Ένα μεσημέρι στην αγορά..

Δρόμοι με κίνηση, χρώματα που φεύγουν,
ήλιος φαεινός, πυροκαίει λαμαρίνες,
τζάμια φιλοξενούν εδέσματα, όμορφα υφάσματα,
ρούχα και ελπίδες, μια σπατάλη φαιάς ουσίας,
ένας στόχος, ένας σκοπός,
μάλλον μελαγχολικός,
σιγο-χτυπιέται στις σκέψεις,
τα βαλάντια μετράνε,
άντρες υποταγμένοι στις επιθυμίες,
και σε καταναλωτικούς στοχασμούς,
ανάγκες οικογενειακές εκπληρώνονται...
ανάγκες;

Στάσιμη νεολαία,
ανταλλάσσει κουβέντες, ρουφώντας με θόρυβο,
λέξεις ανούσιες, σκοπός η παρουσία τους,
στόχος η ψευδαίσθηση της ηρεμίας, ελευθερίας.
Χρόνος σκοτωμένος, μέσα σε κόκκους καφέ.
Μάλλον η επανάσταση θα αργήσει..

Μερικά ζευγάρια, σκοτώνουν την πλήξη τους
λίγο πιο πέρα,
κάνοντας την προκλητική γκαρσόνα,
να ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά,
σαν πλήκτρα πιάνου,
τρελοί ρυθμοί,
ξένοιαστη μελωδία..

Μια συνηθισμένη σαββατιάτικη μέρα,
στην αγορά του Χαλανδρίου.

Επιστροφή το μεσημέρι,
στους τέσσερις τοίχους,
όλα κλείνουν με μια μακαρονάδα..
καλό μεσημέρι...