για τη συντροφια που μας προσφερεις..
Καλησπέρα Παυλίνα,
είδες τα λουλούδια μου; Κάνω συλλογή...
ευχαριστώ,
Τώρα Ελπίδα ποιος κάνει συντροφιά σε ποιόν είναι υπο συζήτηση..
Τοτε Νικο μου να μαστε ολοι καλα,να μοιραζομαστε την "μοναξια" μας(αν και στην προκειμενη περιπτωση μαλλον ειναι εξαιρετικα δυσκολο να ορισει κανεις την εννοια της μοναξιας)..ωστοσο,εσυ δινεις την πνοη στη συντροφια και με τη δικη σου πρωτοβουλια εμεις επωφελουμαστε..
Χάσατε τον Πάνα και βρήκατε τις λέξεις. Χωρίς αυτόν και την τρέλα του όμως, οι λέξεις δεν γίνονται ποίηση, αλλά μνημόσυνο για τις ζωές που δεν ζήσαμε ποτέ. Κατά τα άλλα ήμαστε όλοι καλά και αυτό επιθυμώ και δι υμάς, που δεν το βλέπω. Γύρισα εχθές απ’ τον Κίσαβο. Γράφω για τον Γιάννη Μακρή τον γνωστό Μαύρο πειρατή που έδρασε την εποχή των Ορλοφικών και καταγόταν από το Στόμιο ή την Καρύτσα. Όταν τελειώσω θα σας γράψω συγκλονιστικά στοιχεία για την πειρατεία στο Αιγαίο τον 16ο , 17ο και 18ο αιώνα. Καληνύχτα, ψάξτε τον Πάνα και αφήστε την μοίρλα…
Άστα Μιχάλη, με έχει φάει η δουλειά! Με έχει στριμώξει σε ένα τοίχο και με σφαλιαρίζει..
"τι θες; να γράψεις; πάρε και τούτη .."
κάπως έτσι ..
Δημοσίευση σχολίου