Αδράνεια, ασθένεια του νου. Σαν ποτάμι κυλάει στο σώμα, σαν το λάδι που χύνεται από το στόμιο της φιάλης σου λερώνει τις σκέψεις. Αργά, σαν πύρινη λαίπαπα σε ζυγώνει, τέλος καψαλίζει την ψυχή σου...
Πολύχρωμες, δύσμορφες, βασανιστικές εικόνες, απλώνονται στα πόδια σου με μόνο σκοπό να σε τυφλώσουν και το καταφέρνουν. Στέκεσαι στωικά μα και ανήμπορος να αντιδράσεις, λες, αυτή είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις.
Ήξερα κάποιον που επειδή δεν είχε την δύναμη να μαλώσει τον κόσμο, σώπαινε και τους άκουγε όλους. Και τους καλούς και τους κακούς. Οι καλοί, τον βοηθούσαν να ανέβει, οι κακοί τον έστελναν στο πάτο. Σήκωνε τα χέρια ψηλά να πιαστεί, κάποιες φορές το κατάφερνε, όχι πάντα όμως. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο λιγότερο το κατάφερνε. Οι κακοί δίπλα του γίνανε ποιο πολλοί, ώσπου πίστεψε, ότι το να είσαι κακός είναι γενετήσια ιδιότητα του ανθρώπου, συνεπώς μόνη λύση να κλωτσήσει και αυτός με την σειρά του, άλλους ανθρώπους, στον ίδιο πάτο, στον ίδιο απόπατο που είχε κολυμπήσει και αυτός στο παρελθόν. Βρήκε και δικαιολογία. Μόνο εγώ, θα είμαι στα σκατά;
Έτσι είναι, άμα το τζάμι λερωθεί και δεν σε ενδιαφέρει να κοιτάξεις έξω δεν το σκουπίζεις, το αφήνεις στην λίγδα του. Μόνο αυτό είναι άσχημο, γύρω σου άραγε;
Είναι μια αδράνεια, που σε ανακατεύει κάποιες νύχτες, αλίμονο αν σε γραπώσει...
Και στεναχωριέμαι, πολλές φορές που δεν μπορώ να τους δείξω το λίκνο της ζωής, το έχω μπροστά στα μάτια μου, αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω, ανίκανος θαρρείς, τυφλός σαν μύγα πάνω σε ελέφαντα που νομίζει ότι πάτησε σε βουνό..
6 σχόλια:
Ο Βίλχελμ Ράιχ στη «δολοφονία του Χριστού» λέει;
..."Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς
θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά
τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη αν αντέχουν.
Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου."...
Η ΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΤΕΛΑ ΟΡΑΤΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ, ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΤΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΡΕΛΟΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ, ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, ΑΞΙΟΣ ΝΑ ΚΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ.
..."Να ζεις ολοκληρωμένα σημαίνει να εγκαταλείπεσαι σε κάθε μορφή λειτουργίας.
Λίγο ενδιαφέρει το αν αυτό είναι εργασία, κουβέντα με τους φίλους, ανατροφή παιδιού, παρακολούθηση συζήτησης,
δημιουργία ενός πίνακα ζωγραφικής ή μια άλλη πράξη.
..."Η ζωή ορμάει να καταλάβει το άγνωστο μα δεν της αρέσει να είναι μόνη της.
Δεν έχει ανάγκη από μαθητές, από άβουλα πλάσματα, από οπαδούς, από θαυμαστές. από κολακείες.
Αυτό που αντίθετα χρειάζεται, αυτό που της είναι απαραίτητο, είναι το συλλογικό πνεύμα, η συναδελφικότητα, η φιλία, η οικειότητα, η στενή σχέση, η ενθάρρυνση μιας ψυχής που δείχνει κατανόηση,
η δυνατότητα να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλον και να του ανοίξεις την καρδιά σου.
Δεν υπάρχει μέσα σε όλα αυτά τίποτα το υπερφυσικό και το εξαιρετικό.
Είναι Αυτό απλούστατα, η έκφραση της αυθεντικής ζωής, της κοινωνικής φύσης του ανθρώπου." ...
Καληνύχτα φίλε, είμουν ένα διήμερο στο Χόρτο με τα παιδιά (η Ελπίδα δούλευε). Με φιλοξένησε ένας φοβερός φίλος απ’ τα παλιά, ο Αργύρης Μουτσινάς ο καλύτερος πατέρας του κόσμου. Δεν έχω κουράγιο να σου περιγράψω την έννοια του καλύτερου πατέρα για μένα, επειδή είμαι πτώμα. Θα στο χρωστώ. Καληνύχτα ποιητή και νεραΐδούλα.
A, ρε Μιχάλη, πόσες φορές ένιωσες ανήμπορος να τα πεις σε ανθρώπους γύρω σου;
Έτσι , η ζωή είναι απλή, δεν είναι πολύπλοκη.
Ξεκουράσου και πες μου για τον πατέρα αυτόν, έχω περιέργεια..!
Να 'σαι καλά να πηγαίνεις διακοπές και να ξεκουράζεσαι ..! (και για εμάς)
Εχεις δικιο Νικο μου,το εχουμε νιωσει ολοι..προσπαθεις να "ξυπνησεις" εναν ανθρωπο κι εκεινος αρνειται να βγει απ το λιθαργο του..συχνα βλεπεις ακομα και αμυντικη σταση απεναντι σου,σαν να αισθανονται πως αποτελεις απειλη..
Σημερα τελειωσα με τις εξετασεις!Ειμαι πολυ χαρουμενη!Εχω τα θερινα βεβαια ακομη..αλλα θα περασουν κι αυτα!Αυριο θα παω και για μπανακι,να δροσιστω λιγακι.
Μιχαλη μου πολυ ομορφος ο τροπος που με αποκαλεσες!Να σαι καλα!
καλημερα!!!
Τελείωσες τις εξετάσεις; μπράβο, άντε καλό καλοκαίρι!!
Ρίξε και μια βουτιά και για εμάς..!
Άραγε έχει νόημα να προσπαθώ να πείσω; Ποιός μου λέει ότι οι "αλήθειες" μου είναι αυτές που θα εκφράσουν ή θα δείξουν το "σωστό" σε κάποιον άλλο;
Συνεχίζω να εκφράζομαι, αν χρειαστεί να υπερασπίζομαι τα πιστεύω μου και κυρίως να ζω σύμφωνα με αυτά, όχι κάτι περισσότερο. Ίσως γιατί δεν ανέχομαι να προσπαθούν να με πείσουν πια για το τι μου ταιριάζει ή θα είναι καλό για μένα.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι είναι κακό και τι κακό σε κάθε περίπτωση και για κάθε άτομο τελικά.
Καλό καλοκαίρι :)
Η λέξη πείθω είναι βίαιη, κανείς δεν μπορεί να πείσει κανένα, σε αυτό έχεις δίκιο.
Μιλάμε να περιγράψεις σε κάποιον, αυτό που πιθανώς δεν βλέπει ή δε θέλει να δει. Υπάρχει πάντα η επιλογή να σωπάσεις και ποτέ να μην ασχοληθείς με αυτά που θεωρείς στραβά στον άλλο, αλλά πόσο αυτό είναι σωστό; Μήπως αυτή η στάση, τονίζει τον ατομικισμό; την μοναξιά;
Καλό καλοκαίρι .. ! (Γιατί θα φύγεις μπρέ;)
Δημοσίευση σχολίου