Σελίδες

24/9/09

Somewhere Over the Rainbow II ,,



Κάπου ψηλά στον ουρανό, κάποια ελπίδα μια μέρα φάνηκε και ευθύς όλοι οι άνθρωποι μιλήσανε για θαύμα. Εκείνο τους κοίταξε, χαμογέλασε και είπε :
"Χρειάστηκε να σηκώσετε τα κεφάλια σας, έτσι;"


**
(Wizard of OZ)
Somewhere, over the rainbow, way up high.
There's a land that I heard of Once in a lullaby.
Somewhere, over the rainbow, skies are blue.
And the dreams that you dare to dream
Really do come true.
Someday I'll wish upon a star and wake up where the clouds are far Behind me.
Where troubles melt like lemon drops, Away above the chimney tops.
That's where you'll find me.
Somewhere, over the rainbow, bluebirds fly. Birds fly over the rainbow,
Why then - oh, why can't I?
If happy little bluebirds fly beyond the rainbow,
Why, oh, why can't I?




θα με ανοίξω και θα σε βρω...

9 σχόλια:

Μιχάλης Ρ. είπε...

Τελικά προλαβαίνω να πω μια καληνύχτα σε όλους. Αύριο πάλι, γιατί ο δρόμος αυτός τα έχει και τα θέλει όλα.
Αν Ελπίδα ζεις ή ζήσεις όπως γράφεις την «έκανες», θα το πεις το ποίημα, δεν τη γλιτώνεις την δυσκοιλιότητα στην καλύτερη περίπτωση.
Τα πράγματα είναι απλά: «όσο υπάρχουν δύο άνθρωποι, ένας κι άλλος ένας, υπάρχει ένα αρνούμαι στη φυγή στη λιποταξία στο θάνατο. Ωραία η ζωή τη μέρα…

Μιχάλης Ρ. είπε...

"Why, oh, why can't I?"
Πές μας βρε Νίκο; Καλημέρα!!!

nkarakasis είπε...

καλημέρα, καληνύχτα Μιχάλη!!

Τα πράγματα είναι απλά όταν απλοποιείς την ζωή σου. Και μακριά από εμάς τα μαύρα! Η ζωή είναι κοπελάρα!

Ανώνυμος είπε...

Γι αυτο υπαρχουν τα ΛΑΞΑΤΟΛ..:):)!
Μιχαλη μου η ελλειψη πιστης,αν καταλαβαινω καλα που αναφερεσαι,αποτελει για μενα απουσια στοχων..αυτο συμβαινει γιατι εγω,οπως και τα περισσοτερα παιδια που βρισκονται τωρα στην ηλικια μου μεγαλωσαμε ακουγοντας καποια πραγματα σαν φυσιολογικη σαν αναμενομενη εξελιξη..σιγα σιγα εγιναν "βιωμα",τα βρηκαμε αυτονοητα..φτανοντας ομως στα σημεια υλοποιησης τους συνειδητοποιεις οτι στην πραγματικοτητα δεν σου ταιριαζουν και τοσο..μαθαινοντας ομως να τα ακους σ ολη σου τη ζωη δεν μπορεις να διακρινεις ευκολα τη δικη σου επιθυμια πλεον..
Να "παντρευεται" ενα παιδικο μυαλο με μια ιδεα απ το κοινωνικο του περιβαλλον συνεβαινε παντα..σ ολες τις γενιες και σε ολους τους αιωνες,απλα για τελειως διαφορετικα πραγματα.(ισως στην εποχη μας να ειναι πιο εντονο,γιατι φαινομενικα δεν εχουμε περιορισμους γιατι δεν υπαρχει "βια")σ αλλους τυχαινει να εφαρμοζει η ιδεα και σ αλλους οχι..καποιοι απ αυτους θα συνειδητοποιουν το δανικο ρουχο και καποιοι οχι..
Η ζωη ειναι οντως πανεμορφη..ομως θα απελπιζομαι,θα αισιοδοξω,θα λυπαμαι για να μπορω να αντιληφθω αργοτερα οτι χαιρομαι..και θα αγαπαω καθε μου στιγμη το ιδιο..το μονο που δεν αντεχω ειναι την πληξη..να μην αισθανομαι..γιατι παντα κυνηγαω να νιωσω..
Η δυσκοιλιοτητα βλαπτει για διαφορετικους λογους τον καθενα..αν "βολευτω" θα δωσω τις δικες μου προυποθεσεις για την βλαβη μου..

nkarakasis είπε...

Η μαύρη αλήθεια είναι ότι αν δεν αμφισβητήσεις, δεν θα λατρέψεις.
Πρώτα τα βάζουμε με το κλαρί που καθόμαστε και μετά αναπολούμε τις μέρες που καθόμασταν πάνω του. Έτσι είναι η φυσιολογική ροή..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Όχι καλό κορίτσι δεν εννοώ όλα αυτά που γράφεις. Προσπάθησε να γίνεις λιγότερο περίπλοκη, λιγότερο αναλυτική, μη ψάχνεις συνεχώς πίσω από την κουρτίνα, αλλά πρόσεξε και όλη τη γύρω διακόσμηση. Μ' αυτόν τον τρόπο αλλοτριώνεις την επαναστατικότητα της νιότης σου, δημιουργώντας συνεχώς καινούργια ερωτηματικά πριν τελειώσεις με τα παλιά και νέες δικαιολογίες για να δικαιολογήσεις τα πάντα, ποιητική αδεία. Μου δίνεις την εντύπωση ατόμου που κτίζει την ιδεολογία του στους φόβους του και στην αγωνία του για αποδοχή απ' όλους, πράγμα αδύνατο και απάνθρωπο (αν και πολύ χριστιανικό). Εγώ δεν είμαι πιστός σαν συνεπείς άθρησκος άλλα γεμάτος ελπίδες στην κυριολεξία. Γενικά φοβάμαι τους πιστούς και τις πίστες τους και τους αποφεύγω. Πήρα καινούργιο μπουφάν και παπούτσια που μου δίνουν φτερά. Σήμερα κατέβηκα απ' τις Μηλιές στα Καλά νερά απ' το ρέμα, χωρίς φουσκάλες και ενοχλήσεις. κι όταν λέω φουσκάλες εννοώ φουσκάλες και τίποτα άλλο Ελπιδάκι μας!!!

Eulie Aeglie είπε...

Επιμένω, η αμετανόητη, να ρωτήσω: το θαύμα είναι ό,τι είδαν σηκώνοντας το κεφάλι ή ότι σήκωσαν το κεφάλι;

nkarakasis είπε...

Η ελπίδα δεν βρίσκεται στη γη, αυτό το κρατάμε ως δεδομένο.
Δεν ξέρω, έχει διαφορά; Σημασία έχει η ελπίδα και το θαύμα της. Καθένας τον τρόπο του.
Σημασία έχει επίσης ότι όρθωσαν το κορμί τους, σκυφτός δεν έχεις ελπίδα μην περιμένεις θαύματα.
Καλώς ήρθες αμετανόητη..!

Ανώνυμος είπε...

Μαλλον δεν εχεις αδικο σε σχεση με την αποδοχη..κι αυτο μου συμβαινει στην παραδοξη αναμειξη της διδακτικης αγαπης και της διπλωματιας που επιδιωκω..για τους φοβους δεν ειμαι σιγουρη για να ειμαι ειλικρινης..Εχω σαν βαση στην ιδεολογια μου το ρομαντισμο της ελευθεριας ως εναν εμμεσο σεβασμο..σιγουρα απαλοιφει καποιους φοβους μου,αλλα εχω την εντυπωση οτι δεν ηταν αυτη η αφορμη για τα θεμελια..
Για τις θρησκεις συμφωνω απολυτα..αγνωστικιστρια..δεν γνωριζω δεν επινοω..
Σ ευχαριστω πολυ!!

:)

Νικο μου πολυ πετυχημενη η "παραβολη" το κλαρι!!!