Πέρα από το ουρανό, πέρα από το ουράνιο τόξο,
Πάνω από τα αστέρια και την όμορφη σελήνη,
Κάπου στο σύμπαν,
Θα σε βρω,
Πάνω στο άλογο που αγαπούσες,
Να γελάς και να χαίρεσαι,
Να νικάς και να κλαις,
Για ένα κλωνάρι που έγινε δέντρο,
Για ένα χελιδόνι που μόλις γύρισε από τον νότο,
Για κάθε φαντάρο που γύρισε σπίτι του,
Για κάθε γωνιά που σκόνη δεν έκατσε,
Για κάθε χαμόγελο,
Σε κάθε άνοιξη,
Σε κάθε χειμώνα.
Κάπου λίγο πιο μακριά από το ουράνιο τόξο.
Θα σε βρω,
Θα με ανοίξω και θα σε βρω.
**
Απόψε βάφω το σπίτι μαύρο,
Μα δύο παράθυρα ασπρίζω,
Σαν έρθει το περιστέρι να με βρει,
Στο γραφείο μου, να γράφω,
Για κείνες τις στιγμές,
Για εκείνη την ώρα που το περιστέρι,
Με πλησίασε..
Άραγε το μήνυμα που φέρνει, ποιο να είναι ;
Πάντα της άρεσαν οι βιολέτες,
Πόσο χαιρόταν κάθε φορά που της έφερνα λουλούδια,
Δεν ζήταγε, γιατί δεν είχε ανάγκη από κάτι άλλο,
Παρά την ομορφιά του Θεού, τίποτα άλλο.
Τα όνειρά σου, μια αγάπη για τον κόσμο,
Τα όνειρά μου, μια αγάπη για σένα..
Τώρα ο Θεός την ζητά,
Βλέπεις θέλει και αυτός να δει από κοντά,
Τα παιδιά του.
Να ξέρεις όμως Θεέ μου,
Απόψε πρέπει να παλέψεις...
