Σελίδες

11/10/09

Ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς.



Πράξη πρώτη.
Στο κέντρο της αίθουσας, ένα φέρετρο βαμμένο κίτρινο ανοιγμένο πάνω σε ένα τραπέζι με ξύλινα από μαόνι πόδια. Χαλί κόκκινο, σειρά καρέκλες με βελούδο στην πλάτη και σκαλιστά ποδάρια γύρω από το τραπέζι, απομακρυσμένα και ευθυγραμμισμένα.
Ένας μεγάλος πολυέλεος στο ταβάνι φώτιζε κάθε πτυχή του δωματίου, αφήνοντας ανένταχτες τις ψυχές των φίλων του Βασιλιά.

Πράξη Δεύτερη
«Ήταν δίκαιος!» μουρμούρισε η κοντέσα κρύβοντας το στόμα της με ένα μαντίλι, φανερά συγκινημένη.
«Φυσικά, αφού δεν έκανε τίποτα, πως να γίνει άδικος..» απάντησε ο κύριος με την μπριγιαντίνη και το στενό μέτωπο. Τα ρούχα ατσαλάκωτα, ένα κόκκινο λουλούδι στο πέτο.
«Μα, γιατί το λέτε αυτό κόμη;»
«Αν δεν είχε τον Αρχηγό της αυλής, θα είχε πεθάνει απο καιρό ..»
«Σιγά! Από τι;»
«Από άνοια..»

Πράξη Τρίτη.
Ο Αρχηγός, φορώντας τα σειρήτια στη δεξιά μεριά του πέτου, ίσιωνε την στολή του συνέχεια και κούρδιζε την μουστάκα του, που ήταν σαν πέταλο στην μούρη.
Σκεφτόταν δυνατά,
«Αν δεν ήμουν εγώ... τουλάχιστον κατάφερα να μοιράσω τύψεις σε όλους τους παρευρισκόμενους. Δεν πέθανε άδικα ο Βασιλιάς, τώρα όλοι ξέρουν ότι αυτοί τον σκοτώσανε, με την γκρίνια τους. ΜΟΝΟ εγώ ξέρω την αλήθεια.. μόνο εγώ.. Τουλάχιστον, όλοι φάνηκαν ότι στεναχωρήθηκαν, αυτό μάλλον είναι αρκετό ..»

Πράξη τέταρτη
Η Υπηρέτρια που τόσο την συμπαθούσε για την χωριάτικη καταγωγή της, την δήθεν καθαρεύουσα που πρόφερε σε κάθε πρόταση προσπαθώντας μάταια να παρουσιάσει μια ευγενική καταγωγή, αναδεύτηκε στην θέση της νευρικά. Μια σειρά βραχιόλια κουδούνισαν με δύναμη .. Έσκυψε το κεφάλι της διακριτικά και είπε στην μαγείρισσα..
«Ευρυδίκη, ποία η θέση μας τώρα; Μήπως τα προ-διαγραφέντα γεγονότα μας οδεύουν σε μία και μόνη λύση; Σε έναν στόχο ανώτερο;»
«ποια καλή μου; Δεν σε καταλαβαίνω;» απάντησε η μαγείρισσα με χαμόγελο. Καλοκάγαθη με ευμεγέθη περιφέρεια στήθους και όχι μόνο. Ακόμα φορούσε την ποδιά της την άσπρη και στο κεφάλι, εκείνο το δαντελωτό που την έκανε συμπαθή στον Βασιλέα..
«Την δημιουργία άλλου Βασιλείου, όπου εγώ πιστός ακόλουθος θα συνεχίσω να υπηρετώ τον νέο Βασιλιά..»
«Ποιόν νέο Βασιλιά, καλή μου;»
«Εσένα φυσικά...»

Πράξη πέμπτη και τελευταία.
Ο Αρχηγός της αυλής σηκώθηκε όρθιος με στόμφο, έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό λογύδριο που είχε ετοιμάσει για την περίσταση – Το είχε γράψει πριν από πέντε-έξι χρόνια, αλλά συνέχιζε να είναι επίκαιρο -.
«Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να εκτελέσουμε την τελευταία επιθυμία του Βασιλέως..»
«Ποια είναι τούτη η Επιθυμία, υψηλότατε;» ρώτησε με χαμόγελο η υπηρέτρια του βασιλέως ...
«Η επιθυμία του είναι ...»

Μια βροντή έσκισε την αίθουσα στα δύο, σαν μουσελίνα που σκίζετε από άκρη σε άκρη.. Η φωνή ερχόταν μέσα από το φέρετρο..
«Κλείστε το καπάκι, να πεθάνω άχρηστοι..!! Έξι χρόνια δεν κοιμάμαι μη με φάτε ζωντανό, κάνω το ξύπνιο για να σας προσέχω.. αφήστε με να πεθάνω επιτέλους !»



12 σχόλια:

Δανάη είπε...

Υπέροχο το κείμενο σας και απροσδόκητα ρεαλιστικό. Απίστευτο αλλα ως επί των πλείστων ετσι αντιδρούμε στο άκουσμα του θανάτου ενός ανθρώπου με εξουσία. Βλέπετε όλοι ελπίζουμε σε μια κληρονομιά ή στην συγκεκριμένη περίπτωση σε έναν ...θρόνο! Τραγικό αλλά αληθινό!
Εξίσου υπέροχα και τα βιντεάκια (τρελαίνομαι για τανγκό)

nkarakasis είπε...

Σε ευχαριστώ Δανάη μου, είναι κωμικοτραγικό θα έλεγα..
Να΄σαι καλά.

Μιχάλης Ρ. είπε...

Τι γίνεται στην αποκαθήλωση των συμβόλων;
τι γίνεται όταν μια νεροποντή,
μια καταιγίδα φουσκώσει τον ποταμό
και τα σύμβολα καταργηθούν;
Κι ο βασιλιάς ο άναξ, ο πανταχού παρόν τέλειωσε με την αξιοπρέπεια που αρμόζει σ' έναν που έζησε σαν σύμβολο και πεθαίνει σαν παλιά λογιστική έκθεση της χώρας του ποτέ;
Τα σύμβολα συνεχίζουν να οδοιπορούν
ακόμα στην ατελεύτητη πορεία
του "προσκυνήματος" στο ροδοπωλείο, λες κι ζωή είναι εκεί. Ή μήπως είναι...;
Καλημέρα φίλε, όλα καλά;

Δανάη είπε...

Κωμικοτραγικό σίγουρα! Ήθελα να ρωτήσω:εσύ τα γράφεις τα κείμενα;

ilianna είπε...

Νίκο το έκανες το "θαυματάκι" σου και πάλι..(τι εννοώ..?)

Τι είναι αλήθεια η εξουσία και τι αντιπροσωπεύει για καθένα από εμάς, ένα πρόσωπο που τη συγκεντρώνει στα χέρια του-όπως ένας βασιλιάς-?
Προσωπικά αποφεύγω να βάζω ετικέτες στους ανθρώπους είτε κατέχουν εξουσία, είτε είναι δημοφιλής, είτε απλά έχουν ιδιαιτερότητες..-χωρίς φυσικά ,λόγω ιδεολογίας, να θέλω να "υπερασπιστώ" ένα βασιλιά- πρέπει να αναφέρω πως η διαδοχή στη βασιλεία είναι κληρονομική...
Δηλαδή,λέω ότι δεν έχουν και ιδιαίτερες επιλογές εκτός από το να υποταχθούν σε μία βαρετή ζωή,χωρίς πραγματική ελευθερία και ανεξαρτησία..
Μόνο και μόνο για την μοναξιά που βιώνουν και την εκμετάλλευση τους από ανθρώπους που εποφθαλμιούν την κοινωνικο-οικονομική τους άνοδο και γαντζώνονται σαν τις βδέλλες πάνω τους αξίζουν νομίζω την συμπόνια μου...

Όλοι σκέφτονται πως να βγάλουν λεφτά και λατρεύουν ένα θεό το "κέρδος"!Δεν τους αδικώ,ούτε τους κατακρίνω εξάλλου είναι το μόνο μήνυμα που λαμβάνει ένας άνθρωπος στην εποχή μας,είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να επιβιώσει(γίνεται "κομματόσκυλο" και βάζει βύσμα για να μπει σε μια καλή δουλειά, γλείφει από το πρωί ως το βράδυ το αφεντικό του για να πάρει προαγωγή, βάζει και καμιά τρικλοποδιά στον κατά τα άλλα "συνάδελφο" και τρέχει πρώτος να καρπωθεί τις λίρες της γιαγιάς του η οποία τις είχε φυλάξει για ενδεχόμενη κατοχή από τους Τούρκους ή τους Γερμανούς, όταν αυτή μεταβαίνει τη στράτα του θανάτου.)

Δυστυχώς, μα πολύ φοβάμαι ότι το παραπάνω είναι το πρότυπο του Νεοέλληνα και είμαστε πολλοί χειρότεροι από τους παλιούς Έλληνες. Τουλάχιστον αυτοί εκμεταλλεύονταν βασιλιά-εμείς όμως τη γιαγιά μας?Γιατί?

nkarakasis είπε...

Μιχάλη, καλά είναι τα πράγματα - απλώς καλά. Ρωτάς τι γίνεται όταν τα σύμβολα ξεθωριάσουν, μάλλον κάποτε μεταβιβάζονται, όλοι ψάχνουμε ένα σύμβολο να κρυφτούμε από πίσω..
Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς Μιχάλη..

Δανάη, εγώ χορεύω στα ταγκό που είδες, τα κείμενα ξυπνώ τα πρωινά και ανακαλύπτω τι κάνανε την νύχτα τα χεράκια μου.

Iliana, γιατί όχι την γιαγιά μας; όποιος έχει το χρήμα/εξουσία/σκήπτρα είναι και Βασιλιάς. Το θέμα δεν είναι εκεί όμως, αυτό είναι ας πούμε αυτονόητο. Τραγικές φιγούρες είναι όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται την αύρα του Βασιλιά όταν ακόμα είναι ζωντανός. Αυτό που το πας;
Καμιά φορά όταν ζητάω το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης λέω.
"Σε παρακαλώ, μου δίνεις το σκήπτρο;"

Επίσης τραγικό είναι η κηδεία, σε κάτι που κολλήσαμε.. νομίζουμε ότι εμείς το κρατούσαμε ζωντανό και όταν έφυγε αρχίζουμε την μελαγχολία.
Βλέπεις η οποιοδήποτε σκέψη του θανάτου-αληθινός (μακριά από εμάς) ή μεταφορικός (όπως είναι όλο το κείμενο)
είναι μια σκέψη καθαρά εγωιστική.
ΕΓΩ τι θα κάνω χωρίς αυτό ή ΕΓΩ το έκανα αυτό που ήταν... επίσης τραγική σκέψη, χωρίς κανένα σημείο κωμικότητας..

Μιχάλη, ilianna, Δανάη, σας ευχαριστώ που ήρθατε και απόψε στην αυλή μου..

ilianna είπε...

Στις διαταγές σας βασιλιά μου(χαχαχαχα) και ξέρετε γιατί?Γιατί έχετε μια πολύ,πολύ όμορφη αυλή γεμάτη με αγάπη, φιλία, ειλικρίνεια και κατανόηση!
Είσαι πραγματικά ένας πολύ πλούσιος "βασιλιάς" Νίκο,διότι αυτά τα πλούτη είναι πολύ σπάνιο να τα κληρονομήσεις πια!

Ααααα παραλίγο και θα το ξεχνούσα! Ήθελα να σου ευχηθώ και για τον εξαιρετικό θείο σου που έμαθα πως είχε γενέθλια πριν λίγες μέρες.Να τον χαίρεστε και να τον χαιρόμαστε και εμείς μέσα από τα μοναδικά, ρεαλιστικά και πανέμορφα βιβλία του.Είθε η έμπνευση να συνοδεύει την ψυχή του για πολύ καιρό ακόμα...!
Υ. Γ : Τα κομμάτια πανέμορφα σε μεταφέρουν στην ιδανική αίσθηση της ελευθερίας και όχι σε μια ψευδαίσθηση της στιγμής!

nkarakasis είπε...

Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστεί.. merci ..

Δανάη είπε...

Πιστεύω Νίκο μου, πως η δική σου η "αυλή" είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από αυτή της τηλεόρασης για παράδειγμα. Προσωπικά απολαμβάνω πολύ περισσότερο μια συζήτηση (σε οποιαδήποτε μορφή) παρά να κοιτάζω ένα άψυχο, ανούσιο, και κρύο κουτί.

Όσο για αυτα που είπε η Ηλιάννα συμφωνώ απόλυτα, διότι τα δικά σου τα πλούτη δεν τα βρίσκεις για να τα κληρονομήσεις. (Και έτσι τρέχουμε όλοι πίσω από την γιαγιά μας να πάρουμε τουλάχιστον τις πολυπόθητες λίρες!!!)

nkarakasis είπε...

Δανάη, θα κοκκινίσω και δεν είναι ώρα..
να σας θυμίσω μια ατάκα που έλεγα όταν έπαιζα σε μια ταινία παρέα με κάτι ατάλαντους σαν την μούρη μου..

"Είναι πολλά τα λεφτά Άρη..."

fotini είπε...

μπηκα στα σχόλια για να αφήσω κ γω τη σκόνη της πενας μου

συνηθως δεν διαβαζω τα σχολια που έχουν προηγηθει για να μην επηρρεασουν τη γνώμη μου κ με αποπροσανατολίσουν
ε, λοιπον σήμερα εκανα μια εξαίρεση:
ξεκινησα διαβάζοντας τα εν λογω σχόλια
αποτελεσμα?
αποπροσανατολίστηκα τελείως!
τα σχόλια κερδισαν τις εντυπωσεις μου περισσότερο κ απο την ίδια την ανάρτηση
ξαφνικά τόσο φτωχά φάνηκαν τα λόγια που είχα σκοπό να αποθεσω ωστε ...ντραπήκαν κ χάθηκαν στα λαγούμια της λήθης!

τον θαυμασμο μου σε όλους σας
και μια γλυκειά καληνύχτα

nkarakasis είπε...

Πράγματι υπάρχουν σχολιασμοί που ανατρέπουν το οποιαδήποτε κείμενο..
Καληνύχτα Φωτεινή..