Σελίδες

10/10/09

Asturias - Isaac Albeniz



Χαροπαλεύει το κενό,
μάτια χαμηλά,
σαν κεράκι σε μανουάλι το στέρνο
αναβοσβήνει..

διπλωμένα γόνατα,
πλάτη γυρτή,
δυο ψίθυροι,
ένα για μένα, ένα για σένα..

Ανάβαση στο άφατο,
ή κατάβαση στο απερίγραπτο;

ένα νόμισμα, δύο όψεις
μα και πάλι,
κάποιος αγοράζει,
κάποιος πουλάει,
άραγε οι όψεις αλλάξαν το νόμισμα;

9 σχόλια:

Μιχάλης Ρ. είπε...

Όχι φίλε, το νόμισμα αλλάζει τους ανθρώπους τους ματαιόδοξους.
Μας μάθαν να διαλέγουμε χωρίς δεύτερη σκέψη το ευκολότερο. Εκφυλισμός, μετάλλαξη,… λίγο πριν τη πτώση.

Estella είπε...

Aπλά υπέροχο... Καλή συνέχεια.

nkarakasis είπε...

Μιχάλη, νομίζεις ότι μας το έμαθαν; Μάλλον είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια...
Αυτό όμως που έγραψα είναι ότι το νόμισμα σαφώς έχει δύο όψεις. Ο σκοπός του όμως δεν αλλάζει από όποια όψη και να το κοιτάς..

Εστέλλα, καλώς σε βρήκαμε, Ευχαριστώ.!

ilianna είπε...

Φυσικά και το νόμισμα δεν αλλάζει από τις όψεις του, όπως ο στόχος δεν αλλάζει από τον τρόπο της επίτευξης του..η ιδιότητα μένει πάντα ίδια χωρίς δυνατότητα μεταβολής!
Πάντως συμφωνώ με εσένα Νίκο, δεν μας το έμαθαν Μιχάλη Ρ.
Η προσωπική επιλογή της ευκολίας, του γρήγορου και του ανώδυνου δεν είναι κάτι που μπορεί να σου το επιβάλει κανείς. Είναι συνειδητή επιλογή, σίγουρα όμως προωθείται από κάποιους με σκοπό το πολλαπλασιασμό της ματαιοδοξίας των ανθρώπων!-λες και δεν μας φτάνει όση ματαιοδοξία υπάρχει ήδη στην σημερινή κοινωνία-
Καταπληκτικός σολίστας ο Isaak Albeniz!
Τα λέμε..

Νimertis είπε...

τούτοι οι στίχοι μονάχα με το Αστούριας θα μπορούσαν να συνδυαστούν ιδανικά... εύγε φίλε!

nkarakasis είπε...

thank tou nimertis, thank you..

Ανώνυμος είπε...

Η φυση του ανθρωπου ειναι αυτη..την οποια θα περιμενε κανεις να κατευναζει η λογικη,ο "πολιτισμος"..Το αστειο ειναι οτι εχουμε παρανοησει την εννοια του ευκολου στο προσωρινο..στο γρηγορο..στο βολεμα..καθε αλλο απο ευκολα ειναι ολα αυτα.λιμναζεις σε μια ψυχοφθορα κατασταση που μοιαζει να μην εχει γυρισμο..
Παντως το γεγονος οτι η λογικη δεν εχει τη λειτουργια που θα περιμενε κανεις οφειλεται σ αυτο που μας "μαθανε",σ αυτο που τους εξυπηρετουσε.
Καλη σου νυχτα ποιητη..θα αφαιθω στο θερμο αγκαλιασμα του Μορφεα,για να το σκασω δειλα και παρανομα..να κοιταξω λιγακι το δικο μου ουρανο,το δικο μου φεγγαρι(θυμασαι..)..κουραστηκα απ τη θεα του επιμονου δαχτυλου..
Να σαι καλα

nkarakasis είπε...

Μόλις τελειώσεις με τον Μορφέα, στείλε τον και εδώ σε παρακαλώ. Ακόμα σε ταλαιπωρεί ο δάχτυλος; τουλάχιστον ξέρεις, το έχεις σκεφτεί. Είναι η αρχή των πάντων αυτή η σκέψη σου.
Καληνύχτα..

Ανώνυμος είπε...

Your blog keeps getting better and better! Your older articles are not as good as newer ones you have a lot more creativity and originality now keep it up!