Σελίδες

11/11/09

τα πάντα ρει ..


φώτο ΝΚ



Επιπλέουμε μέσα σε ένα σωλήνα γεμάτο νερό. Την μια στιγμή κολυμπάμε στην μία άκρη όπου κατοικεί ο φόβος, την άλλη κολυμπάμε απέναντι όπου είναι η αγάπη, ξανά πάλι πίσω στην λογική και ξανά στο συναίσθημα, ξανά στην αλήθεια και ξανά στο ψέμα. Ένα ατελείωτο ταξίδι μέσα στις αντιθέσεις που σκοπό έχει την σταθεροποίηση μας πάνω σε ένα σανίδι που λέμε ζωή. Πάντα θα γέρνουμε, γιατί κινούμαστε, πάντα θα είμαστε αλλού γιατί κολυμπάμε συνεχώς..

Αν τα πάντα ρει, γιατί εμείς να είμαστε στάσιμοι;

Αφού δεν είμαστε στάσιμοι, έχει σημασία που είμαστε; Ή που θα είμαστε; Το τέλος ενός ταξιδιού δεν μπορεί παρά να είναι η αρχή του επόμενου..
Συνεπώς σημαντικό είναι να κινούμαστε, όχι που βρισκόμαστε ή που θα βρεθούμε όπως σημαντικός πάντα θα είναι ο κολυμβητής της ζωής, ποτέ ο προορισμός αλλά το ταξίδι το ίδιο.

Ο χρόνος είναι σαν το νερό του σωλήνα, άπιαστος, ιαματικός και ατελείωτος ..

Και εμείς μια απειροελάχιστη κουκκίδα σε ένα ατέρμονο, δημιουργικό και αέναο σύμπαν με άπειρες μεταλλάξεις..

14 σχόλια:

cloudsinthemirror είπε...

Ωραίο, σύντομο, υπαρξιακό κείμενο.
Για το "δημιουργικό σύμπαν" ...δεν ξέρω. Πόθεν ορμώμενος το λες αυτό;

nkarakasis είπε...

Εχω εμμονννννεεεες ...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Επιτέλους έφθασε η αρχή του τέλους
και του τέλους η αρχή μου
στη καινούργια τη ζωή μου…

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ωραιο αυτο που εγραψες,Νικο μου..μ αρεσουν τα κειμενα που φλερταρουν την υπαρξιακη πραγματικοτητα..
Χαιρομαι που "σ ακουω" Μιχαλη!

nkarakasis είπε...

Μιχάλη, ποιητής . Άμα θες κινείς βουνά, δεν έχω να σου πω κάτι για να στο θυμίσω!

Καλησπέρα Ελπίδα!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Που να μ' "ακούσεις" κι όλας κουτή μικρή. Φόβος και τρόμος...
Γεια σας ασήμαντοι, απειροελάχιστες κουκκίδες σε ένα ατέρμονο, δημιουργικό και αέναο σύμπαν, μεταλλαγμένοι, ιαματικοί, άπιαστοι κι ατέλειωτοι. Και πάνω απ' όλα φίλοι μου. Γεια σας εν ύπνο αδελφοί, Ναΐτες ιππότες,"iluminati" παιχνιδιάρηδες και παιχνιδιάρες, ανεπαρκείς και βαθύκολπες, επαρκείς και μόνοι, πιστοί και βαρεμένοι, ταμένοι και δηλωμένοι. Επέστρεψα και είμαι έτοιμος για τις ποιο τολμηρές προτάσεις!

nkarakasis είπε...

Όυπς, Μιχάλη, νταβραντισμένο σε ακούω...
δώσε...

Estella είπε...

Όμορφο το κείμενο...Τα πάντα ρεί...και μείς μαζί τους. Η ζωή θα ήταν απίστευτα βαρετή αν έμενε ίδια... Φιλιά

nkarakasis είπε...

Estella έτσι είναι .
Καλήμέρα σε όλους !

ilianna είπε...

Χάθηκα λιγάκι αλλά απόψε βρήκα χρόνο για να επανορθώσω - ελπίζω να μην έχω πολλές απουσίες και χάσω τη χρονιά..
Τα πάντα είναι ρευστά και κυλούν συγχρονισμένα και μαγικά.. Σίγουρα και για μένα η ζωή θα ήταν μαρτύριο αν έπρεπε να τη ζήσω μόνο μέσα στην πλήξη και τη βαρετή καθημερινότητα, ευτυχώς λοιπόν που γίνεται κάτι εκεί που δεν το περιμένεις και μπαίνει ο ήλιος φωτεινός και ζεστός στη καρδιά σου.. τόσο παιχνιδιάρης που και να θες να αντισταθείς δεν μπορείς και τόσο ζεστός που πολλές φορές φοβάσαι μήπως σε κάψει αλλά και να σε κάψει δεν πειράζει άλλωστε ξέρεις πως η φωτιά ωραίο μέσο καταστροφής είναι.. Γενικά ,παρότι αυτό που θα πω είναι κακό και εγωιστικό, βαριέμαι τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που δεν εξελίσσονται οπότε για μένα η διαφορετικότητα αποτελεί βασικό στοιχείο αναζήτησης σε έναν άνθρωπο.. Ένα έχω να δηλώσω όμως βασικά ,Νικόλα εξακολουθείς να με ξαφνιάζεις ευχάριστα και παρότι δεν μου συμβαίνει συχνά απολαμβάνω την ηλεκτρονική σου παρέα όσο δεν φαντάζεσαι. Ο υπαρξισμός για μένα είναι κάτι που έχω ασχοληθεί αρκετά και χαίρομαι να ανακαλύπτω ότι αρέσει και σε άλλους η παρατήρηση και διασκέδαση του ταξιδιού παρά ο τελικός προορισμός. Ο αγαπημένος Καβάφης τα έχει πει αυτά..

ΠΑΡΑ Πολύ ωραία η φωτογραφία σου, μου εμπνέει συναισθήματα αναγκαία για να ζήσω αρμονικά με το εγώ μου -ελευθερία, φυγή, ανεξαρτησία τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε...Ουφ, έχω κουραστεί να επαινώ την τέχνη σου, είμαι σίγουρη ότι έχω γίνει κουραστική και παρεξηγήσιμη σταματώ εδώ για τώρα...Καλή συνέχεια!

nkarakasis είπε...

Χείμαρρος, δεν μπορώ να μην σε ευχαριστήσω για τον χρόνο που αναλλώνεις στις αναρτήσεις μου και να σου απαντήσω.

Ο Καζαντζάκης είπε,
Και ξέρεις ότι ο θάνατος δεν νικιέται. Μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η νίκη αλλά ο αγώνας για την νίκη. Και ξέρεις τούτο το δυσκολότερο : δεν είναι ούτε ο αγώνας για την Νίκη. Η αξία είναι τούτη μόνο : να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια, χωρίς να καταδέχεται αμοιβή. Και ακόμα τούτο το τρίτο : η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει αμοιβή να σε γιομώνει με χαρά, υπερηφάνεια και ανδρεία.
Ν. Καζαντζάκης, Ταξιωδιτικά προς Αιγυπτο, Ιταλια, Σινά. Η τίγρης η συνταξιδιώτισσα.

Νομίζω ότι έχω να πω υπάρχει εκει πάνω, και για μένα και για την υπαρξιακή μας αντίληψη. Σαν κρεμμύδι απολαμβάνεις τις απόψεις του άνδρα εκείνου μέσα απο το γραπτό του.

Ναι ζούμε, κολυμπάμε χωρίς να υπολογίζουμε λιμάνια και αστραπές...
Να' σαι καλά και σε ευχαριστώ που πέρασες.. Αληθεύει ότι είσαι Κρήτη, Ηράκλειο;

nkarakasis είπε...

Ταξιδιωτικά,
να ζούμε, να κολυμπάμε ..
ουπς... λάθη ταχύτητας..

ilianna είπε...

Για το χρόνο… είμαι της άποψης ότι αν είναι να κάνεις κάτι κάντο τουλάχιστον σωστά, δεν μου αρέσουν τα ημίμετρα ,ούτε τα απόλυτα μόνο τα ξεκάθαρα και τα ειλικρινή.. Όσο για το χείμαρρος θα το πάρω για καλό παρότι όλοι μου λένε να μην παθιάζομαι τόσο με τις καταστάσεις και τους ανθρώπους είμαι της άποψης πως ζωή χωρίς πάθος δεν είναι ζωή μα επιβίωση και εγώ δεν θα προτιμούσα σε καμία περίπτωση την επιβίωση από την ΖΩΗ. Όσο για τον άλλο Νίκο τον Καζαντζάκη δεν θα σχολιάσω τίποτα εξάλλου τα έργα του μιλούν από μόνα τους...σίγουρα πάντως οι άνθρωποι πρέπει να εκπαιδευτούμε στο να δίνουμε χωρίς να ζητάμε και να παλεύουμε γιατί το θέλουμε και όχι γιατί στο τέλος θα ανταμειφτούμε!
Καλή σου νύχτα!

nkarakasis είπε...

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω σε τίποτα απο ότι υπερασπίζεσαι, εκεί ανήκω στο καλύτερο μη δυνατόν. Η μετριότητα με εκνευρίζει αφάνταστα. Και ναι, ο χείμαρρος είναι καλό, μου αρέσει. Ανήκω στην φιλοσοφία της ζωής, όχι της απάθειας και του μηδενισμού.

όπως λένε και οι Γάλλοι ..
impossible is just an opinion.

Καλή σου νύχτα!