Τι να’ ναι οι θύμησες;
Παρά ένα καράβι που αχνοφέγγει στο μεστό φεγγάρι;
Σάμπως χιλιάδες μάτια κάτω από το πέπλο του αφρού
δεν σε κοιτάνε; δεν σε σουβλίζουν κάθε που κοιτάς;
Επειδή δεν τα θωρείς με την ματιά σου,
δεν υπάρχουν;
Σε κοιτούν και αμυδρά τα κύματα ταρακουνούν,
κάθε κυψέλη του μυαλού σου,
Σαν να σου λένε,
Μη φεύγεις, εδώ είναι ακόμα όλα αυτά...
Άγρια μνήμη,
φούσκωμα της θάλασσας, τεράστιο στόμα,
χίλιες ψυχές μια δαγκωνιά, άντε να ψάξεις μετά.
Ήρεμη μνήμη,
πλατσούρισμα μωρών στην παραλία,
μικρά βότσαλα χτίζουν κάστρα, όνειρα σωρό,
Έντονη μνήμη,
νευρικό χτύπημα του νερού πάνω στην καρίνα,
σαν προσευχή σε γκόγκ θιβετιανού μοναχού,
καπετάνιοι που δίνουν δάκρυ στον Ποσειδώνα,
με αντάλλαγμα μια νηνεμία, μια στιγμής σιωπή..
Όλη η ζωή μια θάλασσα,
και εμείς ανεμοδούρες,
κατά συνθήκη εμπνευστές...
11 σχόλια:
(μικρά βότσαλα χτίζουν κάστρα, όνειρα σωρό,)
πολυ ωραιο!!!!
καλη βδομαδα
Καλή εβδομάδα και σε εσένα..
καθε μνημη λιγο "εγω"..ενα κομματι του εαυτου μας..η αναβιωση του παρελθοντος μεσα στα τρισβαθα του μυαλου και της ψυχης..
ειναι παρα πολυ ομρφο...επλεξες ενα καταπληκτικο θεμα.
κι αν θελεις να ξεφορτωθεις μια αναμνηση που σε καταδιωκει?ποσο "σωστο" ειναι να εχεις μια τετοια επιθυμια?να προσπαθεις ουσιαστικα να απορριψεις ενα κομματι του εαυτου σου?
Νικο μου ειλικρινα να σαι καλα,που μας ηρεμεις και μας ψυχαγωγεις,γιατι ιδιαιτερα αυτες τις μερες λειτουργει το blog σου σαν οαση στη μεση της ερημου για μενα..
δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να μετριάσει μια ανάμνηση, ειδικά άμα είναι σημαντική. Μόνο ο χρόνος έχει τέτοιες δυνάμεις.
Καλό είναι όμως να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα ...
αχ Ελπίδα..!! Χαρά μου να σε βρίσκω εδώ μέσα..
Εκει ειναι το δυσκολο..στο διαχωρισμο!Το ποσο μπορει να σε επηρεασει κατι ουσιαστικα ασημαντο δεν περιγραφεται,ορισμενες φορες!
Να σαι καλα..σ ευχαριστω παρα παρα πολυ!!
Ανεμοδούρα και σημαδούρα, είναι δουλειά αυτή ρε ποιητή για ανθρώπους; Μ’ονο για θεούς. Αν ψάχνεις για πλήρωμα είμαι πρόθυμος καπετάνιος ή το πολύ τυμπανιστής για τους κωπηλάτες. Θα με τρελάνετε εντελώς τελείως. Κι εσύ ρε Ελπίδα νέο κορίτσι, ανεμοδούρα; Τι βίτσιο είναι πάλι τούτο; Κάθε μέρα και χειρότερα. Πως θα διαβάσεις να πάρεις πτυχίο με τέτοια ηττοπάθεια; Ποιητή εσύ για όλα φταις και η ευαισθησία σου.
Εντάξει, να σας πω ένα ανέκδοτο να ευθυμήσετε μπας και γλιτώσετε την δυσκοιλιότητα;
Ένας μηχανικός πεθαίνει και πάει κατά λάθος στην κόλαση. Για λόγους πολιτικής όλοι οι μηχανικοί πάνε στον παράδεισο, αλλά αυτός τους ξέφυγε. Κατεβαίνει στην κόλαση ο μηχανικός, άθλια η κατάσταση, πολύ ζέστη, φωτιές, λάβα, υδρατμοί, πανικός. Βρίσκει τον διάβολο, του τα λέει ένα χεράκι και σε ένα μήνα μέσα έχει εγκαταστήσει κλιματισμό, υδρομασάζ, τουαλέτες και κυλιόμενες σκάλες. Παίρνει ο Θεός τηλέφωνο στην κόλαση:
- Πώς περνάτε εσείς εκεί κάτω;
- Χάρμα, έχουμε ένα μηχανικό εδώ, δουλευταράς το παιδί, έφτιαξε τουαλέτες, υδρομασάζ, κυλιόμενες σκάλες …
- Τί; Έγινε λάθος, δεν πρέπει να έχετε εσείς μηχανικούς, να τον στείλεις πίσω!
- Τί λε ρε, έχουμε βάλει μπροστά για πισίνες, αίθρια, πάρκα, σιγά μην στον στείλω!
- Στείλε τον αμέσως, διαφορετικά θα σου κάνω μήνυση!
- Σοβαρά; Και πού θα βρεις δικηγόρο;
ΥΣ: Μόλις γύρισα από την Άφησσο με την δικιά μου την Ελπίδα, το στεφάνι μου και έχω φοβερή διάθεση. Ωραία η ζωή παιδιά, ωραία η ζωή…
πολύ χαίρομαι που είσαι καλά Μιχάλη. Και το ανέκδοτο πολύ καλό,
Αχ Μιχαλη,δεν ξερεις ποσο χαιρομαι τη ζωντανια σου!Με εκανες και γελασα!
Δεν πειραζει..,αυτες οι ευαισθησιες ικανοποιουν εμμεσα το μαζοχισμο που υπαρχει σε καποια περιεργη μορφη μεσα μας..Να χουμε να "βασανιζομαστε" δηλαδη!Βεβαια δεν πρεπει να το παρακανουμε γιατι ξεχναμε να ζουμε,αλλα προς το παρον νομιζω πως το ελεγχουμε!
Ασε,ειμαι πιο πιτσιρικι απ οτι νομιζεις!
Στη ζωή κάθε ελεύθερος άνθρωπος πρέπει να εκπαιδεύεται να πετά ότι δεν του χρειάζεται, δεν χρησιμοποιεί, δεν του αρέσει και δεν τον εξυπηρετεί πια. Έτσι θα δώσει την ευκαιρία σε καινούργια, όμορφα και χρηστικά να αντικαταστήσουν τα παλιά και να συμπληρώσουν το κενό. Γιατί στη φύση και στη ζωή δεν υπάρχει κενό αλλά μια συνεχείς ροή που αναπληρώνει τα κενά Αν δεν πετάξεις ή δεν δωρίσεις τα παλιά σου ρούχα δεν αλλάζεις την γκαρνταρόμπα σου. Η πραγματική αλλαγή ξεκινά από το ξεφόρτωμα των βαριδιών της ψυχής και …της ντουλάπας.
μπα! Ελπίδα πόσο πιτσιρίκι είσαι δηλαδή?
Μιχάλη έτσι είναι, μα οι συνταγές είναι θεωρητικές δεν ταιριάζουν σε όλους. Ότι πρέπει - πρέπει! αλλά χρειάζεται να έχεις στα χέρια σου κάτι καινούργιο για να πετάξεις τα παλιά. Αν ποτέ δηλαδή πετάξεις τίποτα, γιατί υπάρχουν και εκείνες περίεργες νύχτες που ο εγκέφαλος δουλεύει με περίεργες στροφές και θυμάται πράγματα που αν και πλέον δεν τον ακουμπούν με τον ίδιο τρόπο.. τα βλέπει όλα σαν καράβι που αχνοφέγγει.
Άλλοτε γελάει με την θύμηση, άλλοτε στεναχωριέται. Δεν βαριέσαι! όπως είπες η ζωή είναι ωραία και σκοπός είναι να ανεβαίνουμε την σκάλα, όχι να κοιτάμε πίσω..
Συμφωνω και με τους δυο..οι ονειροπωλησεις και τα πισωγυρισματα ειναι κομματι της ζωης μας..το προβλημα αρχιζει οταν το κομματι γινεται μεγαλο..!οσο υπαρχουν ισορροπιες,ειναι φυσιολογικο να εχουμε τετοιες στιγμες η περιοδους στη ζωη μας..αρκει να μην ναρκωνεται κανεις σ αυτες και του γινονται τροπος ζωης..
αν και μου σπας το "γριφο",θα σου πω..πολυ πιτσιρικι..17 ειμαι..
Δημοσίευση σχολίου